Ξυπόλητοι στο Παρίσι (Paris Pieds Nus)

Η Καναδή Φιόνα φτάνει στο Παρίσι αναζητώντας την θεία της που έχει εξαφανιστεί. Στην πορεία χάνει τα υπάρχοντά της, αλλά βρίσκει τον Ντομ, έναν άστεγο που της κινεί το ενδιαφέρον.

Μια επίκληση στον ρομαντισμό του βωβού κινηματογράφου, μια σειρά από «επεισόδια» που φέρνει κοντά το σινεμά του Ζακ Τατί με εκείνο των Ρόι Άντερσον και Γουές Άντερσον, η ταινία των Ντομινίκ Αμπέλ, Φιόνα Γκόρντον (και οι δύο σκηνοθετούν και πρωταγωνιστούν) αποτελεί μια ερωτική επιστολή στο Παρίσι και έναν φόρο τιμής στη σπουδαία Εμανουέλ Ριβά που έφυγε το 2017 από τη ζωή.

Παραδοξότητες, πολύχρωμες εικόνες σε μία ταινία που συνδυάζεται υπέροχα με θερινό σινεμά, αλλά ίσως εκνευρίσει όσους επιθυμούν μια ταινία με ξεκάθαρη αφήγηση. Γιατί τους δύο σκηνοθέτες δεν ενδιαφέρει αυτό: τους ενδιαφέρουν οι εικόνες και οι στιγμές περισσότερο από την πλοκή. Αυτή, άλλωστε δεν έχει ιδιαίτερη σημασία εδώ. Μεγαλύτερη σημασία έχει το σλάπστικ στο οποίο επιδίδονται οι δύο κεντρικοί χαρακτήρες και η συγκινητική παρουσία της Εμανουέλ Ριβά, σε ένα πολύτιμο αντίο στην πορεία της.