Το Σπίτι με το Ρολόι στον Τοίχο (The House with a Clock in Its Walls)
Όταν ο Λούις χάνει τους γονείς του μετακομίζει στο σπίτι του θείου του (Τζακ Μπλακ), ενός μάγου που ζει δίπλα στην καλύτερή του φίλη, τη Φλόρενς (Κέιτ Μπλάνσετ), επίσης μάγισσα. Όμως το σπίτι κρύβει ένα τρομερό μυστικό και ο Λούις με τη βοήθεια του θείου του και της Φλόρενς θα τα βάλει με σατανικές κολοκύθες, ανατριχιαστικές κούκλες και επικίνδυνους κακούς…
Κάτι ανάμεσα σε Χάρι Πότερ και Μία Σειρά από Ατυχή Γεγονότα, η ταινία του Ιλάι Ροθ (Hostel, Το Καταφύγιο του Τρόμου) βασίζεται σε σειρά παιδικών βιβλίων της δεκαετίας του 1970 (ο Τζακ Μπλακ έχει πάρει με τη σειρά τις σειρές παιδικών βιβλίων, καθώς τον είδαμε και στις Ανατριχίλες πρόσφατα). Η θεματική γνωστή: ένα παιδί που έχει χάσει τους γονείς του καλείται να αντιμετωπίσει την απώλεια μέσω της μαγείας. Εκεί όμως που το Χάρι Πότερ ή το Μία Σειρά από Ατυχή Γεγονότα χαρακτηρίζονταν από πρωτοτυπία, το Σπίτι με το Ρολόι στον Τοίχο μοιάζει με ένα συνοθύλευμα πραγμάτων που έχεις ξαναδεί. Δεν υπάρχει πραγματική… μαγεία σε αυτή την ταινία, εκτός ίσως από τη σκηνή με τους πλανήτες. Ο Ιλάι Ροθ τα καταφέρνει αρκετά καλά στις τρομακτικές σκηνές (τον βοηθούν και τα σκηνικά και τα κοστούμια της ταινίας, πάνω στα οποία έχει γίνει πολύ καλή δουλειά), αλλά αυτό από τη μία δημιουργεί προβλήματα στον χαρακτήρα της ταινίας (είναι μια ταινία που μοιάζει να απευθύνεται σε πολύ μικρά παιδιά, αλλά από την άλλη αρκετά τρομακτική ώστε να μην μπορεί να απευθυνθεί σε πολύ μικρά παιδιά).
Άλλο ζήτημα είναι και ο νεαρός ήρωας της ταινίας. Ο Λούις είναι ένας χαρακτήρας που δεν μπορείς να συμπαθήσεις ιδιαίτερα. Ο νεαρός Όουεν Βακάρο δεν διαθέτει το χάρισμα άλλων μικρών σταρ και δύσκολα μπορεί ολόκληρη η ταινία να βασιστεί στους ώμους του. Από την άλλη, ο Τζακ Μπλακ κάνει αυτό που ο Τζακ Μπλακ ξέρει να κάνει καλύτερα. Είναι και εδώ μια καρικατούρα του εαυτού του που λατρεύουν τα παιδιά, αλλά μάλλον θα εκνευρίσει τους ενήλικες. Όσο για την Κέιτ Μπλάνσετ είναι καλή αλλά διεκπαιρεωτική σε έναν ρόλο που θα μπορούσε να έχει αναπτυχθεί περισσότερο.
Υπάρχουν ορισμένες καλές σκηνές στην ταινία (όπως η σκηνή με τις κολοκύθες), αλλά Το Σπίτι με το Ρολόι στον Τοίχο είναι ένα φιλμ που ταιριάζει περισσότερο στο αμερικάνικο Χάλογουιν. Δύσκολα μπορούμε να φανταστούμε η ταινία να έχει και συνέχειες (αν και υπάρχουν αρκετά βιβλία στη σειρά). Αυτές οι σκηνές, όμως, έρχονται να «κονταροχτυπηθούν» με άλλες που αγγίζουν νέα επίπεδα σαχλαμάρας, όπως η σκηνή με το μωρό – Τζακ Μπλακ.
Εν ολίγοις, όλα κινούνται μάλλον στον αυτόματο πιλότο σε μια ταινία που σε εντυπωσιάζει με το production value της, αλλά δύσκολα θα καταφέρει να σε… μαγέψει.
