Φεστιβάλ

Φέτος στη Θεσσαλονίκη…

  • Μας έκλεψαν την καρδιά τα πιτσιρίκια: ο μικρός του Χάλια Μαλλί που ήθελε απλά να ισιώσει τα κατσαρά μαλλιά του, ο υπερκινητικός Άρμπορ του Εγωιστή Γίγαντα, ο χαμογελαστός και αποφασιστικός Τάρεκ του Όταν σε Είδα, ο πιτσιρικάς του Μαμά Σ’ Αγαπώ, τα απίστευτα πιτσιρίκια του Πατέρας και Γιος. Και τα λίγο… μεγαλύτερα παιδάκια: η κόρη στο Faro, τα παιδιά στο Κελί Από Χρυσάφι που αναζητούν μια καλύτερη ζωή, οι παχύσαρκοι έφηβοι του Παράδεισου της Ελπίδας, το αμήχανο ζευγάρι του Club Sandwich. Όλοι αυτοί «έβαλαν τα γυαλιά» σε ενήλικους και επαγγελματίες πρωταγωνιστές.
  • Ο απίστευτα cool Mr Jarmush έκανε βόλτα στη Θεσσαλονίκη, φωτογράφιζε αδέσποτα σκυλιά που κοιμόντουσαν και ήταν απίστευτα ευγενικός -αλλά και ροκ.
  • Αγαπήσαμε τα παιδιά με τα κίτρινα μπλουζάκια. Οι εθελοντές του Φεστιβάλ που ήταν στις αίθουσες, στα γραφεία εξυπηρέτησης και φρόντιζαν για ό,τι χρειαζόμασταν.
  • Η κόντρα ΠΕΚΚ-Φεστιβάλ συνεχίστηκε με αυξημένη ένταση. Όλο αυτό δεν βοηθά το Φεστιβάλ, μάλλον το «μπλοκάρει».
  • Ο Αλεξάντερ Πέιν έμοιαζε να είναι παντού: στο δρόμο, στο  λιμάνι, στις αποθήκες, στον σιδηροδρομικό σταθμό… Ήρθε για δέκα ημέρες και φαίνεται πως χάρηκε την πόλη.
  • Είδαμε αρκετά καλές ταινίες στο διαγωνιστικό, από τις οποίες ξεχωρίσαμε τουλάχιστον τέσσερις.
  • Οι γεμάτες αίθουσες, με νεαρόκοσμο (που έχει αγκαλιάσει το Φεστιβάλ), αλλά και με μεγαλύτερης ηλικίας θεατές που το στηρίζουν εδώ και χρόνια.
  • Χορτάσαμε μουσική, αλλά μάς έλειψε μια έκθεση φωτογραφίας. Παρηγορηθήκαμε, βέβαια, με την εξαιρετική αναδρομική έκθεση του Άρθουρ Τρες που διοργανώνει το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης.

Οι Cinεπιβάτεςβρέθηκαν στην Θεσσαλονίκη και κάλυψαν το Φεστιβάλ.Διαβάστε τις ανταποκρίσεις των Γκίμλι και Τάιλερ:

Αγγελική Στελλάκη

Η πρώτη ταινία που είδε σε κινηματογραφική αίθουσα ήταν το Χορεύοντας με τους Λύκους. Κατά τη διάρκεια του οποίου διάβαζε Μίκι Μάους, σπάζοντας τα νεύρα όλων. Σε σινεφίλ μονοπάτια οδηγήθηκε όταν, κατά τη διάρκεια μοναχικών κινηματογραφικών βραδινών περιπλανήσεων, διαπίστωσε ότι νοιώθει μια παράξενη ευτυχία, κάθε φορά που τα φώτα χαμηλώνουν, ο ήχος του προτζέκτορα πλημμυρίζει το χώρο και μυρωδιά ποπ κορν ξεχύνεται στην αίθουσα.

Μια σκέψη για το “Φέτος στη Θεσσαλονίκη…

  • Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί αναφέρουμε την κόντρα με την ΠΕΚΚ, …το ΠΕΚΑΚΑ ή τα παρα-πολιτικά και τα κουτσομπολιά! 😀
    Νομίζω ήταν σημαντικό που προσήλθε πολύς κόσμος, δυο δυνατές παρουσίες τίμησαν το φεστιβάλ (Πέιν & Τζάρμους), η αγορά πήγε αρκετά καλά, οι εθελοντές για άλλη μια χρονιά βοήθησαν πολύ και η οργάνωση και το έντυπο υλικό από το γραφείο τύπου άψογο. Επίσης είδαμε και μερικές καλές δουλειές από Έλληνες σκηνοθέτες. Ένα μικρό παράπονο ήταν η μειωμένη προσέλευση ξένων σκηνοθετών, αλλά στο χέρι μας είναι (όλων) να πάμε το φεστιβάλ πιο ψηλά και να είναι κάθε χρόνο όλο και καλύτερο. Αν εμείς το υποβιβάζουμε πρώτοι τι περιμένουμε από τους ξένους; 🙂

    Σχολιάστε

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *