Underworld (ή… βαμπίρ δεν είναι μόνο ο Πάτινσον)

To χειμωνιάτικο σκηνικό που, δειλά-δειλά, κάνει την εμφάνισή του, αποτελεί την καλύτερη πρόφαση -όχι πάντως ότι την χρειάζεστε- για καλή παρέα και DVD. Με μια τέτοια αφορμή άλλωστε και εγώ ο ίδιος, παρόλο που το απέφευγα όπως ο διάολος το λιβάνι, καθότι οι ταινίες με βρικόλακες και λυκάνθρωπους δεν είναι και το… καλύτερό μου, «ανακάλυψα» την τριλογία του Underworld.

Ας είναι καλά ο φίλος Κυριάκος, φαν των ταινιών αυτού του είδους, που, ούτε λίγο ούτε πολύ, μου είπε: «Παρακολούθησον μεν, πάταξον δε»… ή κάπως έτσι τέλος πάντων.

Ένα βράδυ του Δεκέμβρη λοιπόν βρέθηκα να στρογγυλοκάθομαι αναπαυτικά στον καναπέ μου, με σκοπό να παρακολουθήσω την πρώτη ταινία της σειράς, την οποία, όπως και τις υπόλοιπες, ομολογώ ότι δεν είχα ξαναδεί. Κι όμως… Η ιστορία της «παράνομης» αγάπης της Σελίν (βρικόλακας) και του Μάικλ Κόρβιν (λυκάνθρωπος), η σκοτεινή μπλε φωτογραφία, οι εντυπωσιακές καταδιώξεις, τα σκηνικά, αλλά -κυρίως- το γεγονός ότι και σεναριακό υπόβαθρο υπάρχει και αυτό υποστηρίζεται και εξηγείται επαρκώς, με καθήλωσαν. Η ιδέα μάλιστα ότι λυκάνθρωποι και βρικόλακες δεν είναι πλάσματα υπερφυσικά, αλλά «προϊόντα» ενός ιού, μου φάνηκε αρκούντως πρωτότυπη και αποτελεσματική. Για όσους δεν την γνωρίζουν, η ιστορία έχει κάπως έτσι: Ο Αλεξάντερ Κόρβινους ήταν ο μόνος επιζών ενός λοιμού που εξαφάνισε το χωριό του. Το δικό του σώμα μπόρεσε να μεταλλάξει τον ιό προς όφελός του, καθιστώντας τον ουσιαστικά τον πρώτο αθάνατο. Είχε τρεις γιους, οι δύο εκ των οποίων κληρονόμησαν την αθανασία του πατέρα τους και στη συνέχεια δαγκώθηκαν, ο ένας από νυχτερίδα και ο άλλος από λύκο, δημιουργώντας τις δύο φυλές: Τους βρικόλακες και τους λυκάνθρωπους. Ο τρίτος γιος του Κόρβινους δεν ήταν αθάνατος, κληρονόμησε ωστόσο τον ιό, ο οποίος πέρασε στο DNA του και στη συνέχεια κληροδοτήθηκε στους απογόνους του από γενιά σε γενιά, αποτελώντας το «κλειδί» για τη δημιουργία ενός υβριδίου (ενός όντος δηλαδή, που θα συνδύαζε τα καλύτερα χαρακτηριστικά λυκανθρώπων και βρικολάκων). Από τα χρόνια εκείνα έως και τις μέρες μας, ο πόλεμος ανάμεσα στα δύο είδη μαίνεται αδυσώπητος. Οι λυκάνθρωποι ήταν αρχικά σκλάβοι των βρικολάκων και χρησιμοποιούνταν ως φρουροί τους, αλλά περί τον Μεσαίωνα επαναστάτησαν και κέρδισαν την ελευθερία τους.

Η πρώτη ταινία της σειράς (Underworld, 2003) ξεκινά με το σκηνικό να στήνεται στις μέρες μας και τον Μάικλ Κόρβιν, απόγονο της… γνωστής οικογενείας, να αποτελεί το Μήλον της Έριδος για βρικόλακες και λυκάνθρωπους, που βλέπουν στο πρόσωπό του -ή, καλύτερα, στο αίμα του- την προοπτική δημιουργίας του ιδανικού υβριδίου. Όλη η ταινία εξελίσσεται ως μια διαρκής και αδυσώπητη καταδίωξη, που σταματά για να πάρει ανάσα μόνο όταν η Σελίν και ο Μάικλ έρχονται πιο κοντά ο ένας στον άλλον απ’ όσο πραγματικά θα έπρεπε… Από το καστ των ηθοποιών ξεχωρίζει, φυσικά, η πανέμορφη Κέιτ Μπέκινσεϊλ, καθώς ο ρόλος (και, δεν το αρνούμαι, η εφαρμοστή δερμάτινη στολή) της πάνε γάντι, ωστόσο την παράσταση κλέβει με την ερμηνεία του ως Βίκτορ, άρχοντας των βρικολάκων, ο πάντοτε εξαιρετικός Μπιλ Νάι.

Η δεύτερη ταινία της σειράς (Underworld Evolution, 2006) αφήνει κατά μέρος την ιστορία και δίνει έμφαση στη δράση, εισάγοντας και άλλους χαρακτήρες στο… παιχνίδι. Τα ειδικά εφέ κλέβουν την παράσταση και υπερισχύουν της ανάπτυξης των χαρακτήρων, με την Μπέκινσεϊλ, αλλά και τις θεαματικές σκηνές μονομαχιών και καταδιώξεων, να μονοπωλούν την ταινία, η οποία θεωρείται από τους φαν ως η πιο «αδύναμη» της σειράς. Ομολογώ ότι εμένα ήταν η ταινία που μου άρεσε περισσότερο από την τριλογία, αλλά, πάλι, γούστα είναι αυτά…

Η τρίτη και τελευταία, προς το παρόν, ταινία της σειράς είναι το Underworld: Rise of the Lycans (2009). Αποτελεί, ουσιαστικά, ένα prequel της πρώτης ταινίας, γυρίζοντας το χρόνο πίσω έως τον Μεσαίωνα, για να μας διηγηθεί την καταδικασμένη ιστορία αγάπης ανάμεσα στον Λούσιαν (λυκάνθρωπος) και τη Σόνια (βρικόλακας), η τραγική κατάληξη της οποίας αποτέλεσε την απαρχή της εξέγερσης των λυκανθρώπων ενάντια στους βρικόλακες και της συνεχιζόμενης στις μέρες μας διαμάχης μεταξύ των δύο φυλών. Απούσης της Μπέκινσεϊλ, η οποία εμφανίζεται μόνο σε μία σκηνή της ταινίας, «κλείνοντας το μάτι» στους φαν της σειράς ως συνδετικός κρίκος με το πρώτο φιλμ, οι Μάικλ Σιν (Λούσιαν) και Μπιλ Νάι (Βίκτορ) ξεχωρίζουν από το καστ των ερμηνευτών, ενώ το απαραίτητο θηλυκό στοιχείο εκπροσωπείται εδώ επάξια από τη σέξι Λονδρέζα Ρόνα Μίτρα. Τα εφέ, ειδικά στις σκηνές των μαχών και των μεταμορφώσεων των λύκων κυριαρχούν εδώ περισσότερο απ’ όσο σε κάθε άλλη ταινία της σειράς (θυμίζοντας κάτι από… Άρχοντα των Δαχτυλιδιών -πράγμα αναπόφευκτο άλλωστε, καθώς την καλλιτεχνική διεύθυνση της ταινίας ανέλαβε ο, βραβευμένος με Όσκαρ για τη δουλειά του στον Άρχοντα, art director Νταν Χένα), που διατηρεί φυσικά αναλλοίωτη τη γοτθική της αισθητική, μένοντας πάντοτε πιστή στο πνεύμα της τριλογίας.

Απ’ όλα τα παραπάνω ίσως να καταλάβατε ότι εκείνη η βραδιά, που ξεκίνησε με σκοπό μια πρώτη επαφή με τον άγνωστο αυτό κόσμο των βρικολάκων και των λυκάνθρωπων, κατέληξε σε… ολονυχτία μύησης στην τριλογία, που ολοκληρώθηκε μόνο όταν τελείωσε και το Rise of the Lycans. Αν δεν έχετε ακόμη παρασυρθεί από τη μόδα του Twilight, του New Moon και του Ρόμπερτ Πάτινσον, οργανώστε μια βραδιά με φίλους, βγάλτε το ποπ κορν από το φούρνο μικροκυμάτων και αφεθείτε στη μαγεία μιας παραγνωρισμένης, ίσως, τριλογίας, που αξίζει ωστόσο την προσοχή σας και μια δεύτερη ευκαιρία.

Και last, but not least, που λένε και οι φίλοι μας οι Άγγλοι… Αν οι τρεις ταινίες της σειράς δεν σας φαίνονται αρκετές, τότε κάντε λίγο υπομονή. Η τέταρτη ταινία της σειράς βρίσκεται ήδη στα… σκαριά, με προγραμματισμένη ημερομηνία πρώτης προβολής την 21η Ιανουαρίου του 2011. Οι φήμες θέλουν την ταινία να γυρίζεται με την τόσο δημοφιλή, εσχάτως, τεχνική του 3D, και την Κέιτ Μπέκινσεϊλ να επιστρέφει στο ρόλο της Σελίν και στην εφαρμοστή δερμάτινη στολή της, οπότε, όσοι πιστοί, προσέλθετε…

Frank Serpico