23aiff: Ανασκόπηση Τετάρτης (27/9/2017)
Η φανταστική Ντανιέλα Βέγκα βρέθηκε στην Αθήνα για την προβολή της ταινίας «Μια Φανταστική Γυναίκα» του Σεμπάστιαν Λέλιο. Τα βλέμματα τράβηξε και η προβολή του Donnie Darko, αλλά και το μήνυμα που έστειλε για την ταινία -ειδικά για τις Νύχτες Πρεμιέρας- ο Τζέικ Γκίλενχαλ. Με μια τούρτα γενεθλίων ξεκινά η Φανταστική Γυναίκα, που προβλήθηκε μάλιστα τη μέρα που στη Βουλή ψηφιζόταν νομοσχέδιο για τα δικαιώματα τρανς ανθρώπων. Γενέθλια όμως χθες είχε και ο κριτικός Τάσος Ντερτιλής, όπως και η πρωταγωνίστρια του Gemini, Λόλα Κιρκ.
Μια Φανταστική Γυναίκα/ Una Mujer Fantastica
Σκηνοθεσία: Σεμπάστιαν Λέλιο
Η πρόταση της Χιλής για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας είναι η ταινία που κατέκτησε Αργυρή Άρκτο Σεναρίου στο Φεστιβάλ Βερολίνου. Πρόκειται για την ιστορία της Μαρίνα, η οποία έρχεται αντιμέτωπη με την επιθετική στάση και την προκατάληψη των συγγενών του συντρόφου της όταν αυτός πεθαίνει. Ο λόγος είναι ότι η Μαρίνα είναι τρανσέξουαλ, κάτι που η οικογένειά του αρνείται να υποδεχθεί.
Η Μαρίνα, ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων -εξαιρετική η Ντανιέλα Βέγκα, η οποία βρέθηκε και στην Αθήνα για την προβολή της ταινίας και δικαίως το όνομά της ακούγεται ακόμα και για υποψηφιότητα για Όσκαρ ερμηνείας- που αντιδρά με κατανόηση στα παράλογα αιτήματα των Αρχών ή της οικογένειας, ακόμα και στον εκφοβισμό και την ψυχολογική βία που της ασκείται. Ο Λέλιο θέλει να δείξει την «ήρεμη δύναμη» αυτής της φανταστικής γυναίκας, προκαλώντας στον θεατή έντονα συναισθήματα. Θες η Μαρίνα να φωνάξει, να ξεσπάσει έναντι όσων των αδικούν. Ο σκηνοθέτης, όμως, δεν ξεχνά ότι και εκείνη θρηνεί και η βιαιότητα αυτή μπορεί να μην ταίριαζε στα αισθήματα παραίτησης και ερημιάς που αισθάνεται η κεντρική ηρωίδα.
Με υπέροχη φωτογραφία, εικόνες και μουσική -χαρακτηριστική (και συμβολική) είναι η σκηνή που η Μαρίνα αντιστέκεται στον άνεμο που απειλεί να παρασύρει την ύπαρξή της, η ταινία του Λέλιο διαθέτει και υψηλή κινηματογραφική αξία. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι σε κάνει να συμπάσχεις με την ηρωίδα, μιλώντας για αξίες που φαίνεται να λείπουν από τη σύγχρονη κοινωνία: την αποδοχή και την ανθρωπιά.
Αγγελική Στελλάκη
Ευτυχισμένη μου Οικογένεια
Σκηνοθεσία: Νάνα Εκβτιμισβίλι, Ζίμον Γκρος
Ενδιαφέρον δείγμα κινηματογράφου από τη Γεωργία (συμπαραγωγή με Γερμανία και Γαλλία), η Ευτυχισμένη μου Οικογένεια αφηγείται την ιστορία της 52χρονης Μανάνα που αποφασίζει μία ημέρα μετά τα γενέθλιά της να εγκαταλείψει την οικογενειακή εστία (τον σύζυγο, τους γονείς της, τον γιο της, την κόρη και τον σύζυγό της) και να πάει να μείνει μόνη της. Σύντομα θα διαπιστώσει, όμως, ότι δύσκολα ξεμπλέκεις από οικογενειακούς δεσμούς και υποχρεώσεις.
Λιτό και ανθρώπινο σινεμά, με δόσεις χιούμορ, δράματος και μία πραγματικά υπέροχη ερμηνεία από την πρωταγωνίστρια Ία Σουγκλιασβίλι. Η ταινία των Νάνα Εκβτιμισβίλι και Ζίμον Γκρος έχει συγκεντρώσει αρκετά βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ, ενώ ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και στην φωτογραφία του Τούντορ Βλαντιμίρ Παντούρο.
Αγγελική Στελλάκη
Στις Τρεις Κορυφές
Σκηνοθεσία: Γιαν Τσάμπαϊλ
Ο Άαρον, η σύντροφός του και ο γιος της πηγαίνουν εκδρομή στο βουνό. Η σχέση του άνδρα με το αγόρι αποδεικνύεται περίπλοκη: άλλοτε διαπνέεται από πατρική ζεστασιά, άλλοτε από ανταγωνισμό και αντιζηλία. Οι βόλτες στην απομόνωση του βουνού δεν βοηθούν και η μητέρα (Μπερενίς Μπεζό) καλείται να ισορροπήσει τα πνεύματα.
Υποτονική η ταινία του Γιάν Τσάμπαϊλ προκαλεί το ενδιαφέρον αρχικά, στον τρόπο της παρουσίασης της σχέσης πατριού – γιου. Ωστόσο, σύντομα ξεφεύγει στα μονοπάτια του θρίλερ και σε καταστάσεις μάλλον απίθανες που παραπέμπουν περισσότερο στον «Καλό Γιο» με τον Μακάλεϊ Κάλκιν παρά στην «Ανωτέρα Βία» του Ρούμπεν Έστλουντ. Αδιάφορη η Μπεζό, αξιοσημείωτη η ερμηνεία του Αλεξάντερ Φέλινγκ (Homeland) σε μία ταινία που δεν μοιάζει να έχει τίποτα καινούριο να σου πει.
Αυτό που μένει είναι να χαζεύεις το -πραγματικά υπέροχο- τοπίο.
Αγγελική Στελλάκη
Axolotl Overkill
Σκηνοθεσία: Χελένε Χέγκεμαν
Η νεαρή Μίφτι ζει με την αδελφή και τον αδελφό της. Η μητέρα της έχει πεθάνει και ο θεατής μαθαίνει ότι η Μίφτι πέρασε μια δύσκολη ψυχολογικά περίοδο. Η Μίφτι εξαφανίζεται, πηγαίνει σε πάρτι, επιλέγει μια σειρά ευκαιριακών σχέσεων, μέχρι τη στιγμή που ερωτεύεται την μεγαλύτερή της Άλις.
Εάν η παραπάνω περιγραφή σάς φαίνεται αποσπασματική, αυτό γίνεται γιατί είναι. Δεν μπορείς να πεις ότι το Axolotl Overkill είναι μια ταινία με αρχή, μέση και τέλος ή με μια σαφή υπόθεση. Μια έφηβη ξοδεύεται και προκαλεί στο σημερινό Βερολίνο. Η Χελένε Χέγκεμαν σκηνοθετεί με νεύρο και ένταση την πρωταγωνίστριά της (πολύ καλή η Γιάνα Φρίτσι Μπάουερ στον ρόλο), αλλά αυτά που έχει να πει μοιάζουν μόνο επιφανειακά. Όμορφες εικόνες (η ταινία κέρδισε βραβείο Φωτογραφίας στο φεστιβάλ του Σάντανς), αρκετή πρόκληση (και δεν μιλάω για ερωτικές σκηνές, αλλά για απόψεις), αλλά λίγη ουσία σε αυτή την ταινία που βασίζεται σε βιβλίο της ίδιας της Χέγκεμαν.
Αγγελική Στελλάκη
Στον Αστερισμό του Διδύμου (Gemini)
Σκηνοθεσία: Άαρον Κατζ
Ιδιόμορφο αστυνομικό θρίλερ φόνου στο Χόλιγουντ, όπου γνωστή ηθοποιός βρίσκεται νεκρή από τη βοηθό της, ύστερα από ένα περίεργο βράδυ. Ενώ τα στοιχεία φαίνονται να οδηγούν την αστυνομική έρευνα προς την ενοχοποίηση της βοηθού, αυτή στρέφεται προς ένα σωρό άλλους πιθανούς υποψήφιους δράστες προσπαθώντας να ξετυλίξει το κουβάρι του μυστηρίου. Με τις Λόλα Κιρκ και Ζόι Κράβιτς.
Η ιδιομορφία της ταινίας είναι στο ύφος αφήγησης, όπου ο Κατζ επιλέγει ένα φωτεινό, ρεαλιστικό και λιτό πλάνο, παραπέμποντας σε τηλεταινίες των 90’s, όπου μπορεί κανείς να βρει ίσως και επιρροές Ντε Πάλμα. Αυτή του η σκηνοθετική του εμμονή όμως σε συνδιασμό με το άτολμο σενάριο θαμπώνει τον αισθησιασμό ή την όποια ένταση ή αγωνία θα μπορούσε να προκαλέσει. Με μια άλλη προσέγγιση ίσως βλέπαμε ένα σκοτεινό αδερφάκι του Βασικού Ενστίκτου, όμως αυτή δεν ήταν η ταινία που ήθελε ο Κατζ να κάνει. Δυστυχώς δε τον βοήθησαν πολύ οι πρωταγωνίστριες του, παρουσιάζοντας ένα υπνωτιστικό θρίλερ που έχει κάποιο ενδιαφέρον του, αλλά δεν έχει πολλά παραπάνω να προσφέρει.
Αντώνης Γκούμας
Οι Νύχτες Πρεμιέρας όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, εκτός από τις πρεμιέρες αξιόλογων ταινιών, φιλοξενούν και πληθώρα αφιερωμάτων σε σκηνοθέτες όπως και ειδικές προβολές με παλιές και «αγαπημένες» ταινίες. Τέτοια ήταν και η χθεσινή προβολή του σκοτεινού αριστουργήματος του Ρίτσαρντ Κέλι, Donnie Darko, σε μία ψηφιακά αποκατεστημένη κόπια 4Κ. Μάλιστα το Φεστιβάλ είχε μια έκπληξη για τους θεατές: ένα μήνυμα από τον Τζέικ Γκίλενχαλ, πρωταγωνιστή της ταινίας. >> Διαβάστε περισσότερα για την προβολή
