12 ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΑΝΥΠΟΜΟΝΟΥΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΣΤΟ 75ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΝΝΩΝ

Έπειτα από δύο χρόνια απουσίας λόγω πανδημίας, το πιο διάσημο κινηματογραφικό φεστιβάλ κινηματογράφου είναι έτοιμο να ξεκινήσει και να στρέψει τα βλέμματα της κινηματογραφικής βιομηχανίας επάνω του. Στα 75 του χρόνια το Φεστιβάλ των Καννών, έχει γράψει ιστορία τόσο με τις επεισοδιακές προβολές του όσο και από τις ταινίες τις οποίες ανέδειξε. Από τον Μάιο του 1968 ΄΄οπου Γκοντάρ και Τρυφό εισέβαλαν στην αίθουσα για να διακόψουν την τελετή μέχρι και τις επεισοδιακές προβολές ταινιών του Λαρς Φον Τρίερ, ο κινηματογράφος και οι νέες ιδέες του ήταν πάντα ζητούμενο για το Φεστιβάλ και την εκάστοτε κριτική επιτροπή. Με ένα από τα καλύτερα προγράμματα των τελευταίων ετών για εφέτος, επιλέξαμε 12 πολυαναμενόμενες ταινίες από όλα τα τμήματα του φεστιβάλ για να τις παρουσιάσουμε αλλά κυρίως να τις δούμε.

12. ELVIS του Μπαζ Λούρμαν

Ο Μπαζ Λούρμαν ικανός για τα καλύτερα (Moulin Rouge), για τα μέτρια (Υπέροχος Γκάτσμπυ) και για τα χειρότερα (Australia) επιστρέφει με το biopic του θρύλου Elvis Prisley, σε μία υπερφιλόδοξη παραγωγή που θα φέρει το απαραίτητο glam στο φεστιβάλ. Και μπορεί το trailer να μη μας έχει πείσει απόλυτα αλλά η Πρισίλα Πρίσλεη δηλώνει ήδη κατενθουσιασμένη. Το λες και καλό…ή όχι;

11. ARMAGEDDON TIME του Τζειμς Γκρέη

Με ένα all star cast Αντονι Χόπκινς, Αν Χάθαγουει και εμφανίσεις πολλών άλλων ονομάτων σε μικρούς ρόλους, η ιστορία ενηλικίωσης στην δεκαετία του 80 φέρνει ξανά τον Τζέιμς Γκρέη στο προσκήνιο και μάλιστα στο διαγωνιστικό τμήμα διεκδικώντας το μεγάλο βραβείο, μετά από ταινίες όπως The Yards, Ad Astra, Little Odessa και Two Lovers. Στην διεύθυνση φωτογραφίας ο Ντάριους Κόντζι.

10. DECISION TO LEAVE του Τσαν-Γου Παρκ

Μετά την Υπηρέτρια του 2016 ο Τσου Γαν Παρκ έχει σηκώσει ψηλά τον πήχη κάτι που μπορεί συχνά να αποδεικνύεται και κακό συνήθως στα φεστιβάλ. Με το Decision to Leave όμως επιστρέφει πάλι με μυστήριο και στυλιζαρισμένη δολοπλοκία, βάζοντας έναν ιδιωτικό ντεντέκτιβ που ερευνά μία δολοφονία, να ερωτεύεται την χήρα του εκλιπόντος. Ερωτικά τρίγωνα και άνθρωποι με διπλές υποστάσεις, το Ασιατικό σινεμά στην πιο νέα μορφή του.

9. WILL-O’-THE WISP του Χοάο Πέδρο Ροντρίγκεζ

Με μόλις 67 λεπτά διάρκεια ο Πορτογάλλος σκηνοθέτης Χοάο Πέδρο Ροντρίγκεζ επιστρέφει στο τμήμα των σκηνοθετών με αυτό το προκλητικά παράδοξο φιλμ σχετικά με ένα βασιλικό μέλος που στο νεκροκρέβατο του αναπολεί την νιότη του, το όνειρο του να γίνει πυροσβέστης και μαζί με μία σχέση πάθους και ερωτισμού που κάνει την ταινία μία Οδύσσεια. Αυτά λένε οι περιγραφές τουλάχιστον. O τίτλος είναι ιδιοματισμός και συχνά αναφέρεται ως κάτι το άπιαστο ή το ακατόρθωτο.

8. HOLY SPIDER του Αλί Αμπάσι

Στην κούρσα για τον Χρυσό Φοίνικα και ο ΙρανοΔανός Αλί Αμπάσι με το Holy Spider. Βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα, η ταινία ακολουθεί μία δημοσιογράφο που προσπαθεί να εντοπίσει ένα serial killer ο οποίος δολοφονεί κάθε λογής sexual workers και θεωρεί καθήκον του να καθαρίσει την κοινωνία. Μετά το ανεπανάληπτο Borders που είχε φτάσει μέχρι και τα Oscar, η αναμονή μας για αυτή την ταινία είναι μεγάλη.

7. R.M.N του Κριστιάν Μουνγκίου

Δράμα μεγατόνων από την Ρουμανία που τελευταία δείχνει μεγάλη κινηματογραφική κινητικότητα, αν και ο Μουνγκίου δεν χρειάζεται συστάσεις. Βραβευμένος ήδη με Χρυσό Φοίνικα για το 4 Μήνες 3 Εβδομάδες και 2 Ημέρες αλλά και με ταινίες όπως το Πίσω απο τους Λόφους και την Αποφοίτηση, ο Ρουμάνος σκηνοθέτης αφηγείται την ιστορία ενός άντρα που επιστρέφει στο ορεινό χωριό του στην Τρανσυλβανία όπου εκεί θα αντιμετωπίσει την φοβία του χωριού που έχει προσλάβει αλλοδαπούς εργάτες. Σινεμά της ουσίας και του σεναρίου και λιγότερο της εικόνας.

6. THREE THOUSAND YEARS OF LONGING του Τζορτζ Μίλλερ

Μεταξύ του Mad Max:Fury Road και του επερχόμενου σίκουελ του Furiosa, ο σκηνοθέτης ειδ΄ών Τζορτζ Μίλλερ έκανε το Three Thousand Years of Longing, ένα δράμα φαντασίας όπως χαρακτηρίζεται με την Τίλντα Σουίντον και τον Ίντρις Έλμπα στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Εκπαιδευτικός που συναντάει το Τζίνι που θα εκπληρώσει τις τρεις ευχές, τίποτα περισσότερο και τίποτε λιγότερο από έναν σκηνοθέτη που όχι μόνο δεν επαναλαμβάνεται αλλά μας εντυπωσιάζει πάντα.

5. BROTHER AND SISTER του Αρνό Ντισπλεσάν

Μελβίν Πουπό (Λόρενς για Πάντα) και Μαριόν Κοτιγιάρ στο γαλλικό δράμα Frere et Soeur του Αρνό Ντισπλεσάν, στους ρόλους δύο αποξενωμένων αδελφιών που συναντιούνται ξανά μετά τον θάνατο των γονιών τους. Η Μαριόν Κοτιγιάρ δείχνει να βρίσκεται στα νερά της ενώ ο Ντισπλεσάν έχει ήδη αποδειχτεί απο χλιαρός έως και θαυματουργός στα γαλλικά δράματα.

4. TOP GUN MAVERICK του Τζόζεφ Κοζίνσκι

Η εμφάνιση του Τομ Κρουζ και μόνο στην Κρουαζέτ αποτελεί event πόσο μάλλον και για το TOP GUN μετά την καθυστέρηση του λόγω πανδημίας. Εκτός συναγωνισμού και σχεδόν ταυτόχρονα η ταινία θα ανοίξει παγκοσμίως και όλοι περιμένουμε να δούμε εάν η συνέχεια της θρυλικής ταινίας του 1986 θα σπάσει το box office. Οι πρώτες κριτικές είναι θετικές και όλοι αναμένουμε την Ευρωπαική της πρεμιέρα.

3. THE TRIANGLE OF SADNESS του Ρούμπεν Όστλουντ

Βραβευμένος με τον Χρυσό Φοίνικα για το ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ και με γυρίσματα και στην Ελλάδα η νέα ταινία του Σουηδού σκηνοθέτη ανοίγει την όρεξη για μία σάτιρα μεγατόνων, μαζί και ο Γούντυ Χάρελσον αυτή την φορά, αφού βάζει στο επίκεντρο ζευγάρι μοντέλων σε κρίσιμη στροφή της ζωής αλλά και της καριέρας του, να κάνει όχι και τόσο ονειρικές διακοπές. Λατρέψαμε την Ανωτέρα Βία, μας προκάλεσε θαυμασμό το ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ μένει να δούμε αυτό το τρίγωνο της θλίψης, τι έχει στο μυαλό του.

2. STARS AT NOON της Κλερ Ντενί

Η Κλερ Ντενί εργατικότατη όπως πάντα έχει να εμφανιστεί στο διαγωνιστικό τμήμα των Κανν΄ών από το 1988 με το Chocolat. Διασκευάζει το βιβλίο του Ντένις Τζόνσον, αγκαζάρει την ανερχόμενη Μάργκαρετ Κουόλει και αφηγείται την παθιασμένη σχέση ενός Άγγλου μπιζνεσμαν και μίας Αμερικάνας δημοσιογράφου στην Νικαράγουα του 1984. Μυριζόμαστε ήδη πολιτικοκοινωνικές αιχμές και καταδικασμένα ρομάντζα.

1. CRIMES OF THE FUTURE του Ντέηβιντ Κρόνενμπεργκ

Οχτώ χρόνια απουσίας και ενώ όλοι περίμεναν πως δεν θα ξανακούσουμε ή θα δούμε κάτι από τον Καναδό Κρόνενμπεργκ, η επιστροφή του με το CRIMES OF THE FUTURE τον φέρνει όλο και πιο κοντά στον Χρυσό Φοίνικα (οριακά τον είχε χάσει το 1996 με το CRASH) αλλά κυρίως επιστρέφει όπως όλα δείχνουν στο είδος που τον ανεδειξε και στο οποίο αρίστευσε, αυτό του body horror θρίλερ. Κρίστεν Στίουαρτ, Λέα Σειντού και Βίγκο Μόρτενσεν στους πρωταγωνιστικούς ρόλους και ένας σκηνοθέτης τόσο μοναδικός που πιστεύουμε πως ήρθε η ώρα να σηκώσει το μεγάλο βραβείο!