Σινεμά

Πάνω-κάτω, Άνω-κάτω!

To Upside Down (Ανάμεσα σε δυο Κόσμους) είναι μια ιστορία αγάπης η οποία αρνείται να υπακούσει στους νόμους της φυσικής και δεν ενδείκνυται για όσους υποφέρουν από αυχενικό! Είχε ωραίες εικόνες και ενδιαφέρουσα πλοκή, μπλέχτηκε όμως μόνη της σεναριακά και τελικά έμεινε μετέωρη.. ανάμεσα σε δυο κόσμους: στο δικό της και τον δικό μας!

[highlight color=”eg. yellow, black”]Πέταξε με απέναντι και στο ξωτικό ούτε λέξη  – Gimli[/highlight]

O νεαρός Adam (Jim Sturgess) είναι κάτοικος του κάτω κόσμου (βέβαια για αυτόν είναι πάνω, απλά τους χωρίζουμε σε πάνω και κάτω με βάση τον πλούτο για να βγάλουμε άκρη). Από μικρός γνωρίζει τον απαγορευμένο έρωτα στο πρόσωπο της Eden (Kirsten Dunst) μιας κοπέλας του πάνω κόσμου. Όταν τους ανακαλύπτουν χωρίζονται βίαια και χάνει τα ίχνη της. Σκοπός της ζωής του γίνεται να μπορέσει να την ξαναβρεί και να φτάσει στον δικό της κόσμο για να είναι μαζί της. Σύμμαχος του ο Timothy Spall (o ποντικός του Ron στο Harry Potter ή ο απατημένος σύζυγος στο Intimacy-Μια πορνογραφική σχέση). Η ταινία δεν έχει ιδιαίτερη αγωνία , καθώς από την αρχή ο Adam μας λέει ότι η αληθινή αγάπη πάντα νικά, έχει όμως υπέροχα πλάνα που γεμίζουν το μάτι του θεατή με ωραίες εικόνες.

Παραδοχές:

O κάθε κόσμος είναι ξεχωριστός όχι με την έννοια του πλανήτη αλλά με τη σύσταση των μορίων της ύλης κάθε κόσμου. Αν ήταν πλανήτης τότε αν κάποιος περνούσε από τον έναν κόσμο στον άλλο θα άλλαζε και για αυτόν η βαρύτητα (νόμος έλξης). Εδώ όμως αν κάποιος από έναν κόσμο πάει στον άλλο συνεχίζει να βρίσκεται ανάποδα! Το ίδιο συμβαίνει και με τα υλικά ενός κόσμου όταν περνάνε στην ατμόσφαιρα του άλλου μετά από λίγο θερμαίνονται επικίνδυνα. Αυτό στην ταινία ονομάζεται αντιύλη και θεωρείται απαγορευμένο υλικό, χρησιμοποιείται παράνομα όμως από φτωχούς ως πηγή θέρμανσης. Αν είστε των θετικών επιστημών όσα είπαμε ως τώρα απλά ξεχάστε τα και απλά διασκεδάστε, διότι η ταινία “λέει και ξε-λέει”. Έτσι κάποια αντικείμενα ανταλλάσσονται από τον ένα κόσμο στον άλλο χωρίς να καίγονται, ενώ αντιύλη του πάνω κόσμου όταν χρησιμοποιείται σαν βαρίδι πάλι στον πάνω κόσμο (όχι στον κάτω) επίσης θερμαίνεται! Όλα αυτά πρέπει να τα ξεχάσουμε για να τη δούμε ανεπηρέαστοι από σκοτούρες.

Νόημα: To χάνει, το βρίσκει, το χάνει:

Στο σύμπαν της ταινίας υπάρχουν δυο κόσμοι, ο ένας σε αντιπαραβολή του άλλου, ο ένας με πλούτο κι ο άλλος με φτώχεια. Ο έμμεσος συμβολισμός είναι έντονος, η ταινία όμως δε στέκεται μόνο εκεί. Δείχνοντας την προσπάθεια του κεντρικού ήρωα να υπερπηδήσει όλα τα εμπόδια για να ανέβει στον “πάνω” κόσμο της αφθονίας, με κίνητρο την αγάπη, θα δείξει ότι και οι δυο κόσμοι έχουν προβλήματα. Είναι κάτι σαν τα σίριαλ-σαπουνόπερες που μας έδειχναν ότι οι πλούσιες οικογένειες έχουν κι αυτές καημούς μεγάλους! Όταν σπάσει το φράγμα των δυο κόσμων θα καταλάβει ότι η ευτυχία είναι στη μέση, όπως ακριβώς λέει και στην αρχή, για τις αδερφές ψυχές, μόνο όταν ενωθούν έχουν την πλήρη ολοκλήρωση. Η οπτική διχοτόμηση του κόσμου για την καλύτερη ανάλυση της ιδέας ήταν κάτι πολύ πρωτότυπο. Οι εικόνες είναι μαγευτικές και χάνεσαι στην οθόνη απολαμβάνοντας την δουλειά που έχει γίνει. Το κακό είναι ότι κάπου χάνεσαι και ανάμεσα στο ρομάντζο και τις επιστημονικές εξηγήσεις και η ροή συχνά κολλά στη δράση. Για εμένα θα ήταν καλύτερο να προσπαθούσαν να το πάνε προς το πιο παραμυθένιο παρά να δοκιμάσουν να το κάνουν να είναι και λίγο περιπέτεια.

Ερμηνευτικά δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο, ο Jim Sturgess φαίνεται να προσπαθεί μόνος του στον πρωταγωνιστικό ρόλο και ανά στιγμές φαίνεται να μη μπορεί να διατηρήσει το ενδιαφέρον του κοινού. Αν προσέξει κανείς τις λεπτομέρειες θα δει ότι προσπάθησαν περισσότερο να κερδίσουν το γυναικείο κοινό παρά το αντρικό: Οι ελλιπείς εξηγήσεις από τη μία. Η Kirsten Dunst, που ακούστηκε ότι πέρασε δύσκολα ψυχολογικά περίοδο, φαίνεται κουρασμένη και “γερασμένη” στο ύφος της εν αντίθεσή με τον  συμπρωταγωνιστή της που είναι πιο κεφάτος, φρέσκος και χαμογελαστός. Για την τέρψη των γυναικών και η παρατεταμένη σκηνή του ανάποδου ταγκό στο καφέ των δυο κόσμων.

Συμπέρασμα:

Κατά την ταπεινή μου γνώμη θα μπορούσαν να βασιστούν σε νέους (μη γνωστούς) ηθοποιούς με καλύτερη χημεία μεταξύ τους. Έτσι θα μπορούσαν να κρατήσουν χαμηλότερα το budget να το επενδύσουν πιο πολύ στη μουσική του soundtrack. Παράλληλα, να είχαν δουλέψει λίγο περισσότερο το σενάριο, να κάνουν πιο παραμυθένια την όλη ατμόσφαιρα. Τότε η ταινία θα μπορούσε να ήταν από τις ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς. Να σας θυμίσω το -πολύ ανώτερο στην ίδια κατηγορία – Stardust (2007) με Charlie Cox και Claire Danes πρωταγωνιστικό δίδυμο και συμπληρωματικούς ρόλους τον απολαυστικό -ολίγον κουνιστό- Robert De Niro και την κακιασμένη μάγισσα Michelle Pfeiffer να το απογειώνουν.

Αντώνης Γκούμας

Θα μπορούσε να ζήσει εξίσου ευχάριστα στη Μέση Γη όσο στη Metropolis, από τα πιο ρεαλιστικά πλάνα στα πιο σουρεαλιστικά συννεφάκια. Μπαίνοντας στις αίθουσες παθιάζεται αμετανόητα κάθε φορά που σβήνουν τα φώτα. Στα Φεστιβάλ που καλύπτει αντί για τις πολυαναμενόμενες ταινίες προτιμά να ανακαλύπτει άγνωστα μικρά διαμαντάκια που ίσως να μην δούμε ποτέ στις ελληνικές αίθουσες. Συνήθως καλοπροαίρετος, προσέξτε, όμως, όταν κραδαίνει το «τσεκούρι» του.

3 σκέψεις σχετικά με το “Πάνω-κάτω, Άνω-κάτω!

  • Καλά τα λες, το είδαμε μεγάλη παρέα καί όντως ενώ είχε ωραία στοιχεία κάπου το έχανε καί γινόταν λίγο κουραστικό, κρίμα θα μπορούσε να ήταν ωραία ταινία να το είχαν δουλέψει λίγο ακόμα.

    Σχολιάστε
  • σιγά εγώ είμαι γυναίκα, αλλά παρόλα αυτά η ταινία δε μου πολυάρεσε.. ο πρωταγωνιστής πολύ φλατ βρετανάκι. αν κάτι έλεγε ήταν το τάνγκο και λίγες σκηνές δρασης

    Σχολιάστε

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *