Ένας… Τουρίστας στη Βενετία

Λαμπερή πρεμιέρα χθες για τον Τουρίστα στο θέατρο Παλλάς. Τι λέει όμως η ταινία; Ο Τουρίστας θα μπορούσε να έχει γυριστεί στο χρυσό Χόλιγουντ της δεκαετίας του 1950. Ένα διάσημο πρωταγωνιστικό ζευγάρι, μια περιπέτεια με φόντο εξωτικές τοποθεσίες, λαμπερά κοστούμια και κωμικές στιγμές που σε έναν επιθεωρητή Κλουζό θα φαίνονταν πολύ οικείες… Και όσο και αν είναι φανερό ότι το φιλμ έχει μέσα του κάτι «παλιακό» δεν μπορείς να μην παραδεχτείς ότι έχει και όλη τη λάμψη και το γκλάμουρ που συνόδευαν αυτές τις κλασικές ταινίες του Χόλιγουντ.

Στο μυαλό μου ήρθε για παράδειγμα ο Δεσμώτης του Ιλίγγου. Ιεροσυλία, αλλά άκουσον μεν, πάταξον δε.  Ένας λίγο βαρετός, αδιάφορος χαρακτήρας που ακολουθεί μια μυστηριώδη femmefatale, η οποία στην πορεία τον ερωτεύεται. Μόνο που αντί για τους δρόμους του Σαν Φραντσίσκο έχουμε τα κανάλια της Βενετίας. Ή το Ραντεβού στο Παρίσι (άλλωστε οι Ντεπ-Τζολί συναγωνίζονται σε λάμψη τους Κάρι Γκραντ και Όντρεϊ Χέμπορν, ενώ και στα δύο υπάρχει το ευρωπαϊκό σκηνικό που ξεδιπλώνουν τις δυνάμεις τους τα ζεύγη των πρωταγωνιστών).

Ο Τουρίστας είναι τόσο… κλασσικός που τον έχεις σίγουρα κάπου ξαναδεί. Αν δεν ήταν οι άνδρες ηθοποιοί νομίζω ότι η επανάληψη θα καταντούσε βαρετή -και μετά τη μέση τη βαρεμάρα δεν την γλυτώνεις. Οι Τζόνι Ντεπ, Πολ Μπέτανι, Τίμοθι Ντάλτον προσθέτουν ενδιαφέρον στην ταινία με την παρουσία και τις έξυπνες ατάκες τους.

Άσε που το φιλμ καταφέρνει το ακατόρθωτο. Να κάνει έναν -πιο χοντρούλη- Τζόνι Ντεπ να φαίνεται πραγματικά… αδιάφορος. Ένας καθηγητάκος μαθηματικών που δεν τολμά καν να ανάψει πραγματικό –παρά μόνο ηλεκτρονικό- τσιγάρο, που διστάζει να ανοίξει την πόρτα της γυναίκας που ποθεί, που δυσκολεύεται να βρει τον τρόπο να καλέσει μια γυναίκα σε δείπνο.

Και αυτή η Βενετία, αχ αυτή η Βενετία… Τα κανάλια, τα σκάφη, τα ρούχα, τα κοσμήματα, τα παρισινά σοκάκια. Κλασικό Χόλιγουντ σας λέω!

Κατά τα άλλα η Αντζελίνα θεά, αλλά η επανάληψη, της επανάληψης, ω επανάληψη… το τέλος σου έχει περάσει από το μυαλό στο πρώτο μισάωρο (μετά προς τιμήν της η ταινία σε μπερδεύει λίγο, αλλά και πάλι καταλήγει εκεί όπου πίστευες ότι θα καταλήξει). Εν ολίγοις; Ιδιαίτερα ευχάριστο δίωρο, αλλά μην περιμένετε να δείτε κάτι πραγματικά πρωτότυπο…