ΠΟΛΥΔΡΟΣΟ

Η Σοφία επιστρέφει στο σπίτι που μεγάλωσε στο εξοχικό Πολύδροσο, προάστιο της Αθήνας, προκειμένου να είναι δίπλα στην άρρωστη μητέρα της. Εκεί οι μνήμες του παρελθόντος, όλα αυτά που την ανάγκασαν να φύγει αλλά και η σχέση της με την μητέρα της θα δημιουργήσουν ένα ονειρικό σύμπαν που πραγματικότητα και όνειρο θα μπερδευτούν, με καταλύτη πάντα την εξοχική κατοικία, την φύση του Πολύδροσου αλλά και τοι ιδιαίτερο δέσιμο μητέρας κόρης.

Σε σενάριο και σκηνοθεσία Αλέξανδρου Βούλγαρη (υιός του Παντελή Βούλγαρη), το ΠΟΛΥΔΡΟΣΟ είναι μία κατεξοχήν κοινωνική ταινία ευαισθησίας και οικογενειακής ωρίμανσης που διαθέτει την απαραίτητη και πολύ ωραία ιδέα της σχέσης μητέρας κόρης (έχουν και οι δύο το ίδιο όνομα οπότε η μία είναι η συνέχεια της άλλης), του σπιτιού που γεννάει αναμνήσεις και της απομονωμένης περιοχής (σαν εξοχή αλλά σχεδόν δίπλα στην Αθήνα) που όμως σεναριακά δείχνει να εγκλωβίζεται και να πέφτει συνέχεια σε έναν κύκλο επανάληψης χωρίς να υπάρχει αρχή, μέση και τέλος. Ο Βούλγαρης ως σκηνοθέτης καταφέρνει να μεταδώσει το κλίμα, αλλά ως σεναριογράφος δείχνει να χάνει τον μπούσουλα και σε συνδυασμό με το αμήχανο μοντάζ, στερεί από την ταινία τον απαραίτητο ρυθμό με αποτέλεσμα να νομίζουμε πως βλέπουμε αποσπασματικά σκετς. Τα μουσικά μέρη της ταινίας δεν αποδίδουν την συγκίνηση ούτε στο ελάχιστο, όμως η αμεσότητα στους καλογραμμένους διαλόγους μεταξύ των δύο γυναικών σώζει την όλη κατάσταση και μάλιστα με μία ερμηνευτική αποκάλυψη που ονομάζεται Βίκυ Καγιά.

Η Σοφία Κόκκαλη συνεχίζει την παράδοση της Ελληνικής ερμηνευτικής μανιέρας που έχει υιοθετήσει μεγάλη μερίδα ελλήνων ηθοποιών τα τελευταία χρόνια και που στερεί την οποιαδήποτε ταύτιση ή συναισθηματική εμπλοκή με τον ρόλο και που δυστυχώς έχει ξεκινήσει να γυρνάει μπούμερανγκ στο ίδιο το ελληνικό σινεμά. Αντιθέτως η Βίκυ Καγιά, δείχνει να εμπνέεται από το όλο εγχείρημα, να τροφοδοτεί τον ρόλο με το προσωπικό της στυλ αλλά ταυτόχρονα να ερμηνεύει με φυσικότητα και με άνεση ηθοποιού με πείρα και να παραδίδει μαθήματα φυσικότητας ακόμα και σε δύσκολες διαλογικά σκηνές (όπως αυτή με το παγωτό μπροστά στο τζάκι) και που τελικά είναι αυτή που περιμένουμε να εμφανιστεί σε κάθε πλάνο της ταινίας. Δικαιολογημένα διεκδικεί Βραβείο Ίρις Α’ Γυναικείου Ρόλου δίπλα στα ονόματα της Καρυοφιλιάς Καραμπέτη στη Φόνισσα και της Δήμητρας Βλαγκοπούλου στο Animal.

Πολύ καλή δουλειά επίσης στην φωτογραφία, με εξέχουσα φωτογραφημένη σκηνή αυτή του κοινού ονείρου με την φωνή του Χάμφρει Μπόγκαρτ να απευθύνεται στις πρωταγωνίστριες. Το ΠΟΛΥΔΡΟΣΟ διαθέτει την γοητεία αλλά του λείπει η πείρα, κατέχει την ιδέα αλλά απουσιάζει ο σεναριακός ειρμός, και από ένα σημείο και μετά όλα φαίνονται ίδια. Είναι όμως η Βίκυ Καγιά που δίνει πνοή στον ρόλο και στην ταινία ολόκληρη, και όπως λέει και η ίδια ”Στο Πολύδροσο κάθε ώρα, είναι ώρα κοινής ησυχίας”.

Η ταινία κυκλοφορεί 16 Μαΐου σε διανομή CINOBO