6 χρόνια Cinεπιβάτες

Σήμερα κλείνουμε έξι χρόνια ζωής. Στη διάρκειά τους έχουμε προσπαθήσει πολύ. Χωρίς έσοδα, χωρίς βοήθεια, με μόνο όπλο μας το μεράκι μας, τη δουλειά μας και την απέραντη αγάπη μας για τον κινηματογράφο.

Υπάρχουν καλές και κακές στιγμές. Κούραση, νεύρα. Υπάρχουν φόβοι και ελπίδες.

Μεγαλώνουμε όμως. Νέες συνεργασίες, νέοι φίλοι, μεγαλύτερη αναγνώριση. Νέες μάχες να δώσουμε.

Στόχος μας για αυτό το site; Να είναι διαφορετικό, να έχει φωνή, να μπορεί να πει ιστορίες. Να αρέσει, να διαβάζεται, να είναι σημείο επιστροφής κάθε φορά που θέλεις να διαβάσεις κάτι που θα σημαίνει κάτι για σένα.

Ανάμεσα σε όλα τα καινούρια μας είναι η νέα, αγγλόφωνη εκδοχή της ιστοσελίδας μας. Ακόμα σε πιλοτική μορφή, περιέχει ειδήσεις και πληροφορίες που αφορούν το ελληνικό σινεμά, το οποίο γνωρίζει μεγάλη επιτυχία στο εξωτερικό.

Πολλοί θεωρούν ότι το 6 δεν είναι σημαδιακός αριθμός. Έρχεται μετά τον ενθουσιασμό του 5 και πριν τον «μαγικό» αριθμό του 7. Για εμάς, όμως, είναι ισότιμο της τύχης. Μια αφορμή για να γίνουμε καλύτεροι.

Θέλοντας να δείξουμε τι σημαίνει το έξι για εμάς, ψάξαμε να βρούμε ποιες είναι οι έκτες ταινίες στη φιλμογραφία γνωστών σκηνοθετών (χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη τις μικρού μήκους τους).

Στάνλεϊ Κιούμπρικ: Λολίτα (1962)

Στίβεν Σπίλμπεργκ: Raiders of the lost ark (1981)

Κρίστοφερ Νόλαν: The Dark Knight (2008)

Φρανσουά Τριφό: The Bride Wore Black (1968)

Φεντερίκο Φελίνι: Οι Νύχτες της Καμπίρια (1957)

Τσάρλι Τσάπλιν: Τα φώτα της πόλης (1931)

Αντρέι Ταρκόφσκι: Καθρέφτης (1975)

Παντελής Βούλγαρης: Πέτρινα Χρόνια (1985)

Θόδωρος Αγγελόπουλος: Ταξίδι στα Κύθηρα (1984)

Κουέντιν Ταραντίνο: Kill Bill Vol. 2 (2004)

Πολ Τόμας Άντερσον: The Master (2012)

Πιστεύει ακόμα κανείς ότι το 6 μπορεί να μην είναι δημιουργικό;

Χρόνια μας πολλά!

ΥΓ. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορείτε να μας βρείτε εδώ (Facebook) και εδώ (Twitter). Συχνά έχουμε διαγωνισμούς, προσκλήσεις και εκπλήξεις. Ρίξτε μια ματιά…