57ο ΦΚΘ: Κυριακή με Κριστίν και Χορεύτρια

Η τελευταία ημέρα του κινηματογραφικού φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης άφησε μια γλυκιά επίγευση σε όλους μας. Είχαμε τη δυνατότητα να δούμε ταινίες που δεν είχαμε προλάβει να παρακολουθήσουμε τις προηγούμενες ημέρες, να δούμε τις αίθουσες να γεμίζουν για ακόμα μία φορά, να γιορτάσουμε τη λήξη του Φεστιβάλ μαζί με τους διόργανωτές του στην τελετή λήξης, να δούμε τη Soko από κοντά και μετά να παρτάρουμε μέχρι πρωίας (και με όλους τους ανθρώπους του Φεστιβάλ χαρούμενους που μία ακόμα επιτυχημένη διοργάνωση έφτασε στο τέλος της) στην Αποθήκη Γ, με το συγκρότημα Starbeat.

Ας ρίξουμε μια ματιά στις ταινίες της Κυριακής:

Η Χορεύτρια (The Dancer / La Danceuse)

Η Soko ερμηνεύει τη Λόι Φούλερ, μία γαλλο-αμερικανίδα καλλιτέχνιδα που εγκαταλείπει τις ΗΠΑ για να φτάσει στο Παρίσι. Στην ταινία της Στεφανί ντι Τζούστο -σκηνοθετικό ντεμπούτο της φωτογράφου, σχεδιάστριας και art director- παρακολουθούμε τη ζωή και την πορεία της σημαντικής αυτής δημιουργού που με υφάσματα και φώτα προκάλεσε επανάσταση στον σύγχρονο χορό. Από τα πρώτα της επιτυχημένα βήματα, μέχρι τη συνάντησή της με τη νεαρή Ισιδώρα Ντάνκαν, η ταινία εξευρευνά την πρωτοποριακή αυτή περσόνα. Θα περίμενε κανείς μια μεγαλύτερη πρωτοπορία και στην κινηματογράφιση (δυστυχώς η ταινία δεν είναι κάτι παραπάνω από μία κλασική βιογραφία), ωστόσο η πρωταγωνίστρια της ταινίας μπολιάζει την ηρωίδα της με όλο το πάθος και την επιμονή που φαντάζεται κανείς ότι θα είχε και η Λόι Φούλερ.

Κριστίν (Christine)

Μία από τις δύο ταινίες που ασχολούνται με την on air αυτοκτονία της τηλεπαρουσιάστριας Κριστίν Τσαμπάκ (η δεύτερη είναι το ντοκιμαντέρ Kate Plays Christine). Η ταινία παρακολουθεί το διάστημα λίγο πριν από την αυτοκτονία της Τσαμπάκ, μίας βασανισμένης προσωπικότητας. Έχοντας υποφέρει στο παρελθόν από κατάθλιψη, η Κριστίν εργάζεται σε έναν τηλεοπτικό σταθμό στη Φλόριντα, όπου το αφεντικό της της ζητά ιστορίες με «αίμα». Το γεγονός ότι δεν έχει μια ερωτική σχέση να την βαραίνει (η ταινία δείχνει ότι η Τσαμπάκ ήταν παρθένα και κρυφά ερωτευμένη με τον παρουσιαστή της εκπομπής στην οποία εργαζόταν), ένα ιατρικό πρόβλημα που επιδείνωσε την κατάσταση και η επαγγελματική πίεση (μισούσε το γεγονός ότι η δημοσιογραφία βασιζόταν όλο και περισσότερο στον εντυπωσιασμό), όλα αυτά φαίνεται πως συνέβαλαν στην απόφασή της. Παρ’ όλο που λίγα πράγματα είναι γνωστά για την Τσαμπάκ, η ταινία προσπαθεί να την κατανοήσει. Με μια πολύ ενδιαφέρουσα απεικόνιση της εποχής (που ξεκινά από τα ρούχα και τα αυτοκίνητα και φτάνει μέχρι τα τραγούδια) και με μία Ρεμπέκα Χολ αγνώριστη στον κεντρικό ρόλο, το Κριστίν του Αντόνιο Κάμπος είναι μια ενδιαφέρουσα ματιά στη ζωή ενός δυστυχησμένου ατόμου.

Γυρίζοντας τον Κόσμο (The Stopover)

Μετά από τη θητεία τους στο Αφγανιστάν, μία ομάδα Γάλλων στρατιωτών πηγαίνει στην Κύπρο για μία τριήμερη «αποσυμπίεση» σε πολυτελές ξενοδοχείο όπου μένουν τουρίστες που κάνουν τις διακοπές τους. Στο επίκεντρο της ιστορίας βρίσκονται δύο γυναίκες στρατιωτικοί, η Ορόρ και η Μαρίν (τις ερμηνεύουν η Αριάν Λαμπέντ και η Soko) και ένα περιστατικό στο Αφγανιστάν που μοιάζει να έχει αφήσει ανοιχτές πληγές στους στρατιωτικούς. Κι ενώ οι στρατιώτες επιχειρούν να αφήσουν πίσω τους τη βία και τον πόλεμο, η βία και ο πόλεμος μοιάζει δύσκολο να βγει από τη ζωή τους. Γυρισμένη στη Ρόδο από τις αδελφές Μύριελ και Ντελφίν Κουλέν, βασισμένη στο βιβλίο της Ντελφίν Κουλέν, η ταινία -η οποία συμμετείχε και στο τμήμα «Ένα Κάποιο Βλέμμα» στις Κάννες- είναι μία ταινία για τη βία, την προσπάθεια δύο γυναικών να βρουν το δρόμο τους σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο που στην πρώτη ευκαιρία θα επιχειρήσει να τις ταπεινώσει. Στην ταινία πρωταγωνιστούν, επίσης, ο Μάκης Παπαδημητρίου και ο Ανδρέας Κωνσταντινίδης, ενώ εμφάνιση κάνει και ο Κωστής Μαραβέγιας.

Δυο Εραστές και Μια Αρκούδα (Two Lovers and a Bear)

O Καναδός Κιμ Νιούγεν παρουσιάσει μια εναλλακτική ιστορία Ρωμαίου και Ιουλιέτας στους πάγους, με τζετ σκι, δυνατούς ήχους, όπως το Seven Nation Army των White Stripes και μια πολική αρκούδα που μιλάει! Δυνατό πρωταγωνιστικό δίδυμο, από τον Ντέιν ΝτεΧαν και την ταλαντούχα Τατιάνα Μαρσλάνι, γνωστή στον περισσότερο κόσμο για τους πολλούς χαρακτήρες που ενσαρκώνει με επιτυχία στην τηλεοπτική σειρά Orphan Black. Με γυρίσματα από το Ικουάλι Νουναβούτ στο Οντάριο του Καναδά, η ταινία ρίχνει ένα βλέμμα στις ζωές των ανθρώπων που επιλέγουν να πάνε να ζήσουν στους «πάγους», οι οποίοι στην πλειοψηφία τους θέλουν να αποδράσουν από κάτι. Η απομόνωση σε ένα τέτοιο μέρος όμως συχνά όχι μόνο δε λύνει τα προβλήματα, αλλά αντίθετα τα εντείνει. Εκεί προσπαθεί να αναπνεύσει και ο έρωτας αυτών των δυο προβληματικών νέων, ερωτευμένων παθιασμένα, αλλά και δέσμιων του παρελθόντος που ο καθένας τους κουβαλάει. Περιέχει στοιχεία ρομάντσου, δράματος, περιπέτειας θρίλερ αλλά και σουρεαλιστικές ματιές, αλλά μάλλον δυσκολεύεται τελικά να τα μπέξει, χάνοντας το ενιαίο ύφος της. Έχει όμως αρκετά ωραία επιμέρους στοιχεία και στιγμές -όπως η ωραία ερωτική σκηνή που μοιράζονται οι δυο πρωταγωνιστές- και το φινάλε.

Δολοφονικά Αμαξίδια (Kills On Wheels)

Νεαρός καθηλωμένος σε καροτσάκι σχεδιάζει κόμικ με ήρωα έναν πρώην πυροσβέστη, επίσης ανάπηρο, που μπλέκεται με τη μαφία. Συγκινητικό, ποπ και γεμάτο δράση τα «Δολοφονικά Αμαξίδια» του Ούγγρου Ατίλα Τιλ αποτελούσαν μία από τις πιο ενδιαφέρουσες προτάσεις του Διαγωνιστικού Τμήματος του φετινού φεστιβάλ και δικαίως απέσπασαν το μεγάλο βραβείο και το βραβείο αντρικών ερμηνειών. Ωραίος ρυθμός αφήγησης, με ωραίες κόμικ καλλιτεχνικές παρεμβάσεις, απρόσμενα δυναμική δράση που εξελίσσεται παράλληλα με την δύσκολη καθημερινότητα των κεντρικών ηρώων αλλά και συγκίνηση, για ένα λόγο παραπάνω, για το γεγονός ότι ο σκηνοθέτης επιλέγει για ηθοποιούς του πραγματικούς ανθρώπους με αναπηρία. Κάνει έτσι διπλά ηχηρό το μήνυμα της ταινίας, ότι δηλαδή αυτοί οι άνθρωποι είναι όχι μόνο ισότιμοι με εμάς τους υπόλοιπους, αλλά μπορεί να είναι και αρκετά καλύτεροι σε κάποιους τομείς από τους περισσότερους από εμάς.

Ο Βασιλιάς των Βέλγων (King of the Belgians)

Μια ενδιαφέρουσα κωμωδία καταστάσεων. Κατά την επίσκεψη του αφελούς και σχεδόν διακοσμητικού πλέον Βέλγου βασιλιά στην Κωνσταντινούπολη συνοδεία του επιτελείου του και βρετανού κινηματογραφιστή, μαθαίνουν την είδηση ότι η Βαλλονία (που πρόσφατα προσπάθησε όντως να κάνει την «εξέγερσή» της στο ζήτημα της υπογραφής της συμφωνίας Καναδά – ΕΕ) κήρυξε την ανεξαρτησία της και η χώρα τους χωρίστηκε στα δυο. Παράλληλα, μία ηλιακή καταιγίδα κάνει οποιαδήποτε επικοινωνία με τη χώρα αδύνατη, ενώ οι τουρκικές δυνάμεις ασφαλείας τους απαγορεύουν να εγκαταλείψουν το ξενοδοχείο που διαμένουν. Σοκαρισμενος ο υψηλότατος παίρνει την απόφαση να δραπετεύσουν κρυφά από το ξενοδοχείο, ενώ παράλληλα προσπαθεί να σκεφτεί το λόγο που θα απευθύνει στο λαό του. Η ομάδα θα περάσει από πολλές βαλκανικές χώρες και θα βιώσει κωμικοτραγικές καταστάσεις. Μπορεί να μην πρόκειται για σπαρταριστή κωμωδία, όμως είναι αρκετά τολμηρή, θέτοντας ερωτήματα για την αναγκαιότητα ή όχι ύπαρξης του θεσμού της βασιλείας, για τις χώρες που έχουν φυσικά – κάτι που σε εμάς ίσως δε λέει τόσα πολλά μιας που αυτό το λύσαμε παλιότερα και περάσαμε σε άλλα προβλήματα! Από την άλλη, υπάρχει διάχυτο μαύρο χιούμορ και προβληματισμός και για την σημερινή Ευρώπη και Ευρωπαϊκή Ένωση και εδώ έχει και περισσότερο «ζουμί» η ταινία. Σε μια εποχή που πολλοί βλέπουν δυο στρατόπεδα ή γενικότερη ρήξη, το Βέλγιο αποτελεί παράδειγμα «διπολικής» χώρας, με δυο επίσημες ομιλούσες γλώσσες, γαλλικά και γερμανικά. Προσπαθώντας να βρει τα στοιχεία που ενώνουν ή χωρίζουν φυσικά γίνεται και η αντιπαραβολή – αναφορά Ελλάδας – Γερμανίας. Είπαμε και παλιότερα, αξίζει να το ξαναπούμε, ότι οι ξένοι κάνουν ταινίες για την κρίση και για εμάς, που δυστυχώς εμείς (οι άμεσα εμπλεκόμενοι ως χώρα) ακόμα δεν έχουμε να επιδείξουμε δείγματα.

Little Men

Μετά το τρυφερό Love is Strange, ο σκηνοθέτης Άιρα Σακς (με τη Faliro House Productions) και πάλι στην παραγωγή, αφηγείται άλλη μία ιστορία χαμηλών τόνων για τις ανθρώπινες σχέσεις και τις απογοητεύσεις που αυτές προκαλούν. Όταν ο παππούς του Τζέικ πεθαίνει, εκείνος και οι γονείς του μετακομίζουν στο παλιό του σπίτι. Το κατάστημα κάτω από το σπίτι το έχει μια γυναίκα από τη Χιλή, η οποία μεγαλώνει μόνη της τον έφηβο γιο της, Τόνι. Οι δύο έφηβοι θα αρχίσουν να κάνουν παρέα και να έρχονται κοντά, αλλά η κατάσταση θα αλλάξει όταν ο πατέρας του Τζέικ θα ζητήσει από την μητέρα του Τόνι που νοικιάζει το κατάστημα να πληρώσει παραπάνω ενοίκιο. Τα δυο αγόρια θα προσπαθήσουν να κρατήσουν τη φιλία τους ζωντανή εν μέσω της σύγκρουσης των γονιών τους. Το Little Men είναι μία ταινία – ψίθυρος, όπου δεν συμβαίνουν πολλά πράγματα, αλλά έχει πλούτο συναισθημάτων. Δεν υπάρχουν κακοί και καλοί στην ταινία του Άιρα Σακς: υπάρχει μόνο η πραγματικότητα. Και μπορεί να προτιμούσα το Love is Strange, όμως η ταινία δίνει τη δυνατότητα στον Γκρεγκ Κινίαρ να δώσει μία από τις καλύτερες ερμηνείες του των τελευταίων ετών.

Κορίτσι Δίχως Χέρια (The Girl without Hands)

Ένα ιδιαίτερο animation, για ενήλικες, είναι αυτή η μεταφορά του ομότιτλου παραμυθιού των αδερφών Γκριμ. Ένα παραμύθι που δεν είναι τόσο διαδεδομένο όσο τα άλλα τους στη χώρα μας. H ιστορία του έρχεται να μας μιλήσει για αγνότητα και αγάπη, τα όπλα της νεαρής κόρης ενός μυλωνά, ενώ αμύθητα πλούτη, ένα ποτάμι από χρυσάφι και φθόνος, είναι τα όπλα του μοχθηρού δαίμονα που θέλει να κλέψει την ψυχή της στην κόλαση. Η δραματική της ιστορία μεταφέρεται με αφαιρετικό σκίτσο σε καμβά που προσομοιάζει σελίδα ζωγραφισμένη με νερομπογιές. Η πρωτοτυπία αλλά και ο προσεγμένος ήχος που συμπληρώνει το εικαστικό αποτέλεσμα, ταξιδεύει το θεατή, αν και το ύφος των αφαιρετικών γραμμών των περιγραμμάτων που τρεμοσβήνουν μπορεί να κουράσει ορισμένους.