4 Χρόνια Cinεπιβάτες
Ούτε που το περίμενα ότι θα φτάναμε ως εδώ. Αυτό που ξεκίνησε κάπως σαν «καπρίτσιο», σαν μία ακόμα ενασχόληση, να γίνει πάθος, μανία, έρωτας. Να ξεπεράσει τα μικρά όρια ενός μπλογκ, να μεγαλώσει, να αρχίσει να αγγίζει καρδιές ανθρώπων, να διαβάζεται, να εξασφαλίζει σημαντικές συνεντεύξεις και αποκλειστικότητες.
Όχι επειδή έχει γνωριμίες ή τα μέσα να το κάνει, αλλά επειδή κάνει πολύ –και (γιατί να μην το πω;) καλή- δουλειά. Και επειδή θα προσπαθούμε να γίνουμε ακόμα καλύτεροι.
Κλείσαμε 4 χρόνια πορείας. Τέσσερα χρόνια με σύμπνοια, εντάσεις, καβγάδες, διαφωνίες κινηματογραφικές, προσκλήσεις, δώρα, party (πέρυσι ξορκίσαμε το τέλος του κόσμου και μάλιστα με σούπερ τρόπο). Τέσσερα χρόνια δοκιμασίας και ένα προϊόν για το οποίο εγώ προσωπικά αισθάνομαι περήφανη. Μπορεί να μην είναι πάντα τέλειο, αλλά είναι πάντα δικό μας, φτιαγμένο με το μεράκι μας και την τρέλα μας.
Γιατί το σινεμά δεν είναι τίποτα άλλο από μια τρέλα. Εφεύρεση μερικών ονειροπόλων που σκέφτηκαν ότι μπορούν να καταγράψουν τον κόσμο που κινείται, ότι μπορούν να τον προβάλλουν και ότι μπορούν με αυτόν να πουν ιστορίες…
Τη δική μας «πορεία» προσπαθήσαμε να αφηγηθούμε μέσα από ένα παιχνίδι: επιλέξαμε τέσσερα πράγματα που μάθαμε, τέσσερις σκηνές που αγαπήσαμε, τέσσερα σάουντρακ, πόστερ, τέσσερις αρνητικές ειδήσεις, τέσσερις θετικές ειδήσεις, τέσσερις θανάτους, τέσσερις ερμηνείες, τέσσερις ηθοποιούς που μας απασχόλησαν στα τέσσερα χρόνια της ύπαρξής μας. Για να καταλήξουμε στις τέσσερις πεντάστερες ταινίες μας και κάπως έτσι να προχωρήσουμε στα 5 μας χρόνια…
Τάιλερ
-
Τα καλύτερα των 4 χρόνων μας: Οι «παίκτες»
-
Τα καλύτερα των 4 χρόνων μας: «Κομμάτια» κινηματογραφικής λατρείας
