Το παιχνίδι με τη φωτιά (Burning)

Η τελευταία ταινία του Κορεάτη σκηνοθέτη υπήρξε ίσως η καλύτερη ταινία του 2018. Ο Lee Chang-dong, μετά την ταινία του “Poetry” το 2010 επιστρέφει με μία κινηματογραφική μεταφορά του σύντομου μυθιστορήματος του Haruki Murakami  με τίτλο “Barn Burning”.

Σε αυτό το ψυχολογικό θρίλερ, παρακολουθούμε τον Lee Jongsu, έναν εσωστρεφή και ήσυχο νεαρό του οποίου η ζωή αναταράσσεται μετά από δύο συναντήσεις. Όλα ξεκινούν με την γνωριμία με την Haemi η οποία ισχυρίζεται ότι γνωρίζονται από την παιδική τους ηλικία, εκείνος όμως δεν την αναγνωρίζει. Αφού την ερωτευτεί, η Haemi τον εγκαταλείπει και έτσι ο πρωταγωνιστής αρχίζει το ταξίδι της αναζήτησής της. Έτσι θα γνωρίσει και τον Ben έναν ευκατάστατο φίλο της και οι τρεις τους μπερδεύονται σε ένα ερωτικό τρίγωνο.

Ο τίτλος της ταινίας λειτουργεί τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά θα έλεγε κανείς. Κυριολεκτικά λόγω της εμπρηστικής διάθεσης του πρωταγωνιστή και μεταφορικά  λόγω της εσωτερικής του φωτιάς…

 Το στοιχείο της ανθρώπινης και απομόνωσης μοναξιάς είναι έντονο στη φιλμογραφία του σκηνοθέτη και σίγουρα διάχυτο στο “Burning”, το οποίο αφήνει στον θεατή ένα αίσθημα θλίψης και νοσταλγίας για κάτι που δεν έχει ζήσει. Παρ’ ότι το κείμενο είναι σύντομο, η ταινία έχει μεγάλη διάρκεια, πλούσια σε τοπία και συναισθήματα ενώ οι ερμηνείες των ηθοποιών και δη του πρωταγωνιστή, είναι μαγευτικές.

Μέχρι και το τέλος όμως του φίλμ, δεν μαθαίνουμε αν ό,τι έζησε ο πρωταγωνιστής ήταν ρεαλιστικό ή αποκύημα της φαντασίας του. Η κοπέλα που ερωτεύτηκε, η γάτα της, το σπίτι της, ο νεαρός, υπήρξαν ή ήταν παιχνίδια του μυαλού του;