Σαββατιάτικες προβολές: Braindead
Με τον Μπραντ Πιτ να κυνηγά και να κυνηγιέται από τα ζόμπι στον Παγκόσμιο Πόλεμο Ζ είπαμε η σημερινή σαββατιάτικη προβολή να έχει αντίστοιχο περιεχόμενο, αυτή τη φορά από τον Πίτερ Τζάκσον.
“Εγκεφαλικά Νεκρός” ή Dead Alive: Το 1992 ο Stephen Sinclair, o Fran Walsh και ο νεαρός τότε σκηνοθέτης Peter Jackson έκατσαν κι έφτιαξαν ένα σενάριο που έμελλε να γίνει ένα από τα πιο gore και splatter φιλμ: Ένα παράξενο είδος αιμοβόρου μαϊμού-αρουραίου αιχμαλωτίζεται μετά βασάνων και καταφτάνει στην Αμερική για να εκτεθεί στον ζωολογικό κήπο. Θα δαγκώσει όμως την καταπιεστική μητέρα του Lionel που θα μετατραπεί σε αιμοδιψή ζόμπι. Αυτό θα χειροτερέψει την έτσι κι αλλιώς δύσκολη ζωή του νεαρού και θα φέρει εμπόδια στην προσπάθεια του να είναι με την αγαπημένη του PAquita. Τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο Πίτερ.. Μη γελιέστε, ο σκηνοθέτης της τριλογίας του Άρχοντα των δαχτυλιδιών (LotR και Hobbit) πριν γυρνούσε κυρίως ταινίες τρόμου, που σε πολλές περιπτώσεις στην καλύτερη χαρακτηρίζονται B-Movies!
Το Braindead συνδυάζοντας 80-ίλα, υπερβολικές ερμηνείες, λίγο κακόγουστο χιούμορ και μπόλικη κέτσαπ, εισήγαγε νέες έννοιες στον όρο “καφρίλα”! Κι όμως, ακόμα και σήμερα φιγουράρει με μια αξιοπρεπή βαθμολογία στο imbd (7.5) και ακούει συχνές αναφορές στο όνομα του, ίσως και λόγω της διασημότητας του Τζάκσον. Από στιλ θα αναγνωρίσετε σε σημεία την κίνηση κάμερας του σκηνοθέτη, αλλά και υπερβολικά κοντινά, λίγο χαμηλωμένα πλάνα (πιγούνι προς τα πάνω), κλασική επιλογή σε ταινίες τρόμου της εποχής. Εφέ με στοιχεία -πλέον cult, παραπέμπουν στην καλύτερη στους πρώτους Εφιάλτες στο δρόμο με τις Λεύκες ή στα Hellraiser.
Η αρχή της “ζούγκλας” και του κυνηγητού στο φαράγγι είναι τουλάχιστον τραγική για να κρατήσει το ενδιαφέρον του θεατή, ενδεικτική κι αυτή των low budget films, όμως με την είσοδο των δυο κεντρικών πρωταγωνιστών Timothy Balme & Diana Peñalver αρχίζει το γλέντι των υπερβολικών ερμηνειών. Προσέξτε την απίστευτη σκηνή που ο πρωταγωνιστής κάνοντας πίσω πιάνεται και πηδά μέσα στο διερχόμενο τραμ! Τα καλύτερα θα έρθουν όμως μετά, με εξωφρενικά σκηνικά και συνεχές φονικό που δεν έχει τέλος. Η προσωπική καλύτερη σκηνή του Τζάκσον, με τη μηχανή του γκαζόν δεν είναι μακριά. Μόνο για το γύρισμα της σκηνής αυτής λέγεται ότι ξοδεύτηκαν πάνω από 300 λίτρα ψεύτικου αίματος. Τα ζόμπι που κάνουν σεξ, το ανθρώπινο πορτατίφ, η μορφή του παπά και η τελική αναμέτρηση με το κακό βάζουν τελικές πινελιές για το κάτι παραπάνω.
