Το… μη ομιχλώδες τοπίο του ελληνικού σινεμά
Μέχρι πριν από μερικά χρόνια ήμασταν ευχαριστημένοι απλά να δηλώνουμε ότι το ελληνικό σινεμά δε μένει στάσιμο. Σήμερα έχει πάρει φόρα και το βλέπουμε να τρέχει… και –το σημαντικότερο- να φτάνει.
Διεθνείς διακρίσεις, κινητοποιήσεις σκηνοθετών και ανθρώπων του σινεμά, πλήθος ταινιών -η μία καλύτερη από την άλλη-, νέοι δημιουργοί.
Λέτε να ζούμε τις απαρχές της αναγέννησης του ελληνικού κινηματογράφου;
Μέχρι πριν από μερικά χρόνια, ελληνικό σινεμά σήμαινε Θόδωρος Αγγελόπουλος και Παντελής Βούλγαρης.
Στη συνέχεια, το Safe Sex των Ρέππα-Παπαθανασίου δημιούργησε «σχολή» στις κωμωδίες ερωτικών παρεξηγήσεων, με αποτέλεσμα να ξεπεταχτούν πλήθος πανομοιότυπων ταινιών στις αίθουσες.
Σιγά-σιγά οι Έλληνες κινηματογραφιστές άρχισαν να δείχνουν ότι μπορούν να βρουν το δρόμο τους και να αναπτύσσουν κινηματογραφικό λόγο. Έτσι, είχαμε την Πολίτικη Κουζίνα του Τάσου Μπουλμέτη, τις Νύφες του Π.Βούλγαρη, το παράξενο -και κατά τη γνώμη μου υπέροχο- Όνειρο του Σκύλου του Αγγελου Φραντζή, το σινεμά του Κωνσταντίνου Γιάνναρη (Όμηρος, Δεκαπενταύγουστος), τον δυσάρεστο κόσμο του Γ.Οικονομίδη (Σπιρτόκουτο, Ψυχή στο Στόμα), τις κωμωδίες καταστάσεων της Όλγας Μαλέα. Και μαζί την Αληθινή Ζωή του Πάνου Χ. Κούτρα, τον συνήθη ύποπτο Νίκο Περράκη και το έπος του Γιάννη Σμαραγδή για τον El Greco. Για να αναφέρουμε απλά μερικά.
Αυτό που έλειπε τα τελευταία χρόνια από το ελληνικό σινεμά ήταν η διεθνής αναγνώριση. Γιατί εισιτήρια όλο και έκοβε. Κάτι η Πολίτικη Κουζίνα, κάτι οι Λούφες και Παραλλαγές, κάτι ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος (πρώτα με το Πέντε Λεπτά Ακόμα και στη συνέχεια με το Bank Bang), κάτι η Ζέτα Μακρυπούλια με τη Σούλα της, κάτι η Νήσος τώρα, το εγχώριο σινεμά τα κουτσοβολεύει στο box office.Φέτος ήρθε και η αναγνώριση. Η οποία είχε ξεκινήσει πριν από μερικά χρόνια με ταινίες όπως Η Διόρθωση του Θ.Αναστόπουλου και η Ιστορία 52 του Α.Αλεξίου.
Η Στρέλλα του Κούτρα ενθουσίασε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, βρήκε διανομή στη Γαλλία και συγκέντρωσε θετικότατα σχόλια. Ο Κυνόδοντας γύρισε βραβευμένος από τις Κάννες, η Ακαδημία Πλάτωνος κέρδισε βραβεία στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο.
Οι εξελίξεις τρέχουν για το ελληνικό σινεμά. Ομάδα κινηματογραφιστών σχημάτισε μια ομάδα, τους «Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη» ζητώντας άμεση ψήφιση του νομοσχεδίου για το σινεμά και μποϋκοτάροντας το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.Και φυσικά περισσότερες ταινίες: ο Μαχαιροβγάλτης του Γιάννη Οικονομίδη, το Μέσα στο Δάσος του Αγγελου Φραντζή, οι Επικίνδυνες Μαγειρικές, το Fade του Αλέξη Αλεξίου, τα Τέσσερα Μαύρα Κουστούμια του Ρένου Χαραλαμπίδη ανάμεσα σε άλλα…
Πιστεύω ότι ο ελληνικός κινηματογράφος αρχίζει να αναγεννάται από τις στάχτες του, αφήνοντας πίσω την δεκαετία του '80 με τον Στάθη Ψάλτη και το… κωλόπαιδο Κυριάκο. Ακόμα βέβαια έχει δρόμο μπροστά του. Κάνει, όμως, σταθερά τα πρώτα του βήματα…
Κ.Μ.
Καιρός είναι να φύγει η ομίχλη από τον ελληνικό κινηματογράφο, γιατί θεωρώ ότι υπάρχουν δυνατότητες… Οψόμεθα!
Ν.
Η δική μου άποψη είναι ότι η Στρέλλα και ο Κυνόδοντας είναι οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα της αφάνειας του ελληνικού σινεμά. Όσο για κάθε Στρέλλα θα υπάρχουν δέκα… Κληρονόμοι και για κάθε Κυνόδοντα δέκα… Σούλα Έλα Ξανά, δεν βλέπω φως στον ορίζοντα…
Frank
@ Frank Δε συμφωνώ απόλυτα.. Γιατί, στο Χόλιγουντ, για κάθε ταινία του Κλιντ Ίστγουντ δεν υπάρχουν δέκα "American Pie"; Αυτό είναι φυσικό φαινόμενο κάθε εθνικού σινεμά. Δεν γίνεται όμως το κακό που υπήρχε πριν από μερικά χρόνια. Και σήμερα υπάρχουν αξιοπρεπείς ταινίες που σέβονται τον θεατή. Έτσι ώστε να μην ακούσουμε ξανά «για ελληνική, καλή είναι».
Τάιλερ
Συμφωνώ Τάιλερ, εν ΄μέρει όμως. Το Χόλιγουνυ είναι Χόλιγουντ, έτσι; Μπορεί να στηρίξει και τι ποιοτικό και το εμπορικό και μιλάμε για άλλα μεγέθη… Το ελληνικό σινεμά όμως μπρεί να στηρίξει και την ποιοτική και την εμπορική τανία; Όχι… Γι' αυτό η Στρέλλα και ο Κυνόδοντας κάνουν… καριέρα στο εξωτερικό και στην Ελλάδα παρακαλάνε να βρουν διανομέα, ενώ, αντίθετα, όλα τα κακέκτυπα του Safe Sex βρίσκουν με χαρακτηριστική ευκολία το δρόμο τους προς τις σκοτεινές αίθουσες…
Frank
Τα σενάρια εξακολουθούν όμως να χωλαίνουν!!!
@ Penny: Πολύ σωστή η επισήμανσή σου. Μία από τις πολλές παθογένειες του ελληνικού κινηματογράφου είναι και η έλλειψη ταλαντούχων σεναριογράφων ή, τουλάχιστον, η μη ανάδειξή τους. Είναι αμέτρητες οι φορές που βλέπουμε ταινίες με πολύ καλή σκηνοθεσία και αξιόλογα ερμηνευτικά καστ να μην «απογειώνονται», μένοντας δέσμιες φτωχών σεναρίων…
Frank