ΘΕΜΑΤΑΦεστιβάλ

18ο Φεστιβάλ Ολυμπίας: Κοπάδι (Flocking)

Από τις ωραίες φετινές προτάσεις, του 18ου Φεστιβάλ Ολυμπίας, το νορβηγικό Flockin (Κοπάδι), μια ταινία που είχαμε ξεχωρίσει και στο πρόσφατο φεστιβάλ κινηματογράφου Λονδίνου (BFI LFF). Τελικά, η ταινία στην Ολυμπία απέσπασε τρια μεγάλα βραβεία: το Βραβείο Σκηνοθεσίας ταινίας Μεγάλου Μήκους, Βραβείο Σεναρίου και βραβείο γυναικείας ερμηνείας για την κεντρική πρωταγωνίστρια, Φατιμέ Αμεζί.

Flocking (Flocken)

three-half-popcorn

flocken flocking 000Η 14χρονη  Τζένιφερ ισχυρίζεται ότι ένας συμμαθητής της με τον οποίο είχαν την βίασε. Από τη μια η διστακτικότητα της κοπέλας, από την άλλη η δημοτικότητα του συμμαθητή της που θεωρείται από όλους καλό παιδί, κάνουν τους γύρω της να μη την πιστεύουν και να την κατηγορούν ως μια «ψεύτρα πουτάνα». Εδώ το bulling ουσιαστικά ξεκινά μετά το υποτιθέμενο γεγονός.

Η σκηνοθέτης μας δείχνει έξυπνα πως  ο κοινωνικός περίγυρος, η τάξη και οι καθηγητές ή ο ιερέας της ενορίας, ακόμα και οι κολλητές φίλες της κοπέλας, όχι απλά δεν την πιστεύουν, αλλά παίρνουν φανερά το μέρος του Άλεξ, τιμωρώντας την καθημερινά, όπως και την οικογένεια της.  Με τις πόρτες να κλείνουν μες τα μούτρα της κοπέλας η μια μετά την άλλη, ξεκινά ένα Κυνήγι παρόμοιο με αυτό του Τόμας Βίντερμπεργκ (the Hunt, 2012).

Σκληρή και ψυχρή σκανδιναβική σχολή στο χειρισμό του θέματος. Η σουηδή σκηνοθέτης ξεκινά «θεατρικά» παρουσιάζοντας τους χαρακτήρες της σε μια ευχάριστη κοινωνική συγκυρία, σε έναν γάμο και έξυπνα αφήνει το χρόνο να τρέξει μπροστά, ώστε να υπάρχουν αμφιβολίες στους θεατές για το τι συνέβει και να κρατήσει ζωντανό το ενδιαφέρον. Έτσι, με τα δυο ενδεχόμενα ανοιχτά, δίνει τη δυνατότητα για διπλή ανάγνωση των χαρακτήρων. Σχολιάζει και το βάρος των μέσω κοινωνικής δικτύωσης, προβάλλοντας το βάρος που μπορεί να έχει για να χτίσει την σοκαριστική αποκάλυψη του ποιος κρύβεται τελικά πίσω από το chat-άρισμα. Όπως φανερώνει και ο τίτλος, η ανάγκη του ανθρώπου να νιώθει μέρος της ομάδας και να έχει αποδοχή και προστασία μέσα σε αυτή μπορεί να του δικαιολογήσει ακόμα και κτηνωδίες, ίσως όμως η ταινία στην προσπάθεια της να μας το δείξει κάπως υπερβάλει.

Αντώνης Γκούμας

Θα μπορούσε να ζήσει εξίσου ευχάριστα στη Μέση Γη όσο στη Metropolis, από τα πιο ρεαλιστικά πλάνα στα πιο σουρεαλιστικά συννεφάκια. Μπαίνοντας στις αίθουσες παθιάζεται αμετανόητα κάθε φορά που σβήνουν τα φώτα. Στα Φεστιβάλ που καλύπτει αντί για τις πολυαναμενόμενες ταινίες προτιμά να ανακαλύπτει άγνωστα μικρά διαμαντάκια που ίσως να μην δούμε ποτέ στις ελληνικές αίθουσες. Συνήθως καλοπροαίρετος, προσέξτε, όμως, όταν κραδαίνει το «τσεκούρι» του.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *