15ο fff: Ανασκόπηση Κυριακής (23/3/2014)

Η Κυριακή ήταν περιπετειώδης και η συνάντηση μας με ένα ακόμα δείγμα του καναδικού κινηματογράφου ματαιώθηκε. Από μια απροσεξία δεν καταφέραμε να δούμε την ταινία Ο πλειστηριασμός πού παρουσίαζε μεγάλο ενδιαφέρον. Έτσι οι συνεπιβάτες έκαναν ένα διαφορετικό ταξίδι, έστω και σύντομο. Στην μεγάλη αίθουσα του Γαλλικού Ινστιτούτου το ελληνικό συγκρότημα Baby Guru έντυσε με τις νότες του τρία μικρού μήκους ρεπορτάζ απο τον καιρό του βωβού κινηματογράφου. Ένα ταξίδι μέσα στο χρόνο,μια συνάντηση του παρόντος και του παρελθόντος που μπερδεύτηκαν τόσο γλύκα που όταν άναψαν τα φώτα νομίζαμε ότι θα δούμε θεατές ντυμένους με φράκα και ημίψηλα καπέλα  και τις κυρίες ντυμένες με κρινολίνα και κομψά καπέλα.  Εκτός από το ταξίδι στο χρόνο είδαμε και ταινίες όμως.

Tonnerre 

Σκηνοθεσία : Guillaume Brac

O Maxime, τραγουδιστής της ροκ που έχει κάνει κάποιες επιτυχίες,περνάει μια υπαρξιακή κρίση και ’έχει γυρίσει στο πατρικό του σπίτι μαζί με τον χήρο πατέρα του. Μια νεαρή κοπέλα η Mélodie, σημαίνει μελωδία στα γαλλικά, έρχεται να του πάρει συνέντευξη για την τοπική εφημερίδα. Ο Maxime την ερωτεύεται και η νεαρή δείχνει να ανταποκρίνεται . Ξαφνικά όμως εξαφανίζεται από την  ζωή του και ο Maxime την ψάχνει απεγνωσμένα στους δρόμους της πόλης .Ένας υπερευαίσθητος ρόκερ,μια αναποφάσιστη κοπέλα και ένας εκκεντρικός πατέρας είναι τα κεντρικά πρόσωπα αυτού του δείγματος της νέας ταξιαρχίας του γαλλικού κινηματογράφου.

Η δύναμη της ταινίας οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο περνάει από την ταινία-χρονικό μιας κατάθλιψης σε ένα σκοτεινό και οργανικό έργο αγωνίας. Βρίθει ευφάνταστων σκηνών που το σκοτάδι συνορεύει με τον ρομαντισμό ,το αστείο με το τραγικό,ο έρωτας με την εμμονή. Η όμορφη σκηνή του περιπάτου μέσα στο χιόνι ,η επίσκεψη γευσιγνωσίας  στο οινοποιείο,η βαρκάδα στην παγωμένη λίμνη, ο τρελός χορός του ήρωα όταν επισκέπτεται την σχολή χορού του αντικείμενου του πόθου του εναλλάσσονται με τις δύσκολες σκηνές των συγκρούσεων με τον πατέρα,τις έμμονες του ήρωα και την γεμάτη ένταση σκηνή στο πάρκινγκ της κατοικίας του ερωτικού αντίζηλου. Ο σκηνοθέτης κινηματογραφεί το τοπίο με την εικαστική δύναμη ενός Φριτς Λανγκ και τις ανθρώπινες σχέσεις με την ευαισθησία του Φρανσουά Τρυφώ. Στο ρόλο του Maxime οVincent Macaigne είναι εξαιρετικός στο ρόλο  του ρόκερ που μας θυμίζει με την στάση του σώματος του και την γλυκιά και λεπτή φωνή του ένα θλιμμένο κλόουν μέσα στον οποίο συνυπάρχουν μια θλιβερή αμηχανία  και μια ανησυχητική  βαρβαρότητα. Όλα αυτά συνθέτουν ένα ποιητικό παραμύθι ένα σκοτεινό άλλα και ευαίσθητο ταξίδι στην χώρα του έρωτα.

Antoine Doinel

 Η εικόνα που λείπει

Η πρωτότυπη εξιστόρηση πραγματικών γεγονότων όπως καταγράφηκαν στην Καμπότζη μπροστά στα παιδικά μάτια του αφηγητή που επέλεξε όμως πήλινες μινιατούρες σαν παιχνίδια και μακέτες κλίμακας για τοπία αναπαράστασης. Η ταινία the missing picture που προτάθηκε φέτος για όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας (αλλά όχι και ντοκιμαντέρ) έχει δυο-τρία σημεία απαράμιλλης καλλιτεχνικής ομορφιάς. Θα μπορούσε να είναι ένα ξεχωριστού χαρακτήρα αριστούργημα αν δεν είχε την θλιβερά μονότονη έγχορδη μουσική  στο μεγαλύτερο μέρος της και την απαλή υπνωτιστική φωνή του ομιλητή σε μόνιμο voice over. Σκηνοθετικά, τα πλάνα και τα κάδρα στις μικρές πήλινες φιγούρες ήταν αριστοτεχνικά μελετημένα. Στο πρώτο μέρος φαντάζουν περισσότερο ενσταντανέ φωτογραφίες, ενώ στο δεύτερο μέρος με την εισαγωγή μερικής κίνησης πραγματικά ζωντανεύουν. Αν υπήρχε διάλογος ή έστω η εξιστόρηση της ιστορίας γινόταν με λίγο περισσότερο χρώμα στη φωνή του αφηγητή, πιστεύω ότι το κοινό θα μπορούσε πιο εύκολα να χαθεί μέσα της. Από την άλλη, όμως, όλη αυτή η ‘παραμυθοποίηση’ των γεγονότων να δείχνει την προσπάθεια του δημιουργού να αποστασιοποιηθεί από όλα τα τραγικά γεγονότα που έζησε και εξιστορεί.

Gimli

Moi c’est toi

Η Ανδριάνα είναι μια όμορφη γυναίκα που σαγηνεύει εύκολα όποιον άντρα την πλησιάσει. Εκείνη θα ερωτευτεί έναν πιλότο, και θα κάνει τα πάντα για να τον κατακτήσει αγνοώντας την ύπαρξη της νεαρής αρραβωνιαστικιάς του. Εβδομήντα χρόνια αργότερα, η Ανδριάνα διηγείται την ιστορία της στην Yura, μια φοιτήτρια που επί πληρωμή της κρατάει συντροφιά, καθώς και το σκοτεινό μυστικό που κρύβει η κατάληξη της περιπέτειας της με τον πιλότο.

Το Moi c’est toi είναι ένα Βουλγαρικής παραγωγής έργο, σκηνοθετημένο από τον Peter Popzlatev. Η αφήγηση της ιστορίας είναι μια εναλλαγή του παρόντος και του παρελθόντος. Με τον παρελθόν να εστιάζει στις ερωτικές περιπέτειες της Ανδριάνα και το παρόν να εστιάζει κυρίως στην Yura και στην περιουσία της Ανδριάνα. Παρ’ όλο το ενδιαφέρον της ιστορίας, η ταινία καταλήγει να είναι μονότονη καθώς οι συνεχείς εναλλαγές πρέπει να διατηρούν και τον σωστό ρυθμό για να τις ακολουθήσεις. Με μια αλλόκοτη φωτογραφία με πολλές χρωματικές εναλλαγές  και με μια σκηνοθεσία που σε σημεία δείχνει άνευρη (με εξαιρέσεις κάποια δυναμικά μονοπλάνα) , το Moi c’est toi τελικά ξεχωρίζει για την γοητευτική πρωταγωνίστρια του, Jeanette Spassova.

Nemo

Quai D’ Orsay

Ο Arthur είναι ένας νεαρός που βρίσκει δουλειά στο Υπουργείο Εξωτερικών σαν συντάκτης των λόγων του Υπουργού. Πρωτάρης στο πολιτικό σύστημα, ο Arthur θα έρθει αντιμέτωπος με τους συμβούλους, τον ανταγωνισμό, την διαχείριση εθνικών και διεθνών κρίσεων και κυρίως την διαχείριση του ιδιόρρυθμου υπουργού. Ένας υπουργός, λάτρης του Ηράκλειτου και του τζόκιν, που θέλει να διατηρεί το πρώτο λόγο αλλά εμπιστεύεται απόλυτα το δεξί του χέρι  Claude, έναν σύμβουλο που κάθε χώρα θα ήθελε να είχε (σε αντίθεση με τον αφελή και επιπόλαιο υπουργό που ευχόμαστε να μην έχει εμπνευστεί από πραγματικά πρόσωπα!).

Το Quai D’ Orsay είναι μια απολαυστική κωμωδία, με όλους τους χαρακτήρες, από τους πρωταγωνιστικούς μέχρι και τους δεύτερους ρόλους, να είναι άρτια δομημένοι. Κρατώντας σαν άξονα τον νεοσύλλεκτο υπάλληλο αφηγείται απλά την καθημερινότητα στο Υπουργείο. Ο σκηνοθέτης, Bertrand Tavernier, θέτει καυστικά πολιτικά σχόλια σε σχέση με διεθνείς και γαλλικές υποθέσεις. Το τελικό αποτέλεσμα είναι μια ταινία απόλυτα διασκεδαστική σ’ όλη την διάρκεια της, που μόλις τελειώσει απλά αναρωτιέσαι: βασίζεται σε μυθοπλασία όμως, έτσι;

Nemo

Les Quatre saisons de Léon (Οι τέσσερις εποχές του Λεόν)

Ο Λεόν, είναι ένας αρκουδόμορφος νεαρός, που ερωτεύεται την πριγκίπισσα Μελί. Όμως, ο διαβολικός παραμυθάς Μπονιφάς, ονειρεύεται το βασίλειο και θα κάνει τα πάντα να το αποκτήσει, ακόμα και αν χρειαστεί να απομακρύνει τον Λεόν από την Μελί. Ο Λεόν, όμως έχει δύο πολύ καλούς φίλους που πάντα τον βοηθούν να γλυτώσει από τα μπλεξίματα, έναν ελέφαντα και έναν γκρινιάρη σκαντζόχοιρο, τον Πουν.Τέσσερις μικρού μήκους ταινίες κινουμένων σχεδίων από τον Pierre-Luc Granjon, με την πρώτη να ολοκληρώθηκε το 2007 και την τελευταία το 2012. Οι ήρωες είναι οι ίδιοι σε κάθε εποχή, αλλά έχουν να αντιμετωπίσουν διαφορετικά προβλήματα. Κάθε μία εποχή είναι αφιερωμένη και σ’ έναν από τους ήρωες.

Οι τέσσερις εποχές του Λεόν διαδραματίζονται σε ένα μεσαιωνικό περιβάλλον, το οποίο απαρτίζουν βασιλιάδες, πριγκίπισσες, κάστρα και δράκοι. Πολύχρωμοι, πηλινόμορφοι χαρακτήρες μας θυμίζουν κάτι από παλαιότερα κινούμενα σχέδια και μας κάνουν να χαμογελάμε νοσταλγικά. Οι τέσσερις εποχές διατηρούν την απλότητά τους και αποτελούν ένα ευαίσθητο και γλυκό παραμύθι για την μάχη του καλού με το κακό, και την επικράτηση της ηθικής.

Nemo