Wonder Woman 1984

Βαθμολογία: ** (2 στα 5)

Οι περιπέτειες της Wonder Woman-Diana Prince μεταφέρονται αυτή τη φορά στην δεκαετία του 80 και συγκεκριμένα στην Αμερική την περίοδο που ο ψυχρός πόλεμος είναι στο πικ του. Εκεί ένα αρχαίο ορυκτό που θα βρεθεί στο αρχαιολογικό εργαστήριο και που έχει την δυνατότητα να εκπληρώνει την πιο μεγάλη ευχή θα πέσει στα λάθος χέρια. Η αντίστροφη μέτρηση για να σωθεί η ανθρωπότητα έχει αρχίσει.

Τρία χρόνια μετά την πρώτη, φαντασμαγορική και χορταστική περιπέτεια του 2017, η σκηνοθέτιδα Patty Jenkins επιστρέφει παρέα με την Gal Gadot για το αναμενόμενο sequel που ταλαιπωρήθηκε και αυτό με αναβολές λόγω της πανδημίας και αναγκάστηκε από το studio να κάνει την πρεμιέρα του στην πλατφόρμα του HBO Max. Φυσικά και μία ταινία σαν το Wonder Woman δεν λειτουργεί στην κατοίκον προβολή όπως θα λειτουργούσε στην σκοτεινή αίθουσα αλλά το πρόβλημα δεν είναι τελικά μόνο αυτό. 15Ο λεπτά διάρκειας και μία δράση που παίρνει (σχετικά) μπρος μετά τα 90 λεπτά της ταινίας αφαιρεί από την ταινία αυτόματα τον τίτλο του μπλοκμπάστερ. Εξαιρώντας το αρχικό δεκάλεπτο με το αρχαίο νησί και τον αγώνα της μικρής Dianna που υπόσχεται μία περιπέτεια, το υπόλοιπο της ταινίας κυλάει ομαλά μεν με λίγη δράση δε.

Η ιδέα της δεκαετίας του 80 με τα πολύχρωμα ρούχα και την ποπ αισθητική ( ανύπαρκτη στην ταινία) μένει απλά ανολοκλήρωτη και μόνο η Kristen Wiig την αντιπροσωπεύει ενώ κλέβει και την παράσταση ως μία νέα villain που από θύμα μετατρέπεται σε θύτη-cheetah. Και αυτή όμως παραμένει στο περιθώριο ως ρόλος τελικά αφού το σενάριο παραμένει προσκολημένο σε πολιτίκαλυ κορέκτ μηνύματα, σε έναν κακό με προχειρογραμμένο σεναριακά ρόλο και στο τέλος περιμένουμε απλά την εικοσάλεπτη τελική αναμέτρηση η οποία ακόμα και αυτή δεν εντυπωσιάζει πάνω από πέντε λεπτά. Η Gal Gadot όσο άνετα και να νιώθει στον ρόλο, δεν της δίνεται σεναριακά κάτι καινούργιο απεναντίας νοιώθουμε πως δεν έχει και την όρεξη της πρώτης ταινίας. Τεχνικά η μουσική του Hans Zimmer είναι εκεί, τα εφέ προκαλούν και λίγο χασμουρητό και ευτυχώς το μοντάζ σώζει την ταινία δίνοντας της ροή χωρίς κενά.

Όχι μόνο τίποτα καινούργιο αλλά και με βήματα πίσω η Wonder Woman 1984 δεν κατάφερε να δώσει την αφορμή να μας στεναχωρήσει που δεν την είδαμε στην μεγάλη οθόνη. Μεγάλη σε διάρκεια, χωρίς να είναι θεαματική και με ένα φινάλε που κουνάει το δάχτυλο σαν προπαγάνδα του φιλελευθερισμού, η ταινία ξέχασε το είδος της (περιπέτεια blockbuster) και επαναπαύτηκε στη φήμη της. Κανένα θαύμα τελικά.