23aiff: Τελετή έναρξης με… θαύματα
Με το δεξί ξεκίνησαν οι φετινές 23ες Νύχτες Πρεμιέρας, που επανήλθαν φέτος ακόμα πιο δυνατές, μάλιστα με ένα από τα καλύτερα προγράμματα των τελευταίων χρόνων. H Τελετή Έναρξης πραγματοποιήθηκε χθες Τετάρτη 20 Σεπτεμβρίου, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και ακολούθησε η προβολή της ταινίας Wonderstruck. Αγγελική Στελλάκη και Αντώνης Γκούμας ήταν εκεί από τους Σινεπιβάτες – Cinepivates και μας μεταφέρουν:
Μια όμορφη βραδιά μας χάρισαν οι 23ες Νύχτες Πρεμιέρας, στο Μέγαρο Μουσικής, με την εναρκτήρια τελετή του αγαπημένου φετινού κινηματογραφικού φεστιβάλ της Αθήνας. Από νωρίς καλεσμένοι είχαν συρρεύσει στο χώρο του Μεγάρου, μια συνάντηση της γενικότερης οικογένειας που αγαπά και στηρίζει το σινεμά, συμπεριλαμβανομένων καλλιτεχνών, σκηνοθετών και ηθοποιών, κριτικών κινηματογράφου, ανθρώπων των εταιριών διανομής και αιθουσαρχών.
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ, Λουκάς Κατσίκας, εμφανίστηκε στη σκηνή για να μας καλωσορίσει συνοδεία μεταφράστριας στη νοηματική γλώσσα, που έμεινε στο πλάι του καθόλη τη διάρκεια του λόγου του.
Το φεστιβάλ και φέτος στηρίζει την προσπάθεια να αγγίξει το σινεμά όλους, αγκαλιάζοντας στην παρέα του και τα άτομα με αναπηρία. Περισσότερο από άλλες χρονιές, με το ειδικό πρόγραμμα «Τίποτα για Εμάς Χωρίς Εμάς» που θα πραγματοποιηθεί στα πλαίσια του φεστιβάλ στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση. Ο Λουκάς Κατσίκας μάλιστα κάλεσε στη σκηνή εκπρόσωπο των Καλλιτεχνών με Αναπηρία να μας μιλήσει και τόσο ο ίδιος όσο και η μεταφράστρια του κάθισαν εκατέρωθεν του σε καρέκλες για να είναι στο ίδιο ύψος μαζί του, στην πιο συγκινητική στιγμή της Τελετής.
Το σινεμά όμως είναι και εικόνες κι έτσι παράλληλα με τον λόγο του Λουκά Κατσίκα, στην οθόνη απολαύσαμε το λαμπερό σήμα του φετινού φεστιβάλ, σύντομη παρουσίαση επιλεγμένων ταινιών του φετινού προγράμματος, παρουσίαση των ταινιών του προγράμματος «Τίποτα για Εμάς Χωρίς Εμάς», αλλά και ένα όμορφο μοντάζ από τις δράσεις του Open Air Festival αυτού του καλοκαιριού.
Αυτό που αξίζει να κρατήσουμε από το λόγο του Λουκά Κατσίκα, είναι ότι παρόλα τα προβλήματα που αντιμετώπισε, το φεστιβάλ επιστρέφει και φέτος στο ετήσιο ραντεβού του και μάλιστα ακόμα πιο δυνατό! Απηύθυνε μάλιστα μήνυμα προς όλες τις «κακές γλώσσες» που με τα προβλήματα στον Πήγασο θεώρησαν ότι ήρθε το τέλος των Νυχτών Πρεμιέρας, ότι το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας είναι θεσμός και είναι και θα μείνει εδώ, όχι γιατί το θέλουν μόνο κάποιοι, αλλά γιατί είναι γενικότερη λαϊκή απαίτηση, ενώ παράλληλα ευχαρίστησε όλους όσους συνεχίζουν και το στηρίζουν τόσα χρόνια. Στις ευχαριστίες και παρουσίαση χορηγών επικοινωνίας στάθηκε και στο Pantimo.gr του αγαπημένου μας κριτικού Παναγιώτη Τιμογιαννάκη και φυσικά στο τέλος όλη την ομάδα των Νυχτών Πρεμιέρας που με ακούραστο κέφι, κόπο και θυσίες έκαναν και φέτος πραγματικότητα αυτό το φεστιβάλ. Με υγεία και του χρόνου.
Στο ίδιο πνεύμα υποστήριξης ότι το σινεμά είναι για όλους και για ανθρώπους με αναπηρία εντάσσεται και η επιλογή της ταινίας Wonderstruck που προβλήθηκε ως ταινία έναρξης.
Tαινία έναρξης, λοιπόν, των 23ων Νυχτών Πρεμιέρας, ήταν το Wonderstruck, του σκηνοθέτη Τοντ Χέινς (Velvet Goldmine, Far From Heaven, I’m Not There, Carol). Με την αγαπημένη του πρωταγωνίστρια Τζούλιαν Μουρ σε διπλό ρόλο και στο επίκεντρο του δυο παιδιά σε δυο διαφορετικές χρονικές περιόδους που τις χωρίζουν 50 χρόνια, τα οποία βιώνουν δυο παράλληλες ιστορίες.
Ο μικρός Μπεν ζει στα 70s ενώ η Ρόουζ στα 30s. Οι ιστορίες τους όμως μπλέκονται καθώς ζουν αντίστοιχες καταστάσεις και περιπλανούνται στα ίδια σημεία. Η μικρή Ρόουζ είναι κωφή και αντιμετωπίζει δυσκολίες στο να μάθει τη νοηματική γλώσσα, ενώ οι γονείς της έχουν χωρίσει και της λείπει η μητέρα της που είναι γνωστή ηθοποιός (Τζούλιαν Μουρ). Ο μικρός Μπεν δεν γνωρίζει ποιος είναι ο πατέρας του και ζει με τη μητέρα του (Μισέλ Ουίλιαμς) μέχρι που εκείνη πεθαίνει, ενώ αυτός από κεραυνό χάνει την ακοή του. Έτσι ξεκινά μόνος ένα δύσκολο ταξίδι προς το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, αναζητώντας τον πατέρα του. Μια τρυφερή ιστορία του Μπράιαν Σέλζνικ (Hugo).
Η ταινία του Χέινς χρησιμοποιεί το μοντάζ και ήχο για να εισάγει το θεατή στον κόσμο όπως τον αντιλαμβάνονται οι κωφοί. Στην ιστορία της Ρόουζ επιλέγει το ασπρόμαυρο συνοδεία μουσικής, παραπέμποντας στο βωβό κινηματογράφο ή θυμίζοντας το πιο πρόσφατο the Artist. Η ιστορία του Μπεν από την άλλη έχει άρωμα 70s και κυρίως funk μουσική συνοδεία. Ωραίο twist προς το τέλος, συνεχίζει την εξιστόριση μέσα από μακέτες. Πολύ καλές ερμηνείες από τους μικρούς πρωταγωνιστές, αν και η ταινία παρά την παιδικότητα, δεν απογειώνεται συναισθηματικά, κινούμενη σε μια σεναριακή ελαφρότητα, θυμίζοντας πάντως κάτι από Hugo, ίσως και το Boyhood του Λινκλέιτερ.
