ΚΡΙΤΙΚΕΣΣινε-προτάσειςΣινεμά

Tuftland

1popcorn

Μια νεαρή κοπέλα, η Ιρίνα, έρχεται αντιμέτωπη με τον εαυτό της μετά από μια αποτυχημένη σχέση. Ξαφνικά όλα της φαίνονται μάταια, από τις σπουδές της μέχρι την σχέση της με την οικογένεια της. Αποφασίζει να επισκεφτεί το απομονωμένο χωριό Κυρσύα με σκοπό να βρει τον εαυτό της και να δουλέψει πάνω στο αντικείμενο της, την κλωστοϋφαντουργία. Ενώ οι κάτοικοι του χωριού φαίνονται παράξενοι, αποφασίζει να αφεθεί στην εμπειρία που επέλεξε να ζήσει μέχρι να συνειδητοποιήσει ότι οι κάτοικοι είναι κάτι παραπάνω από άκακοι χωρικοί που πιστεύουν σε πιο πρωτόγονους τρόπους διαβίωσης.

Tuftland Film Still

Το έργο του Ρούπε Ολένιους- βασισμένο σε θεατρικό κείμενο- πιάνει ως αφορμή την ανεργία και την αναζήτηση ταυτότητας ενός νέου ανθρώπου και ξετυλίγει ένα κουβάρι μιας μικρής, απομονωμένης και φρικιαστικής κοινότητας, γεμάτη μυστικά βασισμένα σε στερεότυπα και στην καταστρατήγηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, όπως αυτά έχουν εδραιωθεί στις σύγχρονες κοινωνίες.

tuftland_2017-012

Ενώ οι προθέσεις είναι καλές, με μηνύματα ενάντια στην πατριαρχία, τον καταναλωτισμό και στον σύγχρονο τρόπο με τον οποίο διαμορφώνονται οι σχέσεις των ανθρώπων, η εκτέλεση σε πολλά σημεία είναι υπερβολική με κύριο σκοπό να προκαλέσει και να σοκάρει. Αρκετές σκηνές είναι αποκρουστικές για να μπορέσει το Tuftland να επικαλεστεί τίμια τον τίτλο ενός φιλμ τρόμου, χωρίς όμως να χρειάζονται για τις ανάγκες της αφήγησης. Το μεγαλύτερο μειονέκτημα όμως είναι ο χαμηλός προϋπολογισμός που είναι περισσότερο έντονος κατά την έναρξη του φιλμ ενώ σταδιακά χωνεύεται από τον θεατή στο εύκολο βουκολικό περιβάλλον του χωριού. Οι υπερβολικά περίεργοι χαρακτήρες καταλήγουν καρικατούρες χαλαρώνοντας την διάθεση του θεατή με τελικό αποτέλεσμα να δημιουργείται μια τραμπάλα μεταξύ παρωδίας και θρίλερ.  Σε γενικές γραμμές, το Tuftland είναι μια υπερβολική προσπάθεια για τρόμο ενώ θα μπορούσε άνετα να εξελιχθεί σε κάτι βαθιά λανθμικό από την Φινλανδία. Παρόλα αυτά, το Tuftland έχει εκτιμηθεί- και βραβευτεί- από αρκετά εναλλακτικά φεστιβάλ ανά τον κόσμο, ανάμεσα τους και στο δικό μας Horrorant με το βραβείο First Look.

Tuftland

Γιώτα Τσιορβά

Θυμάται τον εαυτό της να κλαίει επειδή η μαμά της δεν ήθελε να την πάει να δει το «Μπάμπι το Ελαφάκι»... Σκασίλα της για το ελαφάκι, σινεμά ήθελε να πάει… και ακόμα αυτό θέλει… να πηγαίνει σινεμά… να βλέπει ταινίες… με αδυναμία στα κινούμενα σχέδια (όσα χρόνια και αν περάσουν!) και μεγάλη της αμαρτία οι ταινίες με μεταφυσικούς πρωταγωνιστές (βαμπίρ, λυκανθρώπους, ζόμπι κτλ.). Παρ’όλα αυτά θα δει τα πάντα. Και σημαντική σημείωση: δεν έχει κοιμηθεί ποτέ σε ταινία, όσο κουρασμένη και αν είναι, όσο βαρετή και να είναι η ταινία. Αρκεί να είναι σινεμά… χόμπι, ανάγκη, εξάρτηση, έρωτας…

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *