ΚΡΙΤΙΚΕΣΣινε-προτάσειςΣινεμά

Η ζωή μιας γυναίκας (Une Vie)

3popcorn

Η ταινία του Στεφάν Μπριζέ δεν είναι μια παραδοσιακή ταινία εποχής. Ο σκηνοθέτης του εξαιρετικού «Ο Νόμος της Αγοράς» σκηνοθετεί με φρεσκάδα και σύγχρονο τρόπο τη ζωή της Ζαν στη Νορμανδία του 1819. Η αθωότητα δίνει τη θέση της στις απογοητεύσεις: απογοητεύσεις που προέρχονται από την προδοσία και την απώλεια.

vie0002

Η Ζαν παντρεύεται έναν ευγενή, ο οποίος αποδεικνύεται άπιστος και τσιγκούνης. Η Ζαν ζει μόνο για τον γιο της, στον οποίο κάνει όλα τα χατήρια, αν και μεγαλώνοντας εκείνος την απορρίπτει.

Η υπόθεση είναι μάλλον σχηματική και αυτό γιατί ο Μπριζέ επιλέγει να αφήσει τα σημαντικά εκτός κάδρου: η ζωή της Ζαν μάς αποκαλύπτεται μόνο σε στιγμές και ο θεατής καλείται να συνθέσει αυτό το παζλ.

une-vie0001

Πρόκειται για ένα άλλοτε συναρπαστικό και άλλοτε απογοητευτικό παιχνίδι, καθώς δυσκολεύεσαι να ταυτιστείς συναισθηματικά με την ηρωίδα και τα προβλήματά της, εξαιτίας του αποσπασματικού τρόπου με τον οποίο αυτά παρουσιάζονται στην οθόνη.

Η κάμερα δεν στέκεται με τρόπο στατικό απέναντι στους χαρακτήρες σαν να θέλει να μοιάσει σε έναν ζωγραφικό πίνακα -προσέγγιση που επιλέγεται σε πολλές ταινίες εποχής. Αντίθετα ο Μπριζέ θέλει τα πλάνα του να αναπνέουν έναν αέρα ρεαλισμού και επιλέγει κοντινή εστίαση στα πρόσωπα των χαρακτήρων και κίνηση της κάμερας, προκειμένου να προσφέρει στον θεατή εγγύτητα με τους χαρακτήρες και την αίσθηση του σύγχρονου.

Αγγελική Στελλάκη

Η πρώτη ταινία που είδε σε κινηματογραφική αίθουσα ήταν το Χορεύοντας με τους Λύκους. Κατά τη διάρκεια του οποίου διάβαζε Μίκι Μάους, σπάζοντας τα νεύρα όλων. Σε σινεφίλ μονοπάτια οδηγήθηκε όταν, κατά τη διάρκεια μοναχικών κινηματογραφικών βραδινών περιπλανήσεων, διαπίστωσε ότι νοιώθει μια παράξενη ευτυχία, κάθε φορά που τα φώτα χαμηλώνουν, ο ήχος του προτζέκτορα πλημμυρίζει το χώρο και μυρωδιά ποπ κορν ξεχύνεται στην αίθουσα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *