10 Κόμικ Που Πρέπει “Να Δείτε”

Πως καταλήγεις να ασχολείσαι με το ποια κόμικ έγιναν ταινίες και γιατί? Με ποια σκίζεις φλέβα ανεξαρτήτως; Ποια από αυτά έγιναν movie material? Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.  Γιατί Νεκρό σκυλί… ψόφο δεν έχει. (πλάκα θα είχε).

ΚΟΜΙΚ ΚΛΑΣΙΚ

Η παρέα κάποτε είχε μεγάλη αγάπη για τα κόμικ και τις γραφικές νουβέλες. Φυσικά σε εμβρυακό επίπεδο γιατί ποτέ δεν ξεπεράσαμε πραγματικά την πεπατημένη. Οι εμμονές μας ως πιτσιρίκια -και άρα κατά βάση εμμονές των γονιών μας- ήταν Λουκυ Λουκ, Αστερίξ, Τεν Τεν, Τα Κλασσικά, Μαφάλντα(οι επιταγες…), Πάττυ, Μπλεκ, Βαβούρα και τέτοια. Για κάποιους από μας οι πρώτες μας πληροφορίες για το Far West προέρχονταν πραγματικά από τον Λουκύ Λουκ και τις πρώτες ή τελευταίες σελίδες του.

              

Μεγαλώνοντας το ψάξαμε κάπως και πέρα από την DC και Marvel, ανακαλύψαμε το Heavy Metal, τον Bilal, τον Moebius, τον Crumb, τον Edika και διάφορους άλλους. Κάποιοι από μας αγόρασαν και τις λίγο πιο εξεζητημένες σειρές ας πούμε της Μαμουθcomix όπως τον Κόκκινο Κύκλο και την Συλλογή Γουέστερν ή την άθλια έκδοση του Μορφέα (Sandman) της Modern Times (Μπελενάκο μου ιου).

 

Στην πορεία ανακαλύψαμε τις γραφικές νουβέλες πάλι από την γελοιοδέστατη Modern Times αλλά την καθ’όλα αξιόλογη σειρά της: Ενήλικη Μυθοπλασία (Τα πράσινα κεριά, Το Χρονικό της Βίας). Αλλά και τον Storm και το λατρεμένο Camelot 3000 από την αξιοπρεπέστατη Star Comics (Χαρλεκίν Ελλάς Εκδοτική Εμπορική Α.Ε.) Μεγάλο respect στην retromaniax που παρέχει πολυτιμότατες πληροφορίες.

ΑΛΟΓΟ/ΚΑΤΑΛΟΓΟ

Με αυτό το υπόβαθρο και ότι συνεπάγεται, δημιούργησα τον κατάλογο με τα δέκα πιο ενδιαφέροντα κόμικ/γραφικές νουβέλες που έγιναν ταινίες. Για την δημιουργία του καταλόγου βασίζομαι:

• στο πόσο υπέροχο θεωρώ το κόμικ ανεξάρτητα από την ταινία,
• όποια αξία της ταινίας και
• την συνέπεια της με το κόμικ.

Ένας βαθμός για το καθ’ένα, υπολογισμός του μέσου όρου και βουαλά. Σε μερικές περιπτώσεις που η ταινία καταφέρνει πραγματικά να αποκτήσει ξεχωριστή οντότητα από το αρχικό δημιούργημα κάνω ιδιαίτερη αναφορά. Να σημειώσω επίσης ότι δυστυχώς για σας ΔΕΝ συμπεριλαμβάνω, κλασικ υπερήρωες (ίσως κάποια στιγμή γράψουμε κάτι αποκλειστικά και μόνο για αυτούς) και anime  τύπου Akira – Ghost in the shell μα και Persepolis.

 Γουιθ νο φερδερ αντου λοιπόν σας παρουσιάζω

10 ΥΠΕΡΟΧΑ ΚΟΜΙΚ ΠΟΥ ΓΙΝΗΚΑΝ ΤΑΙΝΙΕΣ:

[highlight color=”eg. yellow, black”]Πατώντας τον σύνδεσμο Πληροφορίες μετά το τέλος της ταινίας, πάτε στις αναλυτικές πληροφορίες του κόμικ και της ταινίας.[/highlight]

1. Oldboy (9,3)

Το Oldboy αποτελεί δείγμα της σπάνιας κατηγορίας που η ταινία ξεφεύγει από το αρχικό δημιούργημα και λάμπει και από μόνη της. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι το Oldboy, είναι ένα από το πιο μοναδικά κόμικ/μάνγκα για ενήλικες. Πρωτοεκδόθηκε από 1996 εώς το 1998, έγινε best seller στην Ιαπωνία και έχει κερδίσει άπειρα βραβεία  γιατί έχει πραγματικά φοβερό ρυθμό, εκπληκτικό σχεδιασμό και  πλοκή που σπάει κόκκαλα.

 

Η ιστορία του Garon Tsuchiya  έχει συναισθηματικές εντάσεις, αθώες και γλυκές φιγούρες, άλλοτε χαλαρή και αστεία ατμόσφαιρα και άλλοτε εμμονές και υπέρμετρη βία. Το σχέδιο του Nobuaki Minegishi (με εμμονή σε αυτές τις τεράστιες στρογγυλές μύτες)  είναι ανυπέρβλητο, σε μία σελίδα μπορεί να εκφράσει με όποιο τρόπο θέλει την στιγμή και να τονίσει όποιο στοιχείο αποφασίσει με μία πάντα υπονοούμενη ευγένεια.

 

Η ταινία έχει πολλές ομοιότητες με το πρωτότυπο κυρίως όσον αφορά το εκδικητικό μοτίβο (άγνωστο γιατί κλείνουν τον ήρωα μέσα για πολλά χρόνια, το ίδιο περίεργα τον αφήνουν, ψάχνει να βρει ποιοι τον έκλεισαν μέσα) και όσον αφορά την ατμόσφαιρα (στήσιμο σκηνών, σκηνικά, φως, φωτογραφία). Είναι όμως ταυτόχρονα αρκετά διαφορετική o Wook κάνει την ταινία πολύ πιο σκληρή και για αυτό προσθέτει στοιχεία στον χαρακτήρα του που πραγματικά εντείνουν την εκδικητική του μανία.

Κάθε πρόσθετο στοιχείο όμως, έχει λόγο ύπαρξης και λογοδοτεί για αυτή του την ύπαρξη στην ταινία. Παράδειγμα ο ήρωας του κόμικ είναι αρραβωνιασμένος και τον απαγάγουν τη μέρα του γάμου του, ο ήρωας της ταινίας είναι παντρεμένος με παιδί, τον απαγάγουν στα γενέθλια της κόρης του, οι απαγωγείς σκοτώνουν τη γυναίκα του, απαγάγουν την κόρη του και παγιδεύουν αυτόν.  Ο Park Chan-Wook, εντάσσει το Oldboy στην τριλογία εκδίκησης του και δημιουργεί μία φαντασμαγορία  ποιητικής  βίας η οποία πήρε και το grand prix στις Κάννες το 2004.

Ο λόγος που παίρνει 9 είναι γιατί έχει αρκετές σημαντικές διαφορές με το πρωτότυπο αλλά αποκτά επάξια τη δική της οντότητα και θέση στο κινηματογραφικό σύμπαν.

(10 το κόμικ, 10 η ταινία, 8 η συνέπεια)  Πληροφορίες

2. Immortel (9)

Η τριλογία του Νικοπόλ είναι από τα πιο γνωστά εργά του Bilal και αποτέλεσαν έμπνευση/βάση για την ταινία, Immortel ad Vitam (2004).  Το Immortel ad Vitam είναι βασισμένο στο La Foire aux immortels κυρίως, όπου μας διηγείται την ιστορία του Νικοπόλ που ξυπνάει στο Παρίσι του 2023 για να βρει μία πυραμίδα να ίπταται από πάνω του και ένα Horus να τον σώνει να του φτιάχνει σιδερένιο ποδι παρακαλώ και να εισέρχεται στο σώμα του, 

 

 

πολύ ελαφρώς στο La Femme piège, περισσότερο δανείζεται από τον εαυτό του την Jill(μπλε μαλλί) και τον John και τις περιπετειές τους να μπλέκουν με τον Νικοπόλ στο Λονδίνο και το Βερολίνο και ακόμα πιο ελαφρώς στο τρίτο κομμάτι της τριλογίας του Νικοπόλ, Froid Équateur κυρίως όσον αφορά την εγκυμοσύνη της Jill και την ύπαρξη ενός παιδιού.

 

Το Immortel (ad vitam) έχει λοιπόν ως αφετηρία τα κόμικ, βασίζεται στην ατμόσφαιρα και το σκηνικό τους καθώς και στην πολιτική κατάσταση που επικρατεί σε αυτά. Οι διαφορές είναι πολλές ας πούμε: στην ταινία είμαστε στη Νέα Υόρκη το 2093 γίνονται ανταλλαγές οργάνων μεταξύ ανθρώπων και ο Horus θέλει να αναπαραχθεί με την Jill η οποία για την ταινία είναι ένα αξιοπερίεργο αρχικά φυλακισμένο φρούτο.

 

Ο λόγος για τον οποίο πέφτει τέτοιου τύπου ανάλυση στο Immortel είναι γιατί πρώτον, ο Bilal κάνει ένα περίεργο κολάζ των ιστοριών των κομίκ σε αυτή την CGI, blue screen, πανδαισία και δεύτερον εκτός από εξαιρετικός κομίστας είναι επίσης σκηνοθέτης και σεναριογράφος του Immortel. Πράγμα που εξηγεί την εξαιρετική ομοιότητα στην ατμόσφαιρα του τελικού αποτελέσματος με τα κόμικ του (ίσως βέβαια βοήθησε και η μίξη CGI με ανθρώπους) αλλά και την εξαιρετική επιλογή ηθοποιών.

Ως δημιουργός η όποια αλλαγή που κάνει παραγράφεται, οπότε δεν ασχολούμαστε με τη συνέπεια.

(10 τα κόμικ, 8 η ταινία) Πληροφορίες 

3. Watchmen (8,5)

 

Το Watchmen (Alan Moore, Dave Gibbons) είναι ένα υπέροχο κόμικ το οποίο έμαθα και διάβασα χάρη στον The Great Dalmuti κατά κόσμον Δημήτρη Δημητριάδη. Είναι πολύπλοκο, διεισδυτικό με πολλές αντιπαρατιθέμενες ιστορίες και εξαιρετική λεπτομέρεια. Ο Moore σε πραγματικά μεγάλα κέφια, περιγράφει γεγονότα που συμβαίνουν κάπου, με τους ήχους ενός κάπου αλλού, όπως ο ήχος από μια εκπομπή στην τηλεόραση που φαίνεται πως σχολιάζει έναν αγώνα ή μια σκηνή σεξ, ή μια σκηνή από το παρελθόν ή το μέλλον. Κατά κάποιο τρόπο, αυτό που κάνει με το βιβλίο είναι να διηγείται μία φάση της  ζωής του Δρ Μανχάταν σε τεράστιο ζουμ: Όλα σχολιάζουν όλα τ’αλλα και όλα συνδέονται.

 

Το βιβλίο χρησιμοποιεί άπειρα οπτικά μοτίβα (εικόνες εραστών που αγκαλιάζονται, άτομα  που διακινούνται μέσα από δωμάτια και κοιτούν σε ανακλαστικές επιφάνειες, οι κηλίδες  του Rorschach που εμφανίζονται σε διάφορα άσχετα μέρη εκτός του προσώπου του Rorschach) για να συνδέσει ζωές ανθρώπων, ακόμα κι αν ποτέ δεν συναντιούνται αλλά και παρελθόν με παρόν με τρόπους που ο Snyder δεν θα μπορούσε. Χρησιμοποιεί, επίσης, την ακινησία του κόμικ για να δώσει μεγάλο βάρος σε αφηγήσεις  που προσπερνιούνται στην ταινία, όπως ο σχολιασμός του Nite Owl ότι όσο σκοτεινά κι αν ήταν τα πράγματα, τα γυαλιά του έκαναν τα πάντα να φαίνονται φωτεινά και καθαρά, τότε τις  παλιές καλές μέρες.

 

Η ταινία είναι συνεχώς, κατ ‘ανάγκην σε κίνηση, και πολλές από τις υπέροχες λεπτομέρειες χάνονται ή προσπερνιούνται αλλά χάρη στον Snyder όσα έχουν ενταχθεί στην ταινία δημιουργούνται με απευθείας story board το βιβλίο, ο Snyder άλλωστε είναι γνωστός για την αφοσιωσή του στα πρωτότυπα. Εξιστορεί ας πούμε εξαίσια την ιστορία του Dr Manhattan (κεφ 4 από το βιβλίο) αλλά και όσο μπορεί του Rorschach ειδικά στη συνάντηση με τον ψυχιατρό του.

 

Έχει αλλάξει ορισμένα σημεία της πλοκής όπως ο φόνος του παιδεραστή από τον Rorschach ή  το γιγάντιο καλαμάρι και δη η υποτιθέμενη επίθεση των εξωγήινων στη γη που αντικαταστάθηκε από την υποτιθέμενη επίθεση του δρ Manhattan στη γη.

 

Κάποιες από αυτές, όπως αυτές που προανέφερα,  στηρίζουν καλά την ταινία και ίσως έχουν και ενδιαφέρον ως εναλλακτικές οπτικές άλλες πάλι όπως το πόσο αδιάφορος μας είναι ο Bubastis, το ανεξήγητο της μάσκας του Rorschach ή το πόσο προφανέστατα κακός είναι εξ’αρχής ο Adrian είναι ξενερωτικές.

 

Ο λόγος που παίρνει 8,5 είναι γιατί η ταινία έχει ελλείψεις και αλλαγές κυρίως λόγω πρώτον κινηματογραφικών χρόνων και δεύτερον γιατί το κόμικ έχει μερικές ιδιομορφίες που απλώς είναι αδύνατο να μεταφερθούν στην ταινία, ας πούμε όσον αφορά την πλοκή (12 τεύχη, 12 ώρες) μα και το ίδιο το μέσο.  Με πολλούς τρόπους, το βιβλίο και η ταινία είναι για εντελώς διαφορετικά πράγματα.-Φυσικά κερδίζει το Director’s cut των 186 λεπτών (περιλαμβάνεται ο θάνατος του Horace Mason) ή το Ultimate cut.

Υποσημείωση: Εντάξει είναι γνωστό ότι το Watchmen για τους οπαδούς του είναι το κόμικ που δεν πρέπει να γίνει ταινία. γιατί πρώτον ο Moore δεν το προόριζε για ταινία και δεύτερον όπως λέει και ο Gibbons το Watchmen είναι ένα κόμικ για τα κόμικ, που παίρνει τα αρχέτυπα των υπερηρώων και τα ξετινάζει.

(10 το κόμικ, 8 η ταινία, 7,5 η συνέπεια) Πληροφορίες

4. Sin City (8,3)

Δήλωση του Miller για τους αγανακτισμένους τους (Occupy WS):

Ένα πακέτο αλήτες, κλέφτες και βιαστές … Ξυπνήστε, αποβράσματα, η Αμερική βρίσκεται σε πόλεμο ενάντια σε έναν αδίστακτο εχθρό.

Αν και ο Miller όπως διαβάσατε είναι ένας φασίσταρός μπάσταρδός, η σειρά του Sin City είναι θεϊκή σε ατμόσφαιρα, καφρίλα και χαρακτήρες. Νεόνουάρ φορ για.

Φιγούρες και πρόσωπα κακοσχεδιαμένα, χώρος, στυλιζάρισμα καλύτερα. Όλα συμβαίνουν στην Basin City, διαφθορά, χιούμορ, μπάτσοι,ξύλο,φόνοι, αίμα κλπ κλπ.  Συχνά είναι οι ίδιοι που μπλέκουν ξανά και ξανά και μονίμως και παραδόξως διαπλέκονται και περιπλέκονται. Είναι σαν Rodriguez & Tarantino σε comics οπότε ο Miller επέλεξε αναλόγως για την ταινία. Ως κόμικ πρωτομεφανίστηκε στο Dark Horse Presents στο τεύχος Απριλίου 1991, και συνεχίστηκε στα επόμενα 11 τεύχη (# 51-62 ) από τον Μάιο (91) -Ιούνιο 1992, με τον γνωστό πια μεγαλεπήβολο τίτλο Sin City.

Η ταινία βασίζεται στο πρώτο, τρίτο και τέταρτο μέρος της σειράς-The Hard Goodbye, The Big Fat Kill, That Yellow Bastard. Με τους γνωστούς πρωταγωνιστές: Marv, John Hartigan, Gail, Dwight McCarthy, Nancy Callahan, The Roark Family, Miho, That Yellow Bastard. Σεναριογράφος και συν-σκηνοθέτης μαζί με τον ανυπέρβλητο Rodriguez και τον κολλητό (guest σκηνοθέτη)Tarantino ο ίδιος ο Miller . Οπότε αυτή η απειλή, η υπόγεια και υπέργεια βία και μαυρίλα λάμπουν κυριολεκτικά στην ταινία.

Για την ακρίβεια η κίνηση που απαιτεί η ταινία, τα κλασσικά νουάρ στοιχεία που τονίζονται μέσω της κινηματογραφική αφήγησης οι ήχοι και η μουσική καθώς και η ύπαρξη ανθρώπιμων φιγούρων και φωνών σε αντίθεση με την στατικότητα του κόμικ ως μέσο και την σχετική ανικανότητα του στο σχέδιο, εξυψώνουν το αρχικό δημιούργημα κατά τη γνώμη μου σε άλλο επίπεδο. Παίρνει 8,3 μόνο και μόνο γιατί ο Μίλερ είναι τόσο μαλάκας.

(6 το κόμικ, 9 η ταινία, 10  η συνέπεια) Πληροφορίες

5. American Splendor (8)

Και ερχόμαστε στον Harvey Pekar και ανάμεσα σε άλλους στον Crumb. Ο Crumb γούσταρε πολύ τις ιδέες για ιστορίες του Harvey και ανέλαβε  πέρα από το να τις σκιτσάρει να προτείνει και σε άλλους κομίστες  να σκιτσάρουν. Οπότε το κόμικ είναι μία πανδαισία από διαφορετικά στυλ σχεδιασμού μεταξύ άλλων σχεδιάζουν: Robert Crumb, Spain Rodriguez, Drew Friedman, Alan Moore(αμέ), Gary Dumm κ.α. Τι έκανε ο Harvey, πως ζούσε, τι σκεφτόταν, γιατί η χοντρή που διάβαζε τον Κώδικα Ντα Βίντσι είχε θέματα στο τραίνο κλπ κλπ. Αυτοβιογραφικό, βαρετό, με πολύ χιούμορ, αδιανόητο κλπ κλπ.

 

Η κινηματογραφική του μεταφορά κάνει επιδέξια ελιγμούς μεταξύ των σκηνών με ηθοποιούς, των κόμικ μα και περιέχει συνεντεύξεις από τα παρασκήνια. Ωστόσο, αντί φαίνεται να επιδεικτική ή να σου αποσπά την προσοχή, όλες οι πειραματικές της τεχνικές υπηρετούν στην πραγματικότητα στο να γνωρίσει το κοινό τον Harvey.  Αυτή η ιστορία αν ειπωνόταν με οποιοδήποτε άλλο τρόπο όπως με ένα συμβατικό φιλμ ή ακόμα και με ένα ντοκιμαντέρ θα αποτύγχανε.

8 είναι το σωστό νούμερο γιατί όσο και να θες να ενθουσιαστείς υπάρχουν κομμάτια που ανεξήγητα ίσως πραγματικά σε ξενερώνουν.

(8 το κόμικ, 8 η ταινία, 8 η συνέπεια) Πληροφορίες

6. Ghost World (7.3)

Σε τελείως άλλο κλίμα οι ιστορίες του Daniel Clowes για την Enid και την Rebecca δυο ζαβές και άχαρες έφηβες σε μία πόλη γεμάτη ΤΑΧΥΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ(ναι fast  food) και εμπορικά, τα οποία φυσικά και κράζουν σε κάθε ευκαιρία. Πολύ έξυπνη κίνηση η εμφάνιση της φράσης Ghost World ας πούμε σε μία πόρτα γκαράζ χωρίς  προφανή λόγο. Αρχικά βγήκε σε 7 τεύχη(11-18, Ιούνιος 1993-Μάρτιος 1997)  της σειράς κόμικ, Eightball του ίδιου του Clowes και σε μορφή βίβλίου βγήκε για πρώτη φορά το 1997 από την Fantagraphics Books.

 

Έχει ορισμενες διαφορές  με το κόμικ η ταινία, όπως χαρακτήρες με πιο σημαντικούς ρόλους (Seymour)  ή πρόσθετοι εντελώς,  όπως ο συλλέκτης σπάνιων βινυλίων. O τρόπος όμως που εικονοποιεί αυτές τις δύο κοπέλες και τις σχέσεις, το κλίμα μα και τον κυνισμό των δύο κοριτσιών απέναντι στο περιβάλλον τους είναι φοβερά πετυχημένος. Σε σκηνοθεσία του πολύ καλού Terry Zwigoff και πρωταγωνίστριες τις Thora Birch (Enid) & Scarlet Johansson(Rebecca) μα και τον ανυπέρβλητο Steve Buscemi (συλλέκτης σπάνιων βινυλίων).

Να σημειώσουμε ότι κέρδισε υποψηφιότητα για όσκαρ διασκευασμένου σεναρίου το 2001 και όπως όλα τα αξιόλογα πράγματα αγνοήθηκε. Παίρνει 7.3 γιατί αλληλοσυμπληρώνεται το κόμικ με την ταινία και αυτό μου δημιουργεί σύγχυση.

(8 το κόμικ, 8 η ταινία, 6 η συνέπεια) Πληροφορίες

7. A history of violence  (7)

Και τώρα πόνος Μανώλη πόνος. Το Χρονικό της βίας είναι ένα εκπληκτικό κόμικ που ξεδιπλώνεται αργά και επιτρέπει στην ωμή ολοκληρωτική βία που το διακατέχει να εμφανιστεί πραγματικά πολύ αργά. Ο μειλίχιος Tom Mackena ζει μία ήρεμη ζωή στο μαγαζάκι του στο Michigan, μέχρι τη στιγμή που του την πέφτουν δύο ληστές και τους αποδεκατίζει. Γίνεται έτσι διάσημος και τον βρίσκει το ζοφερό παρελθόν του. John Wagner και Vince Locke (judge Dredd) σε μεγάλα κέφια. Ο Vince ειδικά ξεσπαθώνει σχεδιάζοντας τοπία που θα μπορούσαν άνετα να είναι χαρακτικά όπως μας λέει και η καλοτεχνίτισα της παρέας Αλεξάνδρα.

 

Η ταινία  σε σκηνοθεσία του David Cronenberg με τους Viggo Mortensen, Maria Bello, Ed Harris και William Hurt,  τα πάει μια χαρά μέχρι τη μέση σε όλα, ατμόσφαιρα, υπονοούμενη βία, στατικότητα, σχέσεις κλπ κλπ. Και μετά αλλάζει τελείως την πλοκή και αλλοιώνει την φύση και θέση των χαρακτήρων με αποτέλεσμα  να γίνει μία οποιαδήποτε χλιαρή  ταινία με κάποιον που κρύβει το παρελθόν του,.

Οπότε; 10 το κομίκ, 6 η ταινία, 5 η συνέπεια. Μέσος όρος 7. Πληροφορίες

8. Barbarella (6.9)

 

Θεωρώ σχεδόν αυτονόητη τη θέση αυτής της καλτίλας εδώ μέσα αλλά θα δικαιολογηθώ. Ο Jean Claude Forest έγραψε, σχεδίασε και εν γένει δημιούργησε αυτό το εντελώς sixties έπος όπου όλα ή τέλος πάντων τα περισσότερα λύνονται με το Sex(how very Druuna of you) το 1962. Εκδόθηκε από τον Eric Losfeld ως βιβλίο το 1964, μιλάμε για πρωϊμο graphic novel έτσι.  Ευτυχώς προσέλαβαν τον Forest ως σύμβουλο στην δημιουργία της ταινίας για να είναι πιο πιστή μεταφορά.

 

 

 

Μία τρελλή Γαλλό-Ιταλική παραγωγή του 1968 σε σκηνοθεσία Roger Vadim και πρωταγωνίστρια την Τρίτη του γυναίκα Jane Fonda. Οι πόζες της  με τα αμέτρητα κουστούμια  όλων των τύπων ΜΝΗΜΕΙΩΔΗΣ. Οι ομοιότητες και οι διαφορές σχεδόν δεν μας αφορούν μέσα στο διάχυτο κάντε έρωτα sixties κλίμα που διαπερνάει τόσο το κόμικ όσο και την ταινία. Σχεδόν πάλεψα με τον ευατό μου για να την βάλω τόσο χαμηλά, αλλά έτσι είναι τα cult classics μπαίνουν κοντά στο τέλος.

(99 η ταινία,200 η συνέπεια,-255 το κόμικ, -24 κάτι)

Μέσος όρος 150 ή 6,9 σε γήϊνο νούμερο. Πληροφορίες 

9. The Crow (6,6)

 

Αχ. Η ιστορία για την βίαια απώλεια της αγάπης. Με έμπευση τον θάνατο της κοπελιάς του που προκάλεσε ένας μεθυσμένος οδηγός, ο James O’Barr γράφει και σχεδιάζει αυτή την ωδή στην απώλεια, την λογοτεχνία και την εκδίκηση το 1989. Δημιουργεί ένα ειλικρινές goth περιβάλλον και συνδιαλέγεται με τον θάνατο …  εγκόσμια, υπερκόσμια και απόκοσμα. Το σχέδιο είναι λυρικό,  Αλλά όλα είναι σε μία λούπα του ίδιου θέματος. 6 φορές ο Έρικ παλεύει με τον εκάστοτε κακό μπορεί να πεθάνει, φυσικά δεν πεθαίνει και τον νικάει. Ξανά και ξανά και ξανά.

 

 

Το ίδιο και λίγο πιο μπανάλ συμβαίνει και στην ταινία που βγήκε το 1994. Η μεταφορά της ατμόσφαιρας συγκλονιστική, κάποιες σκηνές κολλάνε στο μυαλό σου,  η μουσική κορυφαία, το Burn των Cure, το κομμάτι των τίτλων, ακόμα με ανατριχιάζει. Έχουν γράψει μουσική για αυτή την ταινία όλοι, Pantera, Stone Temple Pilots, Rollins Band, Helmet, Jesus and Mary Chain, NIN, RATM, Violent Femmes. Αλλά κατά τα άλλα ο ο Έρικ παλεύει με τον εκάστοτε κακό μπορεί να πεθάνει, φυσικά δεν πεθαίνει και τον νικάει.

ΟΙ διαφορές είναι λίγες ανάμεσα στο κόμικ και την ταινία αλλά αυτό δεν βοηθάει στο να ξεφύγει από το 6,6. Έχει όμως όλη μου την αγάπη γιατί λίγο με νοιάζει το αντικειμενικό σε αυτή την ταινία.

(7 το κόμικ, 6 η ταινία, 7 η συνέπεια) Πληροφορίες

10. From Hell (6,1)

Εδώ ξανασυντάμε τον Alan Moore αυτή τη φορά σε συνεργασία με τον Eddie Campbell για την δημιουργία ενός εξαιρετικού κόμικ βασισμένου στην θεωρία του Steven Knight ότι ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης δημιουργήθηκε για να καλύψει την ύπαρξη ενός νόθου ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ μωρού. (ΟΙ δύο δημιουργοί έκαναν εκτενή έρευνα). Είναι ένα φοβερά γκροτέσκο κατασκεύασμα το οποίο έχει σχεδιαστεί φοβερά παλιομοδίτικα και εναλλάσσει πολλά στυλ σχεδιασμού, τονίζωντας έτσι αναλόγως τις σκηνές του. Με την πρώτη ματιά σου φαίνεται λίγο κουραστικό με τις φιγούρες που είναι τόσο μινιόν αλλά πραγματικά έχει εξαιρετική συμπυκνωμένη δομή βιβλίου.  Το From hell, εκδόθηκε σε συνέχειες στο Taboo από το 1989 ως το 1992.

Η ταινία, που βγήκε το 2001, ενώ είναι ευχάριστη και ενδιαφέρουσα με πρωταγωνιστές τον Johnny Depp και την Heather Graham είναι αρκετά ασυνεπής σε σχέση με το κόμικ.

Διαφέρει κατ’αρχίν από άποψη πλοκής: προστίθενται, συγχωνεύονται, μετονομάζονται και ανταλάσσονται χαρακτήρες όπως ο George Godley γίνεται Thomas Godley, και ο Prince Albert Victor γίνεται Prince Edward Albert Victor. Διαφέρει επίσης και άπο άποψη αντιμετώπισης: από ιστορική φαντασία -στο κόμικ αποκαλύπτεται ποιος είναι ο Αντεροβγάλτης σχετικά νωρίς και το υπόλοιπο επεξεργάζεται την λογική και εξήγηση των πράξεων αυτών- μετατρέπεται σε ποιος, ποιος  είναι ο δολοφόνος στην ταινία.

Ο δημιουργός Moore, κρανίωσε πάρα πολύ με αυτήν την ταινία και την έκραξε ασυστόλως.

(9 το κόμικ, 6,5 η ταινία, 3 η συνέπεια ) Πληροφορίες

Θα μπορούσα να προσθέσω πολλά κόμικ ακόμα Heavy Metal Fakk, Heavy Metal (1981), A leauge of extrordinary gentlemen, V for Vendetta, Art School Confidential, Constantine,  αλλά νομίζω σας κούρασα. Αν διαφωνείτε, αν συμφωνείτε, αν θεωρείτε ότι σπαμάρω κλπ κλπ είστε φρι να μου το πείτε. Κι αν έχετε ακόμα καλύτερα κόμικ και ταινίες να προτείνετε τα σχόλια για αυτό το λόγο είναι.

1. Ωδή στην Κλεοπάτρα

2. Μμποστά στα Μάτια της

3. Ο Υπνωτιστής