Uncategorized

«50 νεκροί λιγότεροι»

Μέλος του IRA, αλλά και πράκτορας των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών στα τέλη της δεκαετίας του ’80, ο Μάρτιν ΜακΓκάρτλαντ έγινε ήρωας, μα και κυνηγημένος. Αυτή είναι η ιστορία του, όπως την αφηγείται η σκηνοθέτης και σεναριογράφος Κάρι Σκόγκλαντ,
σε μια ελεύθερη μεταφορά της αυτοβιογραφίας του πρώτου.

Ερμηνευμένος από τον ανερχόμενο Τζιμ Στέρτζες (21, Η άλλη ερωμένη του βασιλιά, Μέχρι την άκρη του κόσμου), που όμως δεν έχει ακόμα καταφέρει να κάνει το μεγάλο «μπαμ», ο Μάρτιν είναι ένα χαμίνι, που προσπαθεί να επιβιώσει μέσα σε ένα ταραχώδες, πολιτικά και κοινωνικά, τοπίο. Η άγνοια κινδύνου που τον διακατέχει, τον καθιστά ιδανικό υποψήφιο για τον IRA, που σύντομα καταφέρνει να τον στρατολογήσει. Τα προσόντα του Μάρτιν όμως εκτιμούν και οι άνθρωποι των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών, οι οποίοι επίσης τον στρατολογούν, ως μυστικό πράκτορά τους.

Πολύ γρήγορα ο Μάρτιν μετατρέπεται στον καλύτερο… χαφιέ των Βρετανών, οι οποίοι, βασισμένοι στις πληροφορίες που τους μεταφέρει, καταφέρνουν καίρια χτυπήματα στους Ιρλανδούς εθνικιστές. Από την άλλη όμως, η προσωπική του ζωή καταρρέει… Ο μόνος που στέκεται δίπλα του ως φίλος και πατέρας είναι ο Φέργκους (ένας εξαιρετικός Μπεν Κίνγκσλεϊ, ο οποίος μάλιστα εμφανίζεται με… μαλλιά, ίσως για πρώτη, αν δεν με απατά η μνήμη μου, φορά), ο άνθρωπος δηλαδή που τον στρατολόγησε για λογαριασμό των Βρετανών. Αυτός θα είναι εκεί, για να σώσει τον Μάρτιν, όταν η ταυτότητα του τελευταίου αποκαλυφθεί και εκείνος μετατραπεί σε στόχο του IRA, μένοντας ταυτόχρονα εκτεθειμένος από τους Βρετανούς, που νίπτουν τας χείρας τους. Ένα γεγονός, που θα οδηγήσει τον Μάρτιν, επικηρυγμένο πια από τον IRA, στην απόφαση να μείνει μακριά από την οικογένειά του και να κρύβεται για το υπόλοιπο της ζωής του…

Οι εξαιρετικές ερμηνείες, το σκηνικό στη Βόρεια Ιρλανδία στα τέλη της δεκαετίας του ’80, που αναπαρίσταται αρκούντως πειστικά και η σκηνοθεσία, με τις ατάκες και τη δράση να κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον και το ρυθμό, είναι τα ατού της ταινίας, καθιστώντας την εγγυημένη διασκέδαση για μια βραδιά με καλή παρέα και καλοψημένο ποπ κορν…

Frank Serpico

cinepivates

Συντακτική ομάδα

3 σκέψεις σχετικά με το “«50 νεκροί λιγότεροι»

  • Ποια, είπες κάτι; Αφού δεν μίλησες ακόμα, κατάφερες κιόλας να πεις μαλακία; Μπράβο αυτογνωσία…

    Frank

    Σχολιάστε
  • Και για να σε προλάβω, πριν τυχόν παρεξηγηθείς… Πες π.χ. ότι η ταινία ήταν χάλια, δεν σου άρεσε, ήταν πατάτα ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο… Όταν όμως λες «η μεγαλύτερη ΜΑΛΑΚΙΑ της δεκαετίας», προσβάλλεις και εμένα που έκατσα και έγραψα πέντε γραμμές και ρίχνεις και το επίπεδο του μπλογκ. Δεν κάνω διακρίσεις, σέβομαι και εκτιμώ όλους όσοι μας διαβάζουν, αλλά έχω την απαίτηση, όταν σχολιάζεις δικά μου κείμενα, να εκφέρεις άποψη όμορφα και πολιτισμένα, χωρίς βωμολοχίες. Αλλιώς, θα εισπράττεις απαντήσεις στο ύφος στο οποίο γράφεις κι εσύ. Θες πραγματικά να το κάνουμε αυτό; Σκέψου το…

    Frank

    Σχολιάστε

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *