Ποιο Φεστιβάλ ρε;

Διήγημα του Ιορδάνη Κουμασίδη με αφορμή το 53ο ΦΚΘ

“Ποιο φεστιβάλ ρε;

Φεστιβάλ ακούω και φεστιβάλ δε βλέπω. Κόψανε και το άλλο το φεστιβάλ, το καλό. Του τραγουδιού ντε. Πιτσιρικάς εγώ, κλάμα η μάνα μου με την ξανθιά αγαπημένη Παναγιά, και να σου οι ευχές, ‘τέτοιον έρωτα να ζήσεις πουλάκι μου, σαν του Βοσκόπουλου με τη Λάσκαρη’. Το άλλο το φεστιβάλ τι το θέλουμε; Γεμίζει η παραλιακή κουλτουριάρηδες. Ευτυχώς περπατάνε από την απέναντι μεριά, δίπλα στη θάλασσα και δε μας χαλάνε τη μόστρα. Ήθελα να ξερα, δεν τους πειράζει η βρώμα;
Δεν έχω πάρει χαμπάρι που ακριβώς γίνεται αυτό το φεστιβάλ κι όλοι αυτοί κυκλοφοράνε σαν τις κατσαρίδες στην πόλη. Εντάξει, μη με κράξετε, ξέρω ότι σίγουρα είναι κάπου εκεί στην Αριστοτέλους αλλά για να πηγαινοέρχονται αυτοί και κάτι άλλο παίζει. Όλα τα καλά τελευταίοι τα μαθαίνουμε.

Το παρεάκι είναι το στάνταρ και σήμερα, όπως και η συζήτηση κάθε τέτοιο καιρό, ποιοι προπονητές δεν έβγαλαν την παρέλαση. Πετάγομαι στο περίπτερο για τσιγάρα. Δεν καταλαβαίνω γιατί δε πουλάνε τσιγάρα μέσα στις καφετέριες, όπως πουλάνε σάντουιτς και τέτοια, να μη τρέχουμε τρεις την ώρα. Στο περίπτερο έχει δυο τρεις τύπους που ψωνίζουν. Ο ένας είναι μούσιας, ασπρομούσιας αλλά όχι σαν αι-βασίλης, με πιο φλωροντύσιμο και ο περιπτεράς τον έχει πιάσει κουβέντα στα αγγλικά (ξέρω κάτι λίγα). Δεν τελειώνουν όμως, κι εκνευρίζομαι. Σε άλλο περίπτερο βαριέμαι να πάω, άσε που αυτό το έχω για γούρικο, από εδώ έπαιρνα τσιγάρα σε όλα τα ματς πέρσυ και πήραμε ολόκληρο γιούρο. Δεν αντέχω άλλο, ‘Άιντε μάστορα, έχουμε και δουλειές’. Ο μούσιας με κοιτάει λίγο περίεργα, χαμογελάει όμως. Κατά πάσα πιθανότητα είναι και κουνιστός. Δεν του δίνω σημασία. Παίρνει τα ρέστα κι απομακρύνεται σιγά σιγά, ο περιπτεράς βγάζει τη χερούκλα του, του δίνει χειραψία με κίνδυνο να ρίξει κάτω τις σοκολάτες. Ζητάω τα μάλμπορο. Ο περιπτεράς μου λέει, ‘Ξέρεις ποιος ήταν αυτός’; ‘Ποιος ήταν ρε φίλε και κάνεις έτσι;. ‘Ο Φράνσις Φορντ Κόπολα!’. Ο Κόπολα; Όχι ρε πούστη μου. Και δεν πρόλαβα να του πω την ατάκα που γουστάρω από την ταινία του. ‘Are you talking to me?'”

Ιορδάνης Κουμασίδης