Πόθος (Longing)
Η ζωή κάνει το δικό της παράξενο παιγνίδι σ αυτήν την ιδιαίτερη και πολύ ενδιαφέρουσα κομεντί από το σύγχρονο Ισραήλ
Γράφει ο Τάσος Ντερτιλής
(το κείμενο δημοσιεύτηκε στο grandmagazine.gr)
Παραγωγή: Ισραήλ – 2017
Διάρκεια: 100 λεπτά
Είδος: Δραματική Κομεντί
Σκηνοθεσία: Savi Gabizon
Πρωταγωνιστούν: Shai Avivi, Assi Levy, Shiri Golan, Oleg Levin, Shimon Mimran, Ella Armony, Shmil Ben Ari, Salim Dau, Shmuel Edelman, Adam Gabay, Yiftach Kaminer, Ori Laizerouvich.
Υπόθεση: Ο Άριαλ, ευκατάστατος μεσήλικας επιχειρηματίας, εκ πεποιθήσεως ανύπαντρος και χωρίς παιδιά, δέχεται ένα αναπάντεχο τηλεφώνημα από τη Ρονίτ, μια γυναίκα με την οποία είχε δεσμό στα φοιτητικά του χρόνια. Εκείνη έχει δύο μεγάλες αποκαλύψεις να του κάνει: η πρώτη είναι πως όταν χώρισαν, 20 χρόνια πριν, ήταν έγκυος και πως, 9 μήνες μετά, γέννησε ένα αξιολάτρευτο αγοράκι. Η δεύτερη όμως αποκάλυψη είναι που θα αλλάξει τη ζωή του Άριαλ για πάντα και θα τον κάνει να αφήσει την άνεση των Πύργων του Τελ Αβίβ και να τριγυρίζει στα στενά της Άκρας, μιας μικρής παραλιακής πόλης του Βορρά, ψάχνοντας απαντήσεις στα τεράστια ερωτήματα που του δημιούργησε αυτό το τηλεφώνημα.
Δύσκολες οι απαντήσεις, αναπάντεχες οι αποκαλύψεις και πολλές οι αποχρώσεις της αλήθειας σ αυτή την παράδοξη ιστορία που ξεκινάει σαν κομεντί για να περάσει εναλλάξ από το δράμα, την μαύρη κωμωδία και τα όρια του παραλόγου με πρωταγωνιστές ανθρώπους της διπλανής πόρτας που βρέθηκαν επιτέλους στο σωστό τόπο αλλά στη λάθος στιγμή. Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα, αμαρτίες τέκνων όμως ποιους παιδεύουν όταν οι γονείς «φθάνουν» με καθυστέρηση;
Πολλά τα ερωτήματα, πολλές οι ανατροπές και τίποτα παραπάνω δεν πρέπει να αποκαλύψουμε από την πλοκή αυτής της ιδιαίτερης ματιάς στο συλλογικό ψυχισμό και την ανασύνθεση της μνήμης του σύγχρονου Ισραήλ. Ας πούμε μόνο ότι το γαμήλιο μότο, «ους ο Θεός συνέζευξεν άνθρωπος μη χωριζέτω», εδώ δέχεται μια ιδιαίτερα ανατρεπτική εφαρμογή…
Μια διασκεδαστική και ενίοτε πικρή Ιστορία οικογενειακού παραλόγου που αξίζει την προσοχή του σινεφίλ κοινού και τιμήθηκε με ανάλογο βραβείο στο περυσινό Φεστιβάλ Βενετίας.
Μια ένσταση μόνο για τον Ελληνικό τίτλο που περιορίζει την νοσταλγική και ευρύτερη έννοια του πρωτότυπου τίτλου στο ερωτικό μόνο επίπεδο.
