23aiff: 120 Χτύποι Το Λεπτό του Robin Campillo
Βραβευμένο με τo Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στο τελευταίο Φεστιβάλ Καννών και ήδη επίσημη πρόταση της Γαλλίας στην Ακαδημία για το ξενόγλωσσο Oscar , ήρθε και στις Νύχτες Πρεμιέρας 2017 η ταινία του Robin Campillo 120 Χτύποι το Λεπτό ( 120 Battemnets par minute ). Παρουσία του ίδιου του σκηνοθέτη αλλά και ενός από τους πρωταγωνιστές της ταινίας τον Arnaud Valois, το κατάμεστο Ideal της Αθήνας υποδέχθηκε θερμά την ταινία και συνομίλησε μετά την προβολή με τον σκηνοθέτη και τον ηθοποιό. Τελικά τι είναι το 12ο Χτύποι το Λεπτό;
Έχουμε αναλύσει πολλές φορές την βλαβερή συνέπεια του hype που ακολουθεί ένα έργο, ιδίως μετά τα φεστιβάλ και κυρίως έπειτα από ανεπιβεβαίωτες ανακρίβειες όπως ”…η ταινία που έκανε τον Pedro Almodovar να δακρύσει…” ή δηλώσεις τύπου ”…’έπρεπε να πάρει τον Χρυσό Φοίνικα…” . Καλό είναι λοιπόν να βλέπουμε το κινηματογραφικό έργο απαλλαγμένοι από τα βαρίδια του hype και να εστιάζουμε σε αυτό και μόνο! Έτσι λοιπόν βρισκόμαστε στις αρχές των 90s, το AIDS έχει ήδη αρχίζει να θερίζει και οι φαρμακοβιομηχανίες στην Ευρώπη παίζουν το παιχνίδι τους. Στο Παρίσι, η ακτιβιστική ομάδα ACT UP δίνει τον δικό της άνισο αγώνα, αναλαμβάνοντας δράση και ενημερώνοντας τον κόσμο. Ο Sean, ο οροθετικός πρωταγωνιστής της ταινίας μάχεται καθημερινά για να μπορέσει να ζήσει και να χαρεί όλα αυτά που ξέρει όμως ότι σύντομα θα χάσει.
Με μια υπερβολική διάρκεια 144 λεπτών αλλά με αναζωογονητικά μουσικά breaks το πρώτο μέρος της ταινίας μας συστήνει την οργάνωση και τους χαρακτήρες αλλά ταυτόχρονα μας υποχρεώνει να παρακολουθήσουμε εκτός από τις δράσεις τους και τις συνελεύσεις τους. Ενδιαφέρον μεν αλλά χωρίς κανένα κινηματογραφικό δέλεαρ. Οι διαλογικές σκηνές είναι υπέρμετρα μεγάλες σε διάρκεια αλλά εκεί έρχεται η κάμερα του Campillo με την ταχύτητα της να σώσει την κατάσταση. Στο δεύτερο μέρος τα πάντα αλλάζουν, το δράμα παίρνει την σκυτάλη από τον ακτιβισμό και οι βιωματικές εμπειρίες του σκηνοθέτη ξετυλίγονται στην οθόνη, χωρίς όμως να έχει προηγηθεί ούτε το απαραίτητο love story αλλά ούτε και η σχέση μάνας-γιου που θα θέλαμε. Στο δράμα λοιπόν, ο Campillo δεν τα καταφέρνει και τόσο καλά.
Δυνατό αλλά και κουραστικό ταυτόχρονα , το 120 Χτύποι Το Λεπτό είναι μια ταινία που έχει την λάμψη και τον κρότο ενός πυροτεχνήματος αλλά που σύντομα σβήνει και μένει η ανάμνηση του. Προορισμένο να αρέσει και να αγαπηθεί από μια συγκεκριμένη ομάδα θεατών αλλά και να εξορκίσει τα εφηβικά φαντάσματα του σκηνοθέτη. Προσωπικά η καρδιά μου-κινηματογραφικά-έμεινε στους 60 χτύπους…