Πού οφείλεται η επιτυχία του Hunger Games;
Ένας απηυδισμένος κάτοικος μιας πόλης-φάντασμα στη Βόρειο Καρολίνα αποφασίζει να την πουλήσει. Η Μπάρμπι αποκτά κοτσίδα και τόξο. Ο Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ μπορεί και να το γύρισε στις εφηβικές περιπέτειες. Ένα από τα πιο δημοφιλή ονόματα είναι πλέον το Ρου. Ο λόγος για όλα αυτά είναι ένας και ονομάζεται HungerGames. Η ταινία έσπασε ένα ακόμα ρεκόρ, παραμένοντας για τέταρτη συνεχόμενη εβδομάδα στην κορυφή του box–office. Είναι η πρώτη ταινία που καταφέρνει κάτι τέτοιο μετά το Avatarτου Τζέιμς Κάμερον. Για να μην πούμε ότι ξεπέρασε το φράγμα των 500 εκατομμυρίων δολαρίων σε παγκόσμιο επίπεδο.
Πριν αναλύσουμε λίγο το φαινόμενο HungerGames, αξίζει να ρίξουμε μια ματιά στις παραπάνω πληροφορίες.
- Ο 83χρονος ιδιοκτήτης της περιοχής -720 στρεμμάτων- με όνομα «Henry River Mill Village» στη Βόρεια Καρολίνα δεν ξέρει πια τι να κάνει. Αιτία είναι η ταινία, τμήματα της οποίας γυρίστηκαν στην περιοχή. Συγκεκριμένα το «Henry River Mill Village», στο οποίο κατοικούσαν μέχρι πριν από μερικές δεκαετίες εργάτες κλωστοϋφαντουργίας, έγινε το σκηνικό της Περιοχής 12. Από τότε οι φαν της ταινίας δεν έχουν αφήσει τον 83χρονο ιδιοκτήτη της πόλης σε χλωρό κλαρί. «Μέρα και νύχτα, διασχίζουν την πόλη, τραβούν φωτογραφίες, περιπλανιούνται. Δέχομαι βομβαρδισμό επισκεπτών» υποστηρίζει. Κάπως έτσι αποφάσισε να πουλήσει την έκταση για 1,4 εκατ. δολάρια.
- Μετά την επιτυχία της ταινίας ήταν απλά φυσικό να κυκλοφορήσει και σε κούκλα η Κάτνις Έβερντιν. Η κούκλα έρχεται από την εταιρεία της Μπάρμπι και μοιάζει αρκετά με την πρωταγωνίστρια Κάτνις Έβερντιν.
- Ο Γκάρι Ρος, σκηνοθέτης του HungerGames, απέρριψε την πρόταση να σκηνοθετήσει και το δεύτερο μέρος της τριλογίας με τίτλο CatchingFire. Οι φήμες για το ποιος θα αναλάβει τη θέση του ήδη οργιάζουν. Κάποιοι μάλιστα έχουν αναφέρει ακόμα και το όνομα του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ. Τουλάχιστον αυτόν φαίνεται ότι επιθυμεί διακαώς η Lionsgate, η εταιρεία παραγωγής της ταινίας. Ο Κρόνενμπεργκ είναι ένα από τα ονόματα μιας λίστας με επτά ή οκτώ ονόματα σκηνοθετών που εξετάζει η εταιρία. Κάθε ένα από αυτά διαθέτει μεγάλη εμπειρία, έτσι ώστε να ικανοποιηθεί και η συγγραφέας Σούζαν Κόλινς. Εκτός από τον Κρόνενμπεργκ έχουν ακουστεί τα ονόματα των Αλφόνσο Κουαρόν και Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιαρίτου.
- Η ιστοσελίδα Nameberryεξέδωσε μια λίστα με τα πιο hotονόματα για μωρά για το 2012. Τα Rue, Primrose, Catoκαι Katnissβρήκαν μια θέση στη λίστα, μετά την επιτυχία της ταινίας.
Αυτά είναι μερικές μόνο από τις πλευρές μιας ταινίας που έχει φτάσει στο σημείο να αποκτήσει διαστάσεις ποπ φαινομένου, σίγουρα παρόμοιου (ίσως και μεγαλύτερου) από τη σειρά ταινιών Twilight. Αλλά εάν οι νέοι θεατές των Twilightεπιθυμούσαν λίγο από τον απέθαντο ρομαντισμό των βρυκολάκων στη ζωή τους, τι είναι εκείνο που τραβάει το κοινό στο HungerGames;
Για αρχή, φυσικά, η τεράστια επιτυχία των βιβλίων. Τα βιβλία της Σούζαν Κόλινς διαθέτουν ορκισμένους φαν. Αρκεί να σημειώσουμε ότι ηλογοτεχνική τριλογία μεταφράστηκε σε 26 γλώσσες, παρέμεινε για 100 εβδομάδες στη λίστα των best-seller των New York Times και ότι η πρώτη έκδοση του τρίτου βιβλίου μέτρησε 1.200.000 αντίτυπα στις ΗΠΑ.
Αυτό δεν αρκεί, βέβαια, από μόνο του για την επιτυχία μιας ταινίας. Το να διατηρηθεί στην πρώτη θέση για τόσες εβδομάδες, σημαίνει ότι η ταινία καταφέρνει να κρατήσει το κοινό της και να φέρει νέους θεατές στις αίθουσες. Επομένως, καλό wordofmouth. Όσοι το είδαν είτε τους άρεσε, είτε δεν το βρήκαν πολύ κακό και σίγουρα η ιδέα πίσω από αυτό θεωρήθηκε ενδιαφέρουσα, με αποτέλεσμα όλοι και περισσότεροι θεατές να κάνουν μια επίσκεψη σε κάποιο κοντινό τους σινεμά για να το δουν.
Ουσιαστικά, το HungerGamesαποτελεί –αν όχι μια ενδιαφέρουσα ταινία- τουλάχιστον μια υπόσχεση για τις επόμενες ταινίες. Και ως τέτοια (υπόσχεση) είναι που «επενδύουν» πολλοί πάνω του.
Τι είναι όμως αυτό που αρέσει τόσο στους θεατές; Κατ’ αρχάς η φρεσκάδα που φέρνουν οι πρωταγωνιστές. Τζένιφερ Λόρενς και Τζος Χάτσερσον αποτελούν δύο νέα (και ταλαντούχα) παιδιά, νέας κοπής, του Χόλιγουντ που δεν έχουν κάνει μόνο εμπορικές επιτυχίες, αλλά και ταινίες με καλλιτεχνική αξία (η Λόρενς το Στην Καρδιά του Χειμώνα και ο Χάτσερσον το Τα Παιδιά Είναι Εντάξει).
Σε μια εποχή οικονομικής, ηθικής και περιβαλλοντικής κρίσης, το έργο της Σούζαν Κόλινς κουβαλά μια σειρά μηνυμάτων. Και όχι αυτά δεν είναι «τι πλάκα που έχουν οι μάχες παιδιών με άλλα παιδιά».
Για αρχή στο σύμπαν της Κόλινς γίνεται η πλήρης απόρριψη και αποδόμηση της προηγούμενης γενιάς. Οι γονείς είτε έχουν πεθάνει, είτε είναι ανύπαρκτοι, είτε τα παιδιά δεν τους λαμβάνουν υπόψη. Οι νεαροί χαρακτήρες πρέπει να μάθουν να στέκονται στα πόδια τους και μετά την απόρριψή τους από τους γονείς τους (για παράδειγμα ο Πίτα παραδέχεται ότι η μητέρα του θεωρεί την Κάτνις μελλοντική νικήτρια και όχι τον ίδιο ή η μητέρα της Κάτνις έπασχε από κατάθλιψη μετά τον θάνατο του άνδρα της, αφήνοντας τη μεγάλη της κόρη να αναλάβει το καθήκον να θρέψει την οικογένεια). Η Κάτνις τολμά να τα βάλει με ένα απολυταρχικό καθεστώς, όχι γιατί είναι επαναστάτρια, αλλά γιατί μπροστά της αντικρίζει ένα μέλλον χωρίς ελπίδα. Και είναι σε αυτό το σημείο που διαφέρει ο Χάρι Πότερ από την Κάτνις Έβερντιν. Ο πρώτος αναλαμβάνει έναν ρόλο επειδή έτσι του το όρισε η «μοίρα», επειδή οι ενήλικες (όπως ο καθηγητής Ντάμπλντορ) αποφάσισαν ότι έτσι έπρεπε να γίνει. Η Κάτνις αναλαμβάνει αυτόν τον ρόλο για να επιβιώσει σε έναν πόλεμο που δεν έχει τίποτα το ευγενικό και επικό. Σε έναν πόλεμο που είναι τόσο βρώμικος και τόσο άσχημος, όσο και οι σύγχρονοι πόλεμοι (είτε οικονομικοί, είτε στρατιωτικοί).
Ακόμα και αν ως ταινία είναι λίγο βαρετή, το HungerGamesδεν είναι το μπλοκμπάστερ του ανεγκέφαλου θεατή. Είναι πιο ενήλικο από τον Χάρι Πότερ και πιο σκοτεινό από το Twilight. Δεν αναφέρεται σε πλάσματα της φαντασίας, αλλά σε τρόμους πραγματικούς. Σε ένα σύμπαν όπου αιμοσταγείς δικτάτορες χρησιμοποιούν παιδιά ως ασπίδες προστασίας, όπου ο τρόμος ενός πυρηνικού πολέμου κρέμεται πάνω από τα κεφάλια των πολιτών, όπου το να κάνεις παιδιά είναι πολύ τρομακτικό και μόνο σαν σκέψη –πόσο μάλλον σαν πράξη. Ή μήπως το σύμπαν αυτό δεν είναι και τόσο μακρινό;
Τάιλερ Ντέρντεν
