53o ΦΚΘ: Η τελευταία φορά που είδα το Μακάο

Μάλλον πρόκειται για την πιο κουλή ταινία του Φεστιβάλ. Στο η «Τελευταία φορά που είδα το Μακάο» ένας Πορτογάλος φτάνει στο Μακάο όπου μεγάλωσε, μετά από την έκκληση μιας φίλης του που του λέει ότι στη χώρα συμβαίνουν «παράξενα και τρομακτικά πράγματα».

Αυτό που ακολουθεί είναι μια σειρά εικόνων του Μακάο, μια περιπέτεια όπου οι βασικοί χαρακτήρες δεν εμφανίζονται ολόκληροι on camera, μια αναζήτηση όπου κανείς μοιάζει να μην ξέρει τι είναι αυτό που διακυβεύεται.

Όταν στη μέση της ταινίας έρχεται η αποκάλυψη, τα πράγματα μπλέκονται ακόμα περισσότερο. Κι αυτό γιατί ο ήρωας μοιάζει να τριγυρνά άσκοπα στη χώρα, ενθυμούμενος εικόνες από τα παιδικά του χρόνια.

Βασισμένο στο κλασικό φιλμ του Φον Στέρνμπεργκ «Μακάο» με τη Τζέιν Ράσελ –η ταινία ξεκινά με την εικόνα μιας τραβεστί να τραγουδά το «You kill me» από εκείνη την ταινία, το Η τελευταία φορά που είδα το Μακάο δομείται ως ένα τυπικό φιλμ νουάρ, όπου κάποιοι κακοί που δεν διακρίνονται ακριβώς κυνηγούν μια femme fatale (την τραβεστί Κάντι).

Η ταινία, όμως, προσφέρει τη δυνατότητα στους δύο σκηνοθέτες (τον Ζουάου Πέντρου Ροντρίγκες και τον Ζουάου Ρούι Γκουέρα Ντα Μάτα) να κάνουν σχόλια για τη ζωή στο Μακάο, για την Κίνα, για τον καπιταλισμό, για το αποικιακό παρελθόν της Πορτογαλίας.

Την ώρα που στην οθόνη περνούν ονειρικές εικόνες του Μακάο και η δράση μοιάζει να λαμβάνει χώρα off camera.

Σίγουρα όχι μια ταινία για το ευρύ κοινό, αλλά παρ’ όλα αυτά μια άκρως γοητευτική εμπειρία.