21ο ΦΝΘ: Ιστορίες επιμονής, μνήμης και ανοχής
Φρέσκια ματιά, ενδιαφέρουσες θεματικές και πρωτότυπες αφηγήσεις χαρακτηρίζουν κάποια από τα ελληνικά ντοκιμαντέρ που προβάλλονται στο 21ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Οι Cinepivates βρίσκονται εκεί.
Γιούμπι
Η ιστορία ενός νεαρού κοριτσιού από το Άργος που έπεσε θύμα πατρικής βίας. Η νεαρή δέχθηκε δύο πυροβολισμούς από τον πατέρα της -ο τελευταίος σκέφτηκε αυτόν τον αρρωστημένο τρόπο για να εκδικηθεί τη μητέρα της- και τώρα καλείται πλέον να ζήσει με σχεδόν καθολική αναπηρία. Η μητέρα της κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου να της παρέχει μια ήρεμη ζωή. Το ντοκιμαντέρ της Τζούλιας Σπυροπούλου είναι ιδιαίτερα επίκαιρο και αποτελεί μια ιστορία επιβίωσης. Προσωπικά έχω μία ένσταση με το voice over στην αρχή της ταινίας, καθώς πόσο θα μπορούσε κανείς να ξέρει τι ακριβώς θα ήθελε να πει πραγματικά αυτό το νεαρό κορίτσι για τα όσα του συνέβησαν;
Ίρβινγκ Παρκ
Ο Παναγιώτης Ευαγγελίδης (They Glow in the Dark) επισκέφθηκε για μεγάλες περιόδους το σπίτι τεσσάρων ηλικιωμένων ανδρών στο Σικάγο που ζουν ως σκλάβοι και κύριοι, καταγράφοντας την πολυπλοκότητα της σχέσης τους, μια πολυπλοκότητα που δεν φανερώνεται από το πρώτο πλάνο, αλλά αποκαλύπτεται σταδιακά, κάνοντας το ντοκιμαντέρ να αποτελεί μια συναρπαστική ματιά σε μία διαφορετική οικογένεια. Αναπάντεχα τρυφερό, αλλά και ευθύ, το ντοκιμαντέρ του Ευαγγελίδη αποτελεί ταυτόχρονα ένα σχόλιο για την παράδοση του ελέγχου στον άλλο.
Άκρα
Ένας άνδρας επιχειρεί να καλύψει 140 χιλιόμετρα κολυμπώντας, θέλοντας να στρέψει τη ματιά του κόσμου προς το Καστελλόριζο. Πανέμορφες εικόνες σε μια ιστορία για το τι σημαίνει επιτυχία και αποτυχία, για τη δύναμη της θέλησης και τη συνέχιση του αγώνα. Εκτός από συνεντεύξεις με τους ανθρώπους που ενεπλάκησαν στο εγχείρημα, η σκηνοθέτις Δήμητρα Μπαμπαδήμα παρεμβάλλει εικόνες ενός ηλικιωμένου καλλιτέχνη που η δική του ιστορία μοιάζει να σχολιάζει τα όσα βλέπουμε επί της οθόνης.
Ανθούλα
Εξαιρετικά πρωτότυπο μικρού μήκους ντοκιμαντέρ που προσπαθεί να αφηγηθεί μια ιστορία γραμμένη στα βράχια ενός νησιού των Κυκλάδων. Ιδανική η χρήση της μουσικής, αλλά και της εικόνας σε μία δουλειά που μόνο στο τέλος αποκαλύπτει ολόκληρη την ιστορία.
Το Άλογο που Είμαι
Μια ιδιαίτερη προσέγγιση της τρέλας, της έλλειψης λογικής (εξού και ο τίτλος α-λογο). Οκτώ προσωπικότητες μιλούν στον σκηνοθέτη Μένιο Καραγιάννη για τη σχέση τους με την τρέλα, την τέχνη. Συχνά χωρίς να αναφέρονται σε αυτήν ή χωρίς να αναφέρονται άμεσα σε αυτήν, προσπαθούν να σκιαγραφήσουν τη σχέση τους μαζί της. Το ζήτημα δεν ονοματίζεται και αυτό ίσως ξενίσει κάποιους, αλλά δίνει χώρο σε ανθρώπους που παλεύουν με την τρέλα να παρουσιάσουν τη δική τους πλευρά των πραγμάτων.
Ίχνη
Αντλώντας έμπνευση από το σινεμά του Πατρίσιο Γκουσμάν -μια έμπνευση που ο σκηνοθέτης Θάνος Τσάντας δεν κρύβει- το ντοκιμαντέρ καταγράφει ιστορίες αγνοουμένων της Κύπρου. Μαζί με αυτές, αφηγείται και την ιστορία των κλεμμένων αρχαιοτήτων του νησιού, συνδέοντας δύο διαφορετικές ιστορίες απώλειας, σε ένα πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ για τη μνήμη, το τραύμα και την πολιτιστική κληρονομιά. Αξίζει να σημειωθεί ότι το σενάριο είναι του Άρη Χατζηστεφάνου.
Το Συκόσπιτο
Μια παρέα μεταναστών μένουν επί μήνες σε μια κατάληψη στη Θεσσαλονίκη, με την ελπίδα να καταφέρουν να βρουν το δρόμο τους για τη βόρεια Ευρώπη. Έχουν να αντιμετωπίσουν συλλήψεις, καβγάδες, μηχανολογικά και οικονομικά προβλήματα, καθώς και το ζήτημα της… αναπηρίας ενός γάτου. Χιούμορ και φρεσκάδα σε ένα ντοκιμαντέρ που μιλάει με τρόπο διαφορετικό για το τι σημαίνει να είσαι μακριά από τον τόπο σου, αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον.
Sugartown – Για μια χούφτα ψήφους
Ο Κίμων Τσακίρης επιστρέφει στη Ζαχάρω για να παρακολουθήσει την προεκλογική εκστρατεία του δημάρχου, στον οποίο οι δικαστικές αρχές επέτρεψαν τελευταία στιγμή να είναι υποψήφιος. Όπως και στα προηγούμενα δύο ντοκιμαντέρ του για τη Ζαχάρω, ο Τσακίρης μιλά για το δίκτυο που σχηματίζουν πολίτες και πολιτικοί, ένα δίκτυο που βασίζεται στις προσωπικές χάρες και στις γνωριμίες. Αυτά που βλέπουμε στο ντοκιμαντέρ είναι πράγματα που μάλλον όλοι ξέρουμε -αλλά και πάλι νιώθουμε σοκ όταν τα βλέπουμε στην οθόνη.
