Ο «Απόστρατος» του Ζαχαρία Μαυροειδή ξεχώρισε στο 60ό ΦΚΘ
Μόλις χθες το βράδυ ολοκληρώθηκε με απόλυτη επιτυχία το επετειακό 60ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ταινίες Ελλήνων δημιουργών είχαν την τιμητική τους. Μία από τις ελληνικές ταινίες μεγάλου μήκους που βραβεύτηκε ήταν και εξαιρετική ταινία «Απόστρατος» του Ζαχαρία Μαυροειδή στην οποία δόθηκε το Βραβείο Νεότητας και το Βραβείο Κοινού.
Ο Έλληνας σκηνοθέτης, Ζαχαρίας οκτώ χρόνια μετά τον «Ξεναγό», έκανε την δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του με πρωταγωνιστή τον Μιχάλη Σαράντη, κινηματογραφώντας την ιστορία της δύσκολης «ενηλικίωσης» του 30άρη Άρη. Λόγω οικονομικών δυσκολιών ο Άρης φορτώνει τα πράγματά του στο αμάξι του και μετακομίζει προσωρινά ( όμως «ουδέν μονιμότερον του προσωρινού») στη κατοικία του παππού του Αριστείδη στην περιοχή του Παπάγου, απόστρατου αξιωματικού του Ελληνικού Στρατού. Σταδιακά, ξαναέρχεται σε επαφή με τους παιδικούς του φίλους αλλά και με έναν πρώην συναγωνιστή και πιο στενό φίλο του παππού του τον κ. Βάσο, με τον οποίο σύντομα αναπτύσσουν σχέση οικειότητας και εμπιστοσύνης σχεδόν πατρικής. Στη διαδικασία ανακάλυψης του εαυτού του και της ταυτότητάς του, ο Άρης επηρεάζεται από την έντονη «παρουσία» του παππού του Αριστείδη και σταδιακά παίρνει τον ρόλο του, ενώ σκαλίζοντας με, περιέργεια και θαυμασμό το παρελθόν του παππού του θα αποκαλύψει διάφορα κρυμμένα μυστικά.
Ο σκηνοθέτης κατορθώνει να μπλέξει τους χρόνους του παρελθόντος και του παρόντος σε ένα ολοκληρωμένο και αρμονικό πλαίσιο: η γενιά των Ελλήνων του 2012 (οπότε και γυρίστηκε η ταινία), συνομιλεί με την γενιά του Εμφυλίου Πολέμου. Ο Άρης εκπροσωπεί το μεγαλύτερο ποσοστό των νέων στη σύγχρονη Ελλάδα της οικονομικοπολιτικής κρίσης που παλεύουν καθημερινά με την ανεργία και την αβεβαιότητα. Το ιστορικό και πολιτικό ζήτημα που θίγεται στην ταινία, είναι λεπτό και εις αεί επίκαιρο. Ο Μαυροειδής κατορθώνει να διατηρήσει τις σωστές ισορροππίες μιλώντας για αυτό, πολλές φορές ακόμη και μέσω του χιούμορ, χωρίς να θέτει προβληματισμούς ηθικότητας ή να μειώνει την σημαντικότητα του θέματος.
Καθοριστικές είναι και οι εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών της, με τον Μιχάλη Σαράντη και τον Θανάση Παπαγεωργίου να βρίσκονται στην πρώτη θέση, με την απίστευτη εκφραστικότητα και φυσικότητα των ερμηνειών τους. Και το υπόλοιπο κάστ ανταποκρίνεται πλήρως στις απαιτήσεις του σεναρίου που υπογράφει ο ίδιος ο Μαυροειδής , οι οποίες στοχεύουν στην διατήρηση ενός μέτρου, χωρίς μελοδραματισμό και υπερβολές, κάτι που θα ήταν πολύ εύκολο να συμβεί λόγω του έντονου συναισθήματος που βαραίνει την ταινία από την αρχή έως το τέλος της. Τέλος, και το μοντάζ ανταποκρίνεται στην επιτυχημένη σύζευξη των διαφόρων χρόνων στην ταινία, με αποτέλεσμα να είναι απόλυτα κατανοητή στον θεατή.
