Επίλεκτος Πράκτορας Stratton (Stratton)
Μετά από μια αποτυχημένη αποστολή στο Ιράν και τον θάνατο ενός συναδέλφου, ο πράκτορας των Ειδικών Δυνάμεων του Ναυτικού, Στράτον, επιστρέφει στα αρχηγεία της μυστικής υπηρεσίας ΜΙ6. Εκεί θα του ανατεθεί η αποστολή να εντοπίσει έναν πρώην Ρώσο πράκτορα, τον Μπαρόφσκι, τον οποίο εδώ και είκοσι χρόνια θεωρούσαν νεκρό.
Ο έμπειρος στις περιπέτειες Σάιμον Ουέστ (Το Μούρτο, Αναλώσιμοι 2, Con Air, Lara Croft) αναλαμβάνει την κινηματογραφική μεταφορά ενός πράκτορα που γεννήθηκε στα βιβλία του Ντάγκλας Φάλκονερ, πρώην πράκτορας των ειδικών δυνάμεων του Ναυτικού και ο ίδιος όπως και ο ήρωας του Στράτον. Η εμπειρία όμως τελικά δεν είναι αρκετή για να υλοποιήσει τις προσδοκίες της παραγωγής για την δημιουργία ενός νέου βρετανού ήρωα που θα –αν όχι αντικαταστήσει, τουλάχιστον- σταθεί επάξια απέναντι στους Τζέιμς Μποντ και Τζέισον Μπορν.
Αν και η δυναμική του Ντόμινικ Κούπερ, με το αξεπέραστο baby face, δεν είναι τέτοια που να πείσει ως ακαταμάχητων δυνατοτήτων πράκτορα (εδώ, βέβαια, τα κατάφερε ο Ματ Ντέιμον) δεν είναι δική του η τελική ευθύνη για το ατυχές αποτέλεσμα. Στον Επίλεκτο Πράκτορα Στράτον το πρόβλημα είναι η σκηνοθετική προσέγγιση. Προφανώς σε μια ταινία δράσης το ζητούμενο είναι η …δράση. Το ασυγχώρητο λάθος του Ουέστ είναι η υπερβολή και η ψευτιά στις σκηνές αυτές. Ένας καταιγισμός από πυροβολισμούς, χειροβομβίδες και αναποδογυρισμένα αμάξια χωρίς σύνδεση μεταξύ τους και χωρίς κάποια προφανή αιτία, γίνονται αμέσως αντιληπτά από το έμπειρο – πια- μάτι του θεατή.
Ένας αχταρμάς από αλλεπάλληλα κυνηγητά κουράζει και επιπλέον ξεκουφαίνει εκείνον που θέλει η κινητικότητα που παρατηρεί στην οθόνη να βασίζεται σε κάποια θεμέλια. Για τα θεμέλια αυτά φταίει φυσικά και το σενάριο. Μια πρόχειρη ιστορία με κοινότυπα στοιχεία που χρησιμοποιεί τους ήρωες της ως μαριονέτες τελικά δεν αποδίδει. Για να δημιουργήσεις έναν νέο ήρωα, στο ήδη κορεσμένο από ήρωες κινηματογραφικό τοπίο, πρέπει να κάνεις αρχικά αυτό… να τον δημιουργήσεις. Πετώντας τον αβοήθητο να πυροβολεί και να καταστρώνει σχέδια από το πουθενά θα έχει ως αποτέλεσμα κανένας θεατής να μην θέλει να τον «σώσει».
Αν έχεις όρεξη για πιστολίδια, μπορεί και να μην μετανιώσεις για τον χρόνο σου. Στην τελική ένας πράκτορας είναι και αυτός με καλές προθέσεις που ζητά απεγνωσμένα μια θέση στην καρδιά μας.
