Χαρά

Μία 45χρονη γυναίκα, η Χαρά, μπαίνει σε ένα μαιευτήριο και κλέβει ένα μωρό. Το πηγαίνει στο σπίτι της, το ντύνει, του τραγουδά, το πηγαίνει στη θάλασσα. Η σχέση τους διακόπτεται όταν ένας άνδρας την αναγνωρίζει. Στα δραματικά γεγονότα που θα ακολουθήσουν, η Χαρά θα επιλέξει να μείνει σιωπηλή.

Ας αρχίσουμε από τον τίτλο. Η Χαρά αποτελεί μια ειρωνεία (καθώς η ταινία είναι δραματική) και παράλληλα μια αναφορά σε αυτό που κάνει την ηρωίδα πραγματικά ευτυχισμένη: το να δώσει την αγάπη της σε ένα μωρό.

Ο σκηνοθέτης Ηλίας Γιαννακάκης, με μεγάλη θητεία στο ντοκιμαντέρ, δεν κρίνει την ηρωίδα του. Αντιθέτως, παρακολουθεί ως εξωτερικός παρατηρητής τις παραξενιές της και την προσεγγίζει με κατανόηση.

Η ταινία χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος παρακολουθεί τη Χαρά με το μωρό, ενώ το δεύτερο εκτυλίσσεται σε ένα δικαστήριο. Ο Γιαννακάκης επιλέγει το ασπρόμαυρο για να διηγηθεί την ιστορία του, ενώ την χωρίζει σε «επεισόδια» με κάθε επεισόδιο να συνδέεται με το επόμενο με fade out.

Το αποτέλεσμα είναι μάλλον άνισο. Σίγουρα το ασπρόμαυρο δεν βοηθάει –ούτε το fade out-, καθώς δίνει την εντύπωση του «παλιομοδίτικου» σαν μελόδραμα της δεκαετίας του 1960 (όπως είπε και ο Gimli σε κάποια στιγμή της ταινίας «Τον Κατήφορο βλέπουμε;»)

Σεναριακά η ταινία δεν εξηγεί τίποτε, δεν θέλει να εξηγήσει τίποτε, παρά μόνο κάνοντας μια επιφανειακή αναφορά που δεν ξεδιαλύνει τα κίνητρα. Καλύτερα να τα είχε αφήσει ανεξιχνίαστα. Αλλά και το υπόλοιπο σενάριο μάλλον προβλέψιμο είναι.

Η ταινία όμως έχει και ένα μεγάλο ατού. Αυτό είναι η πρωταγωνίστριά του, Αμαλία Μουτούση, η οποία δικαίως κέρδισε πέρυσι το βραβείο Α΄Γυναικείου Ρόλου για τον συγκεκριμένο ρόλο. Η Μουτούση δίνει μια μετρημένη ερμηνεία που κινείται ανάμεσα στο λόγο και τη σιωπή, την τρέλα και τη λογική. Η Χαρά της –αν και προσωπικότητα αμφιλεγόμενη- σε κάνει να σκεφτείς πάνω στο τι τελικά είναι μητρότητα, πώς το ορίζει κανείς σε μία κοινωνία που έχει συνηθίσει να ορίζει τα πάντα με ταμπέλες.

Αναζητά την εμπάθεια στον χαρακτήρα της και τη βρίσκει. Και μαζί με αυτήν και ο θεατής. Κρίμα που η ταινία διαθέτει ελάχιστες άλλες αρετές.

Τελικά να τη δω;

Θα περίμενα να τη δείξει ένα βράδυ στη Δημόσια Τηλεόραση. Για την ερμηνεία της Μουτούση.