ΚΡΙΤΙΚΕΣΣινε-προτάσειςΣινεμά

Τοσοδούλικα 2: Περιπέτεια στην άκρη του κόσμου

miniscules2-0001

3popcorn

Έχοντας «παλέψει» με τα κόκκινα μυρμήγκια για ένα κουτί ζάχαρης, τα μαύρα μυρμήγκια και η φίλη τους η πασχαλίτσα μπλέκονται σε μία νέα περιπέτεια που θα τους φέρει -όπως λέει και ο τίτλος- στην άλλη άκρη του κόσμου. Και συγκεκριμένα στην Καραϊβική όπου βρίσκεται ξαφνικά ο Τζούνιορ μετά από μια διαμάχη των μαύρων με τα κόκκινα μυρμήγκια. Η πασχαλίτσα, το μυρμήγκι και η αράχνη θα κληθούν να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να τον σώσουν.

miniscules2-0002

Ακολουθώντας την συνταγή που έκανε αγαπητή και την πρώτη ταινία (λιλιπούτεια πλάσματα σε… μεγάλες περιπέτειες, απουσία διαλόγου, πραγματικά τοπία), τα Τοσοδούλικα 2 καταφέρνουν να μη χάσουν τίποτα από τη γοητεία τους. Οπτικά εντυπωσιακό το αποτέλεσμα, καθώς ο θεατής χαζεύει από τα χιονισμένα δάση της Γαλλίας μέχρι τις απίστευτης ομορφιάς παραλίες της Καραϊβικής, σε μια ταινία που μεταδίδει ταυτόχρονα στον θεατή και τα συναισθήματα των μικρών (στο μάτι, αλλά όχι στην ψυχή) ηρώων της ταινίας. Τα Τοσοδούλικα αποτελούν ατράνταχτη απόδειξη ότι υπάρχει χώρος για ένα σινεμά χωρίς διαλόγους που βασίζεται, κυρίως, στη δύναμη της ιστορίας.

miniscules2-0003

Η δομή είναι απλή και ακολουθείται σε πολλές ταινίες animation: οι ήρωες βρίσκονται μακριά από το σπίτι τους, αντιμετωπίζουν πολλούς κινδύνους και στο τέλος καταφέρνουν να επιστρέψουν στο σπίτι τους. Και σίγουρα υπάρχουν σεναριακές απιθανότητες στα Τοσοδούλικα 2 (όπως για παράδειγμα το… ιπτάμενο καράβι), αλλά το γεγονός ότι η γαλλική αυτή δημιουργία αρνείται να δώσει ανθρωπομορφικά χαρακτηριστικά στους ήρωές της, την κάνει άκρως γοητευτική. Αυτό, σε συνδυασμό με το οικολογικό μήνυμα, οδηγεί σε μια πανδαισία χρωμάτων και ήχων με μια φρέσκια ματιά που λείπει από πολλά άλλα animation.

Αγγελική Στελλάκη

Η πρώτη ταινία που είδε σε κινηματογραφική αίθουσα ήταν το Χορεύοντας με τους Λύκους. Κατά τη διάρκεια του οποίου διάβαζε Μίκι Μάους, σπάζοντας τα νεύρα όλων. Σε σινεφίλ μονοπάτια οδηγήθηκε όταν, κατά τη διάρκεια μοναχικών κινηματογραφικών βραδινών περιπλανήσεων, διαπίστωσε ότι νοιώθει μια παράξενη ευτυχία, κάθε φορά που τα φώτα χαμηλώνουν, ο ήχος του προτζέκτορα πλημμυρίζει το χώρο και μυρωδιά ποπ κορν ξεχύνεται στην αίθουσα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *