Η έννοια του Σινεφίλ
Με αφορμή την προβολή της ταινίας «Τα Μυθικά Πλάσματα του Νότου», που θεωρείται σινεφίλ και τις διθυραμβικές κριτικές που έχει εισπράξει η ταινία, αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με το είδος των «σινεφίλ» ταινιών και να προσπαθήσουμε να αποδώσουμε, όσο γίνεται, το περιεχόμενο μιας τέτοιας κατηγορίας.
Πολύς λόγος γίνεται για τον σινεφίλ. Σινεφίλ θεατές. Σινεφίλ ταινίες, ακόμα και σινεφίλ βραβεία. Τι είναι σινεφίλ τελικά; Και ποιος θεωρείται σινεφίλ; Πότε μια ταινία εντάσσεται στην κατηγορία των σινεφίλ; Ανατρέχοντας, αρχικά, στα λεξικά θα βρούμε τον παρακάτω ορισμό :
Σινεφίλ (ο, η | ξεν. Ορ. < γαλλική cinéphile): [1] Ο άνθρωπος που βλέπει πολλές κινηματογραφικές ταινίες. [2] Ο άνθρωπος που έχει υψηλά ποιοτικά γούστα στην επιλογή ταινιών του. [3] Η ταινία που είναι πέρα κατηγοριών και φέρει την χαρακτηριστική γραφή του σκηνοθέτη της.
Ορισμός Νο 1 : Ο άνθρωπος που βλέπει πολλές κινηματογραφικές ταινίες.
Πράγματι, για να είσαι σινεφίλ πρέπει να βλέπεις αρκετές ταινίες, όχι απαραίτητα ταινίες κουλτούρας. Αναμφισβήτητα είναι ο πιο λογικός ορισμός – αν λάβουμε υπόψη μας και τη μετάφραση της λέξης , καθότι είναι γαλλικής προέλευσης (σινεφίλ= κινηματογραφόφιλος).
Ορισμός Νο 2 : Ο άνθρωπος που έχει υψηλά ποιοτικά γούστα στην επιλογή ταινιών του.
Ο άνθρωπος αυτός θεωρείται κλασσικός σινεφίλ, ο οποίος, όταν θέλει να πάει στον κινηματογράφο, επιλέγει ταινίες γνωστών σκηνοθετών, όπως Αντονιόνι, Χιτσκοκ, Άιζενσταιν κλπ κλπ. Βέβαια, υπάρχουν και εκείνοι που θα πουν «ποιος είναι εκείνος που ορίζει τι είναι το υψηλό ποιοτικό γούστο;». Σίγουρα είναι κάτι τελείως υποκειμενικό! Ποιοτική μπορεί να είναι για κάποιον το «Θωρηκτό Ποτέμκιν» του Άιζενσταιν και για κάποιον άλλον το «Burlesque» με τη Cher. Αυτό που μετράει πάντως είναι αν η ταινία κατάφερε να πετύχει το στόχο της ∙ είτε να έχει υψηλές εισπράξεις, είτε αν ανταποκρίθηκε στο κοινό που ήθελε.
Ορισμός Νο 3 : Η ταινία που είναι πέρα κατηγοριών και φέρει την χαρακτηριστική γραφή του σκηνοθέτη της.
Η ταινία αυτή δηλαδή δεν συγκαταλέγεται ούτε στα δράματα, ουτε στα θρίλερ, ούτε στις επιστημονικές φαντασίες, ούτε πουθενά. Δεν ξέρω αν όντως ο εκάστοτε σκηνοθέτης θέλει να δώσει τη δική του οπτική για ένα θέμα, όπως επίσης δεν ξέρω ποιος σκαρφίστικε αυτόν τον κινηματογραφικό τίτλο!! Ξέρω όμως πως το κοινό, σινεφίλ ή μη, θα πληρώσει το εισιτήριο για να την παρακολουθήσει.
Το να είναι, λοιπόν, κάποιος σινεφίλ θα πρέπει να αγαπά τον κινηματογράφο, να ξέρει κάποια βασικά πράγματα και να έχει τη δική του γνώμη για κάθε ταινία που παρακολουθεί. Ένας σινεφίλ χαρακτηρίζεται από την προσωπική του αισθητική και όχι από τη συλλογική. Οι κριτικοί δεν χειραγωγούν τη μάζα. Εκθέτουν τη γνώμη τους και από εκεί και πέρα ο θεατής αποφασίζει αν θα δει την ταινία ή όχι. Επίσης, βοηθούν πολύ στο να ξέρει ο θεατής τι πρόκειται να παρακολουθήσει. Επομένως, είναι ωραίο να έχουμε καλλιτεχνική παιδεία (αν και το κράτος μας δυστυχώς δεν βοηθάει ιδιαίτερα σε αυτό), να διαβάζουμε για το σινεμά, να ενημερωνόμαστε για αυτό και να συζητάμε. Να καταθέτουμε, δηλαδή, τις απόψεις μας και τις παρατηρήσεις μας για την ταινία που είδαμε.
Υ.Γ. Μερικές καλές ταινίες αυτού του είδους είναι : Τα Μυθικά Πλάσματα του Νότου (παίζεται ήδη στους κινηματογράφους), Μελαγχολία, The Artist, Amour, Τα Χιόνια του Κιλιμάντζαρου, Κοτόπουλο με Δαμάσκηνα.
κατα τη γνωμη μου, ο σινεφιλ διαλεγει ταινιες που τον κανουν να σκεπτεται μετα το τελος της ταινιας…Που εχουν κατι να πουν για τα ανθρωπινα προβλήματα.
Και τα κοινωνικά αγαθά. Μην είναι το νερό; Μην είναι το φάρμακο; Μην είναι τ’ άπαρτα εργοστάσια της ΔΕΗ;