Δικτατορία της δυαδικότητας για μιά μέρα

Ο κύριος Κόπλαντ ( Patrick Dempsey, aka “Dr.Dreamy” του Grey’s Anatomy) , ειναι ένας μεγαλοχειρούργος[ του’ μεινε φαίνεται το ιατρικό κουσούρι], παντρεμένος, με κόρη και εξωσυζυγική σχέση με την δασκάλα Τζούλια( Jennifer Garner) η οποία ειναι παράλληλα κολλητή του ανθοπώλη, μονίμως αισιόδοξου σ’ εκνευριστικό βαθμό, Ριντ Μπένετ(Ashton Kutcher, τι στο διαολο σου βρήκε η σιδερωμένη άνθρωπέ μου;) ο οποίος έχει λυσσάξει να φορέσει στεφάνι και ουχί κέρατο στα ξανθά μαλλιά της ωραίας Μόρλεϋ( Jessica Alba).
Η Τζούλια η δασκάλα, είναι επίσης καρδιακή φιλενάδα της Κάρα(απολαυστική ως τυπική μοντέρνα Αμερικανίδα εργαζόμενη, η Jessica Biel) η οποία είναι υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων του διάσημου ομορφάντρα και παίκτη του ράγκμπι Σον Τζάκσον( Eric Dane, ο έτερος Dr.dreamy) τον οποίο μανατζάρει η πληθωρική ,κυριολεκτικά, Πώλα Τόμας( Queen Latifah), στο γραφείο της οποίας εργάζεται η δεσποινίς Λιζ, ταλέντο στις μιμήσεις κατά πως διαπιστώνουμε, το οποιο τελέντο αξιοποιεί εργαζόμενη παράλληλα σε εταιρεία “ψυχαγωγίας ενηλίκων”, και δη τηλεφωνικού σεξ…) Απολαυστική εξίσου η Anne Hathaway. Ποιόν ξέχασα;
τον μικρό ερωτευμένο με τη δασκάλα Τζούλια, ο οποίος είναι γυιός της λοχαγού Κέϊτ( η Julia Roberts- τελικά ειναι καλή ηθοποιός).
Νιώθετε να γυρίζει η κεφαλή σας σαν το merry-go-round? Οχι δεν είναι το γαϊτανάκι του Λουκιανού Κηλαϊδόνη, αλλά ένα film-map[ κατά το site-map:-))) ] της ταινίας Valentine’s Day .
Δεν περίμενα από τέτοιας θεματικής ταινία την έκπληξη. Επειδή σεναριακά και αναφορικά με το ξεδίπλωμα των χαρακτήρων, δεν προετοιμάζεσαι καθόλου για τη μεγάλη έκπληξη που σε περιμένει στο τέλος περίπου, της ταινίας. με τρώει να το μαρτυρήσω αλλά δεν θα το κάνω. θα σας πω μόνο watch out for Bradley. Και μιλάω βεβαίως για τον ευειδή Bradley Cooper( ο καθηγητής με τις τάσεις ΛαςΒεγκας φυγής του Hangover και ο μοιχός στελεχάρας δισκογραφικής του He’s just not into you, αν θυμάστε)), ο πάμπλουτος, κατά πως φαινεται
στην ταινία, Χόλντεν.
Η σκηνή όπου η Τζούλια καταφθάνει στο αντι-Βαλεντίνος πάρτυ που διοργανώνει ανελλιπώς κάθε χρόνο η Κάρα, και ξεσπάει την οργή της για τον τσόγλανο χειρουργό πάνω στην ροζ πινιάτα, είναι φοβερή. Τρομερή εκτόνωση αυτή η κατασκευή ρε παιδιά. Κι αν δεν διαθέτετε μπαστούνι του μπέιζμπολ, ένα σιδερένιο μπαστούνι του γκολφ κανει θαυμάσια δουλειά… ‘Οπως επίσης φοβερά ευρηματική ειναι και η προηγούμενη χρονικά σκηνή όπου η Τζούλια, μεταμφιεσμένη σε σερβιτόρα του εστιατορείου όπου ο πηδηχτούλης γιατρός γιορτάζει την επέτειο με τη νόμιμη σύζυγό του, τον περιποιείται δεόντως χωρίς ν’ανοιξει ρουθούνι. Το δικό του. Την πληρώνει μετά η πινιάτα!
Η Julia Roberts απ΄την άλλη, δεν χάνει ευκαιρία, όπως και στο Notting Hill και το Ocean’s 12, να διακωμωδήσει τον εαυτό της, και συγκεκριμένα τον πεζοδρομιακό της ρόλο που την καθιέρωσε. Η σκηνή στο αυτοκίνητο του Χόλντεν είναι για θεατές με γερή μνημη.
Πιστέυω πως πρόκειται για μιά τελικά πολύ συμπαθητική ταινία, παρά το ξενέρωτο θέμα της, που σου αφήνει και ένα δωράκι – μιά φράση του “μεγάλου Δασκάλου Ρούμι”, κατά πως λέει ο κολλητός φίλος του Ριντ, Αλφόνσο( George Lopez): ” η αγάπη δεν είναι λεπτεπίλεπτο επιχείρημα. Πόρτα της είναι η συντριβή”.

Ορθώς, ορθότατα. Γιαυτό κρατήστε τις δυνάμεις σας για την απόλυτη συντριβή, και μην αναλώνεστε σε πανηλίθιες, κατά παραγγελία εκδηλώσεις τύπου Αγίου Καυλεντίνου. Οι μόνοι που πραγματικά γουστάρουν αυτή τη μερα ειναι οι συν’ αυτώ επιχειρηματίες. Πιστέψτε με.

Φράνσις