Αφιερώματα

Ουόνγκ Καρ Γουάι, ο σκηνοθέτης των συναισθημάτων

«Αυτές είναι οι πέντε αγαπημένες σου ταινίες; Πολύ… ψυχρές, πολύ “κλινικές”. Χωρίς… συναίσθημα, πώς να το πω;» Αυτή ήταν η αντίδραση που δέχθηκα πριν από κάποια χρόνια σε ερώτηση για το ποιο είναι το τοπ-5 των κινηματογραφικών μου ταινιών. Λίγες ημέρες αργότερα αυτό θα άλλαζε, καθώς ψηλά στις προτιμήσεις, ψηλά στην πεντάδα, ψηλά στην καρδιά μου θα ερχόταν να εγκατασταθεί μια ταινία σπουδαία: ο λόγος για την Ερωτική Επιθυμία του Ουόνγκ Καρ Γουάι.

Ο Κινέζος σκηνοθέτης έχει την ικανότητα να φτιάχνει ταινίες που μιλούν κατευθείαν στο συναίσθημα. Ένα βλέμμα, μερικές νότες, μια εικόνα δύο εραστών ενώνουν αυτό που είναι με αυτό που θα μπορούσε να είναι, την επιθυμία με τον ρεαλισμό, τον λυρισμό με την πραγματικότητα.

Το σύμπαν των ταινιών του Καρ Γουάι θα μπορούσε να είναι διαφορετικό από αυτό που ζούμε όλοι εμείς. Ο χρόνος κινείται με άλλο τρόπο εκεί, σε νυχτερινές -ως επί το πλείστον- περιηγήσεις, σε σημεία στο χάρτη που θέτουν ισχυρά ηθικά διλήμματα (εμείς θα γίνουμε σαν αυτούς; αξίζει να περιμένω;) και συγκροτούν πανέμορφες εικόνες.

Είχε αρκετά χρόνια ο σκηνοθέτης να μας χαρίσει μια ταινία (από το «αποτυχημένο» My Blueberry Nights -Οι Νύχτες μου μακριά σου). Μάς αποζημίωσε, όμως, με τη διπλή φετινή του παρουσία.

Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο Βερολίνο ως πρόεδρος της κριτικής επιτροπής του 63ου Κινηματογραφικού Φεστιβάλ της πόλης, ενώ το φεστιβάλ έκανε πρεμιέρα με την τελευταία μεγάλου μήκους ταινία του The Grandmaster -η οποία έλαβε ανάμεικτες κριτικές.

Chungking Express

Τι ακριβώς είναι η πρώτη ταινία του Ουόνγκ Καρ Γουάι; Μία παράξενη εμπειρία που αν κλείσεις κατά λάθος για λίγο τα μάτια κινδυνεύεις να θεωρήσεις ότι κάπου χάθηκες…

Ήταν η πρώτη ματιά μέσα σε ένα εικονοκλαστικό, άκρως ρομαντικό και σχεδόν νουάρ σύμπαν.

Ο σκηνοθέτης αφηγείται  τις ιστορίες δύο ερωτευμένων αστυνομικών σε ένα Χονγκ Κονγκ που σφύζει από ζωή. Χρησιμοποιώντας νουάρ αισθητική, νέον φώτα, νεανικές ανησυχίες, το Chungking Express απογείωσε την καριέρα του Ουόνγκ Καρ Γουάι μέσα σε δύο εβδομάδες και έδειξε ότι η ομορφιά κρύβεται ακόμα και σε βρώμικα μέρη…

Παρακολουθήστε την όλη παρακάτω


Chung King Express από tvxorissinora

Τάιλερ Ντέρντεν

Ερωτική Επιθυμία (In the Mood for Love)

Είναι μια ανήσυχη στιγμή.

Εκείνη έχει κρατήσει το κεφάλι χαμηλωμένο, για να του δώσει την ευκαιρία να την πλησιάσει. Αλλά εκείνος δεν μπορούσε, δεν τολμούσε.

Εκείνη γυρίζει και φεύγει μακριά.

Ένα βαλς. Δυο σώματα που χορεύουν σε έναν ρυθμό αργό και εξουθενωτικό. Μια ιστορία πόθου, μια ιστορία φόβων. Μια ερωτική επιθυμία. Χωρίς ερωτική κορύφωση.

Η  καρδιά χάνει δυο κτύπους, παρακολουθώντας δύο ανθρώπους να στρέφονται γύρω από την επιθυμία αυτή, να τη ζυγιάζουν με το βλέμμα, να πλησιάζουν και ύστερα πάλι –από τα πρέπει και μια φράση που κλωθογυρίζει στο μυαλό («Εμείς δε θα γίνουμε σαν αυτούς»)- να απομακρύνονται ξανά. Με υπόκρουση την υπέροχη μουσική του Σιγκέρου Ουμεμπαγιάσι και σκηνικό ένα δωμάτιο ξενοδοχείου (με όνομα 2046), δύο διπλανά σπίτια, μια σκάλα, ένα βροχερό σκηνικό, μια προδοσία. Ένα τσιγάρο, ένα ζευγάρι παντόφλες, γεύσεις, ένα μυστικό που το λες σε μια τρύπα για να μη το ακούσει κανείς.
Αυτή η εποχή έχει περάσει.

Τίποτα από όσα της ανήκαν, δεν υπάρχουν πια.

Ο Ουόνγκ Καρ Γουάι δεν έφτιαξε απλά μια ταινία. Έφτιαξε ένα ποίημα. Τα ελάχιστα πρόσωπα που μας ενδιαφέρουν είναι εκεί, στην κάμερα, τα υπόλοιπα απλά δεν μας δείχνουν ποτέ το πρόσωπό τους. Η απουσία μετράει όσο και η παρουσία. Τα τηλεφωνήματα που δεν έγιναν, οι λέξεις που δεν ειπώθηκαν, τα ερωτικά αγγίγματα που δεν υπήρξαν, είναι όλα τόσο σημαντικά όσο και οι κρυφές συναντήσεις, οι πρόβες για τις στιγμές που δεν θα δούμε ποτέ επί της οθόνης, οι κουβέντες που ανταλλάχθηκαν με τρυφερότητα.

Θυμάται αυτά τα χαμένα χρόνια.

Λες και κοιτά μέσα από ένα σκονισμένο παράθυρο,

Το παρελθόν είναι κάτι που μπορεί να δει, αλλά δεν μπορεί να αγγίξει.

Και ό,τι βλέπει είναι θολό και ασαφές…

Τάιλερ Ντέρντεν

2046

Μία από τις ταινίες που έχω λατρέψει όσο καμία άλλη, που έβγαλα από το κουτί το σάουντρακ στα τότε Virgin Megastores, συν του ότι αγόρασα και το dvd! Ο πορωμένος ο άνθρωπος!
Το 2046 θεωρήθηκε ως η συνέχεια της αμέσως προηγούμενης ταινίας του Ουόνγκ Καρ Ουάι«Ερωτική Επιθυμία ». Πραγματεύεται την ιστορία του ίδιου πρωταγωνιστή, του Τσόου -που τον ενσαρκώνει ξανά ο Τόνι Λιούνγκ Τσίου Γουάι-, από τη στιγμή που επιστρέφει από τη Σιγκαπούρη, όπου εργαζόταν ως συγγραφέας, στο Χονγκ Κονγκ, και νοικιάζει ένα δωμάτιο στο ξενοδοχείο Oriental με τον αριθμό 2047. Ήτοι, ακριβώς απέναντι από το δωμάτιο 2046.
Η σημασία του τετραψήφιου αυτού αριθμού, του 2046 έχει ιδιαίτερη σημασία για τον πρωταγωνιστή, καθώς συναντιόταν σε δωμάτιο ξενοδοχείου με τον αριθμό αυτό με τη Σου Λι Ζεν προκειμένου να γράψουν ένα μυθιστόρημα πολεμικών τεχνών. Η Σου Λι Ζεν ήταν ο μεγάλος έρωτας της ζωής του, ο οποίος όμως δεν ευδοκίμησε ποτέ και στην οποία ο Τσόου είναι ακόμα προσκολλημένος.
 Ο Τσόου συνάπτει σχέσεις με διάφορες γυναίκες, που όμως δεν καταφέρνουν να τον κάνουν να ξεχάσει την Σου Λι Ζεν, ενώ ταυτόχρονα αρχίζει να γράφει ένα φουτουριστικό μυθιστόρημα με τον τίτλο «2046».
Στο μυθιστόρημα αυτό, «2046» είναι το όνομα μίας πόλης, όπου καταφεύγουν οι άνθρωποι για να βρουν τις χαμένες τους αναμνήσεις. Σύμφωνα με τον Τσόου, «στην πόλη 2046 τίποτα δεν αλλάζει και όποιος φτάνει εκεί δεν γυρίζει πίσω ποτέ».
Μία ταινία με έντονα λυρική και μελαγχολική ατμόσφαιρα, ενώ η μουσική καθηλώνει και φορτίζει συγκινησιακά το θεατή, κάνοντάς τον μέρος της πλοκής, συμπάσχοντα με τον πρωταγωνιστή, και πολλές φορές βάζοντάς τον στη θέση του, ως πρωταγωνιστή ενός ανεκπλήρωτου ή ανολοκλήρωτου έρωτα.
Το κεντρικό μουσικό θέμα έχει συνθέσει ο Σιγκέρου Ουμεμπαγιάσι, ενώ το σάουντρακ της ταινίας βραβεύτηκε στα Golden Horse Awards στην Ταϊβάν και στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου στο Χονγκ Κονγκ. Συγκλονιστικές οι Γκονγκ Λι και Ζανγκ Ζιγί που χαρίζουν μοναδική λάμψη στο φιλμ.
Σατίν
Οι Νύχτες Σου Μακριά Μου (My Blueberry Nights)
Η Ελίζαμπεθ  γνωρίζει τον ιδιοκτήτη ενός καφέ στη Νέα Υόρκη. Χωρίζουν και αποφασίζει να ταξιδέψει, φτάνοντας μέχρι το Μέμφις και την Νεβάδα, όπου γνωρίζει έναν δυστυχισμένο από τον γάμο του αστυνομικό και μια νεαρή τζογαδόρο. Επιστρέφοντας στη Νέα Υόρκη, η Ελίζαμπεθ δεν θα είναι πια η ίδια.
Ο Γουόνγκ Καρ Βάι πέφτει θύμα του ίδιου του στυλ του: έχοντας συνηθίσει τους θεατές σε ταινίες με πανέμορφες και μελαγχολικές εικόνες, φτιάχνει μια ταινία που μοιάζει να εκβιάζει τη μελαγχολική διάθεση του θεατή. Αποσπώντας ιδιαιτέρως καλές ερμηνείες από κάποιους από τους πρωταγωνιστές (όπως ο Ντέιβιντ Στρατχάιρν και η Ρέιτσελ Βάιζ), αδιάφορες από άλλους (όπως η πρωταγωνίστρια Νόρα Τζόουνς).
Και όμως: μπορεί να μην ξέρουμε πάντα τι θέλει να πει ο «ποιητής» Γουόνγκ Καρ Γουάι, να μην συμφωνούμε καν με αυτά που θέλει να πει, αλλά μαγευόμαστε από την απίστευτη ομορφιά με την οποία τα λέει.
Τάιλερ Ντέρντεν
Και λίγα λόγια για το Grandmaster
O Γουόνγκ Καρ Γουάι αφηγείται την ιστορία του Ιπ Μαν, θρυλικής προσωπικότητας του κουνγκ φου, ο οποίος έγινε γνωστός ως δάσκαλος του Μπρους Λι στη δεκαετία του 1950.
Οι κριτικές έκαναν λόγο για μία ταινία με υπέροχες εικόνες, εντυπωσιακά πλάνα και υπαρξιακή μελαγχολία, αλλά ταυτόχρονα φιλόδοξη και μπλεγμένη.

cinepivates

Συντακτική ομάδα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *