Δέκα πράγματα που μου έμαθε ο Πέρσι

Είχα νεύρα με τον Πέρσι Τζάκσον. Και είχα τους λόγους μου.

Αλλά μετά ήρθε η συνέντευξη Τύπου και οι ξεκάθαρες προθέσεις του σκηνοθέτη του: «Θέλουμε μία ταινία που τα παιδιά που θα τη δουν να μη σκυλοβαρεθούν και οι ενήλικες που θα να παρακολουθήσουν να μη χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοίχο». Και αν κάτι μου αρέσει σε αυτή τη ζωή είναι οι ξεκάθαρες -και απλές- προθέσεις. Οπότε αποφάσισα ότι μια κριτική δεν έχει νόημα.

Την ταινία την είδα σε μία αίθουσα γεμάτη με γυμνασιόπαιδα. Εντάξει, υποψιασμένα τα περισσότερα από τα ειδικά εφέ και τα 3D των τελευταίων χρόνων, άκουγες και ένα «μου φάνηκε λίγο ψεύτικο», αλλά γενικά φάνηκε να περνούν καλά. Και, άλλωστε, ο Πέρσι Τζάκσον σε αυτό το κοινό απευθύνεται. Ένα κοινό παιδικό, εκεί στο σημείο πριν οι ορμόνες αρχίσουν να τρελλαίνονται. Οι ενήλικες, έχοντας δει τα τελευταία χρόνια ταινιές φαντασίας που ξεπερνούν τα στάνταρ, δύσκολο να περάσουν καλά (λίγα πράγματα βοηθούν).

Βασικά το φιλμ ακολουθεί κατά πόδας τον Χάρι Πότερ, αφήνοντας τη σκληρή δουλειά στα εφέ και τους πρωταγωνιστές. Μπορεί τα πρώτα να μην είναι τόσο εντυπωσιακά όσο στον Χάρι Πότερ, οι Λόγκαν Λέρμαν και Μπράντον Τ.Τζάκσον, όμως, είναι φρέσκοι και βάζουν τα γυαλιά στους πιο έμπειρους συναδέλφους τους.

Τέλος πάντων. Εμένα υπάρχουν κάποια πράγματα που μου τα έμαθε ο Πέρσι Τζάκσον:

1. Η είσοδος του Αδη είναι στο… Χόλιγουντ. Και του Ολύμπου στο… Empire State Building (τα πιάσατε τα υπονοούμενα 😉

2. Μπορεί το δολάριο να μην πιάνει μία σε περιόδους κρίσης (ούτε και το ευρώ εδώ που τα λέμε), αλλά η δραχμούλα… ανοίγει δρόμους. Όπως ακούστηκε και στην αίθουσα: «σταθερή αξία» το παλιό μας νόμισμα.

3. Οι θεοί του Ολύμπου έχουν ξεχάσει τις ρίζες τους. Δε μιλούν πια αρχαία ελληνικά, αλλά σπαστά ελληνικά με αμερικανική προφορά. («Έλα εντώ». «Φύγκε από κει»).

4. Το κεφάλι της Ούμα Θέρμαν βγάζει πολύ γέλιο. Πιο πολύ και από την ίδια.

5. Ο Αδης είναι κάτι ανάμεσα σε ευτραφή Μικ Τζάγκερ και κοντύτερο Τιμ Μπάρτον.

6. Ένα στυλό είναι πάντα πιο χρήσιμο από ένα σπαθί.

7. Τι να κάνεις άμα νομίζεις ότι έχεις χάσει τη μητέρα σου: ρίχνεις βαθύ βλέμμα πόνου στην κάμερα. Σε ξεναγούν σε κατασκήνωση γεμάτη ημίθεους. Ανακαλύπτεις ότι διαθέτει κουλ σπίτι δίπλα στη θάλασσα. Ερωτεύεσαι. Παίζεις παιχνίδι στρατηγικής με άλλους ημίθεους. Εάν χρειαστεί ρίχνεις άλλο ένα βλέμμα πόνου στην κάμερα.

8.Μια νέα ματιά στη δυσλεξίας: μπορεί απλά να μην καταλαβαίνεις αγγλικά, αλλά τα αρχαία ελληνικά.

9.Οι «απλοί εργαζόμενοι Αμερικανοί» δεν είναι ποτέ Αθώοι

10. Ακόμα και οι ημίθεοι πρέπει να οδηγούν ένα cool αυτοκίνητο. Και να έχουν επισκεφθεί έστω μία φορά το Λας Βέγκας.