Upgrade

Σε μια εποχή που η τεχνολογία έχει εισχωρήσει όσο ποτέ στη ζωή μας, ως απαραίτητο και αναπόσπαστο κομμάτι της, έρχεται αυτή η ταινία επιστημονικής φαντασίας που θέτει τον κεντρικό πρωταγωνιστή σε ένα διαρκή διάλογο με την τεχνολογία (και κυριολεκτικά).

Βρισκόμαστε σε ένα, όχι και τόσο μακρινό μέλλον. Οι οικονομικές αντιθέσεις έχουν αμβλυνθεί, οι πιο ευκατάστατοι απολαμβάνουν τις ανέσεις των υπερσύγχρονων οικείων τους και τα αυτόματα αυτοκίνητα τους, ενώ μεγάλο μέρος του πληθυσμού φυτοζωεί, είναι στα όρια της φτώχειας ή ζει στους δρόμους. Κάπου ανάμεσα στέκεται ο Γκρέι, ο κεντρικός ήρωας, ένας μηχανικός που αρνείται να αποδεχτεί την τεχνολογία και επιμένει να επισκευάζει παλιά αυτοκίνητα και να ακούει αναλογικούς δίσκους στο πικαπ. Ένα βράδυ, επιστρέφουν με τη σύντροφο του από το σπίτι ενός δισεκατομμυριούχου εφευρέτη, για τον οποίο ο Γκρέι επισκεύασε και παρέδωσε μια 70’s Thunderbird και πέφτουν θύματα βίαιης ληστείας. Η γυναίκα του Γκρέι σκοτώνεται και ο ίδιος μένει τετραπληγικός, ακινητοποιημένος σε μια καρέκλα. Τότε δέχεται επίσκεψη από τον περίεργο δισεκατομμυριούχο που του προτείνει μια πειραματική θεραπεία, ζητώντας να δεχτεί να εισάγουν ένα τσιπάκι στη σπονδυλική του στήλη. Πρόκειται για την τελευταία ανακάλυψη του, το αποκαλούμενο «στέλεχος» που θα δώσει τη δυνατότητα στον Γκρέι όχι μόνο να γίνει όπως πριν, αλλά να «αναβαθμιστεί» αποκτώντας περισσότερες ικανότητες, υπό τον έλεγχο πάντα του στελέχους. Το στέλεχος θα δώσει τη δυνατότητα στον Γκρέι να κυνηγήσει την εκδίκηση του, όμως ο ήρωας γρήγορα θα αντιληφθεί ότι δεν είναι ο απόλυτος κύριος του σώματος του.

Ένα ενδιαφέρον σε ιδέα και εκτέλεση επιστημονικής φαντασίας έργο, από την Blumhouse (Τρέξε!, Κάθαρση, Γενέθλια Θανάτου), κάνει αίσθηση με το εσωτερικό χιούμορ της αλλά και την ωμή χρήση βίας. Στο επίκεντρο αυτή η αιώνια διαμάχη ανθρώπου-μηχανής, όπου δεν έχει ο υπολογιστής ξεκάθαρα και εξαρχής το πάνω χέρι, αλλά ξεκινά από μια σχέση αμοιβαίας εξάρτησης και διαρκούς κόντρας. Ωραία επιλογή η φωνή του στελέχους από τον Σάιμον Μέιντεν, έρχεται να προστεθεί στις φωνές μηχανών που μένουν (Ντάγκλας Ρέιν στο 2001 Οδύσσεια Διαστήματος, Κέβιν Σπέισι στο Moon, παιδική φωνούλα της Μικαέλα Ντίκερ στο Resident Evil και φυσικά Ντικ Τούφελντ ως B9-Robot στη σειρά Lost in Space).

H μεγάλη επιτυχία της ταινίας είναι ότι αν και πρόκειται για αρκετά χαμηλού προϋπολογισμού παραγωγή, διατηρεί την αίσθηση του ανεξάρτητου αλλά πετυχαίνει να χτίσει ατμόσφαιρα με απλά υλικά, χωρίς τη χρήση ντιζαϊνάτων σκηνικών και την προσθήκη πλουσιοπάροχων εφέ. Έχουν δουλέψει όλα σωστά προς αυτή την κατεύθυνση, με πρώτη και καλύτερη την κεντρική ερμηνεία, φυσικά το σενάριο της βασικής πλοκής, αλλά και το κοφτό μοντάζ και φυσικά τη σκηνοθεσία που διευθύνει όλα τα επιμέρους (ο Λι Γουάνελ, δημιουργός των «Saw» και «Insidious», σε ρόλο σκηνοθέτη και σεναριογράφου). Με σαφή αναφορά 90’s μπλέκει ευχάριστα το Blade Runner 2049 με το 2001: Οδύσσεια του Διαστήματος και το Terminator με το Matrix και το Moon, μπορεί να μη τα φτάνει αλλά πετυχαίνει να δώσει το στίγμα του.  Το τελικό επίτευγμα φέρνει στο μυαλό το Ex Machina που στην κατηγορία της επιστημονικής φαντασίας κατάφερε επίσης με χαμηλό προϋπολογισμό να κάνει αίσθηση.

Ο Λόγκαν Μάρσαλ Γκριν στο ρόλο του Γκρέι είναι εξαιρετικός. Αν και δεν είναι λίγοι αυτοί που τον διατυμπανίζουν ως το next best thing, λόγω της φυσικής ομοιότητας του με τον Τομ Χάρντι, o Γκριν δείχνει να μη χρειάζεται κάτι τέτοιο. Ξεκίνησε την καριέρα του κυρίως τηλεοπτικά συμμετέχοντας σε πολλές σειρές (ξεχωρίζει ο πρωταγωνιστικός ρόλος του στον πρόσφατο μεθυσμένο μετά-Βιετνάμ εφιάλτη του Quarry, όπου πήραμε μια καλή γεύση από των ικανοτήτων του, -αν σας ενδιαφέρει ρίξτε του μια ματιά),  σιγά σιγά περνά και σε μεγαλύτερες ταινίες (Prometheus, Madame Bovary, Snowden, Spiderman: Homecoming), εικάζω ότι στο μέλλον θα τον δούμε σε ακόμη περισσότερες και πιο αβανταδόρικους ρόλους. Ο Γκριν δούλεψε πολύ τον χαρακτήρα του ώστε να μπορεί να αποδώσει στην έκφραση του αυτή την εσωτερική διαμάχη του ήρωα που είναι σε συνεχή κόντρα με τον εσωτερικό εαυτό του (ουσιαστικά συνομιλώντας με το τσιπάκι του), παράλληλα να διατηρήσει το καυστικό χιούμορ που έχει η ταινία και φυσικά την κινησιολογία του, ως παραπληγικός αλλά και μετέπειτα ως ένας άνθρωπος που δεν ελέγχει ο ίδιος τις κινήσεις του αλλά κουμαντάρεται από έναν υπολογιστή σαν μαριονέτα. Μάλιστα για να αποδώσει τις ρομποτικές αυτές κινήσεις έκανε εκπαίδευση μηνών με κινησιολόγους (αμφιβάλλω αν ο ολίγον πιο «βαρύς» Χάντι θα τα είχε πάει εξίσου καλά σε αυτό το κομμάτι).

Η ταινία πάντως κάπου ανάμεσα στους απολαυστικούς εσωτερικούς διαλόγους του ήρωα με το τσιπάκι του, στις εκρήξεις αδρεναλίνης και στο αχαλίνωτο λουτρό αίματος, δεν αποφεύγει μια μικρή κοιλιά, αισθάνεσαι ότι θα μπορούσαν να το είχαν πιέσει λίγο παραπάνω, ενώ ο χαμηλός προϋπολογισμός της παραγωγής υπάρχουν σημεία που αναγκαστικά φαίνεται και μπορεί να πετάξει εκτός τον παρατηρητικό θεατή. Παρόλα αυτά, στο τελικό ισοζύγιο, η πλάστιγγα γέρνει προς τη θετική μεριά.

[toggle title=”Upgrade: Trivia”]

(από το δελτίο τύπου της UIP)

Η ταινία UPGRADE είναι ένα συναρπαστικό και υπερβολικά βίαιο όραμα για ένα δυστοπικό μέλλον από την εταιρεία παραγωγής BLUMHOUSE, παραγωγούς των ταινιών «ΤΡΕΞΕ!» και «Η ΚΑΘΑΡΣΗ» και τον δημιουργό των ταινιών «ΣΕ ΒΛΕΠΩ» και «ΠΑΓΙΔΕΥΜΕΝΗ ΨΥΧΗ».

Μετά την άγρια δολοφονία της γυναίκας του κατά τη διάρκεια μιας εξαιρετικά βίαιης ληστείας που άφησε και τον ίδιο παράλυτο από το κεφάλι και κάτω, ο Γκρέι Τρέις (Λόγκν Μάρσαλ Γκριν, SPIDER-MAN: Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥ, ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ) δέχεται την πρόταση ενός δισεκατομμυριούχου εφευρέτη για μια πειραματική θεραπεία που θα «αναβαθμίσει» το κορμί του. Η θεραπεία – ένα εμφύτευμα τεχνητής νοημοσύνης που λέγεται ΣΤΕΛΕΧΟΣ- δίνει στον Γκρέι μοναδικές σωματικές ικανότητες και τη δυνατότητα να πάρει αιματηρή εκδίκηση τόσο για τη δολοφονία της γυναίκας του όσο και τη δική του παράλυση.

INFO:

* Σχολιάζει ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης της ταινίας: «Λίγο καιρό μετά την ταινία «Παγιδευμένη Ψυχή» έβαλα σκοπό να γράψω το σενάριο μιας ταινίας επιστημονικής φαντασίας που να έχει τη δημιουργική ελευθερία μιας ανεξάρτητης ταινίας και την ίδια στιγμή να φαντάζει ένας τεράστιος κόσμος. Τότε ήταν που μου ήρθε η ιδέα ενός τετραπληγικού άνδρα ο οποίος ελέγχεται πλήρως από έναν υπολογιστή. Έτσι γεννήθηκε το Upgrade που, αρχικά, δεν είχα σκοπό να το σκηνοθετήσω. Μετά, όμως, τη σκηνοθεσία της πρώτης μου ταινίας «Παγιδευμένη Ψυχή: Κεφάλαιο 3» όλοι αναρωτιόνταν τι θα ακολουθήσει και είπα «Γιατί όχι το Upgrade;». Κι όταν και ο σκηνοθέτης στον οποίο είχα δώσει το σενάριο δέχτηκε να αποσυρθεί για χάρη μου, ήταν πλέον φανερό πως έμελλε να συμβεί.

* Το σενάριο έχει επιρροές από τον ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΗ, παράδειγμα μιας σχετικά μικρού προϋπολογισμού ανεξάρτητης ταινίας που φαινόταν πολύ μεγαλύτερη, αλλά και από ταινίες όπως ROBOCOP, ΟΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ, Η ΑΠΕΙΛΗ…

* Το ζητούμενο του σκηνοθέτη-σεναριογράφου ήταν η «επιστροφή» στην περίοδο εκείνη του κινηματογράφου όπου τα CGI ΔΕΝ είχαν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο. Και ο πρωταγωνιστής Λόγκαν Μάρσαλ Γκριν εκπαιδεύτηκε για μήνες ώστε να μπορεί να αποδώσει ο ίδιος (και όχι ένας υπολογιστής) με την απαραίτητη ακρίβεια και αιχμηρότητα τις ρομποτικές κινήσεις που απαιτούσε ο ρόλος.

* Τα γυρίσματα έγιναν στη Μελβούρνη της Αυστραλίας.

[/toggle]