Η Ουρανία στα βραβεία της ΕΑΚ

Η αλήθεια είναι ότι δεν πολυβγαίνω τώρα τελευταία. Και το γκλάμουρ δεν είναι πια γκλάμουρ. Κρίση σου λέει. Αναγκάστηκα μέχρι και τον σοφέρ μου να απολύσω και βάζω την καμαριέρα μου να οδηγεί το αυτοκίνητο. Πώς δεν με έχει σκοτώσει ακόμα απορώ.

Τελοσπάντων, στα βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου πήγα. Πάντα μου αρέσει να βλέπω σελέμπριτις. Άσε που βραβευόταν και η φίλη μου, η Ζωίτσα η Λάσκαρη. Κάποτε είχαμε μαλλιοτραβηχτεί για τα μάτια του Τόλη (Βοσκόπουλου), αλλά επειδή πάνω από όλα είμαι Φίλη (με Φ κεφαλαίο) είχα κάνει πίσω.

Στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, λοιπόν, είδα πολλούς: τον Κώστα Βουτσά, τον Στράτο Τζώρτζογλου, τον Γιώργο Χωραφά (αυτοί οι δύο φορούσαν σχεδόν ίδιο χρώμα κοστούμι), τον Κωστή Μαραβέγια με τη σύντροφο του Ευγενία Δημητροπούλου, τον Φοίβο Δεληβοριά, την Ελευθερία Αρβανιτάκη (καλά βραβεία σινεμά ήταν ή μουσικής;), η Όλγα Μαλέα, η Βίκυ Βολιώτη, ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος (τι; Δεν παρουσιάζει αυτός φέτος;)

Μέχρι να μπούμε στην αίθουσα, η Σεμίραμις-Μερόπι είχε κατεβάσει καμιά δεκαριά Μαρτίνι. Όταν η τελετή απονομής ξεκίνησε, ένας τύπος σφουγγάριζε σε ένα άδειο σκηνικό. «Όχι άλλη μιζέρια» άρχισε να φωνάζει η Σεμίραμις και άντε να την μαζέψω! «Όχι άλλες εναλλακτικές παραγωγές! Θέλουμε το glam μας!»

Ευτυχώς, δηλαδή, που βγήκαν οι υποψήφιοι στη σκηνή και ξεχάστηκε. Μετά βγήκε αυτός που έπαιζε στα Μαύρα Μεσάνυχτα (ο Τάιλερ που καθόταν μπροστά μου ψιθύρισε ότι λέγεται Μάκης Παπαδημητρίου) και μία άλλη κοπελίτσα που εγώ δεν την ήξερα (Βάσω Καβαλιεράτου, λέει ο Τάιλερ) φορώντας κάτι κράνη. Εγώ δεν κατάλαβα, κάποιοι γέλαγαν, αναφέρονται λέει στο L. Ποιο L βρε παιδιά; L όπως London; Και αυτή τη Nova γιατί τη διαφημίζανε συνέχεια;

Αυτός ο Μάκης Παπαδημητρίου ξεκινά τα χαριτωμένα. «Ποιος είναι ΠΑΣΟΚ;» ρωτά. Εγώ και η Σεμίραμις Μερόπη κρυβόμαστε, μη μας δει κανένας παλιός από τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ ότι δεν σηκώσαμε το χέρι μας και φτάσει στα αυτιά του Βαγγελάκη και μετά ποιος μας ξεπλένει. Τουλάχιστον αυτός ο Παπαδημητρίου έχει την πλάκα του.

Απ’ όλα έχει η βραδιά: από καραγκιοζοπαίχτες μέχρι την εθνική ομάδα πόλο. Τους περισσότερους να πω την αλήθεια δεν τους ξέρω, και κάμποσοι άλλοι από τους νικητές δεν ήρθαν. Άσε που πάλι είχαμε ισοψηφία στο μοντάζ. Τι θα γίνει με αυτή τη δουλειά κάθε χρόνο; Τρεις υποψήφιοι είναι όλοι κι όλοι, αν κερδίζουν οι δύο τι ενδιαφέρον έχει;

Εγώ είπα να έρθω να δω τον Χριστόφορο να κερδίζει, αλλά απ’ ότι διαπίστωσα όχι μόνο δεν κέρδισε, αλλά η ταινία ήταν υποψήφια μόνο σε 4 κατηγορίες! Τσάμπα οι 15 φορές που είδα το «Αν»;

Με αποζημίωσε λίγο ο Γιώργος Χωραφάς που ανέβηκε στη σκηνή. Ωραίος άνδρας βρε παιδί μου. Αυτό σκεφτόμουν και τα 20 λεπτά που ήταν πάνω στη σκηνή, γιατί τι άλλο να σκεφτώ; Κάτι για γέφυρες έλεγε και δεν κατάλαβα: το γύρισε στην αρχιτεκτονική;

Αλλά και η Ζωίτσα το παρατράβηξε. Σκέφτηκε να αρχίσει τις ακαδημαϊκές διαλέξεις και δε μου το είπε; Γιατί πώς αλλιώς να εξηγήσω ότι μίλαγε 20 λεπτά για τη σχέση εμπορικού και ποιοτικού σινεμά; Η Σεμίραμις Μερόπη δίπλα μου άρχισε να ροχαλίζει και εγώ τη σκουντούσα να ξυπνήσει, καθώς ο Λυκουρέζος μάς έριχνε άγρια βλέμματα.

Και ενώ όλοι χειροκροτούσαν στο J.A.C.E. τελικά το βραβείο πήγε στην ταινία με τον τίτλο-μακρινάρι «Το Αγόρι Τρώει το Φαγητό του Πουλιού». Γιατί βρε παιδιά τρώει το φαγητό του πουλιού; Δεν έχει ένα φουά γκρα, ένα χαβιάρι, έστω έναν σολωμό να φάει; Μετά μου είπαν ότι είναι για την πείνα. Με… πείνα θα πάμε στα Όσκαρ; Θα διαμαρτυρηθώ στον υπουργό Πολιτισμού! Η Σεμίραμις μου θυμίζει ότι δεν έχουμε. Ε, τότε θα πάω στον ΟΗΕ! Θα γυρίσω δική μου ταινία που θα λέγεται: «Το Αγόρι που έτρωγε και του πουλιού το γάλα!» Κάτι τελοσπάντων!

Στο τέλος πήραν όλοι τα βραβεία τους, βγήκαν και η Σεμίραμις Μερόπη ήπιε άλλα 15 Μαρτίνι και ήθελε να αρχίσει να τραγουδά με τον Κώστα Βουτσά το «Φσστ Μπόινγκ!» Ευτυχώς την συγκράτησα και φύγαμε.

Ο Τάιλερ μου είπε ότι μόνο 107 άτομα ψήφισαν για τα βραβεία. Όσοι δηλαδή μαζευόμαστε στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ πλέον…

Γιατρέ μου, είμαι καθόλου καλά τελικά;