Ένα Ολόγραμμα Για τον Βασιλιά (A Hologram for the King)
Ο Άλαν, ένας μάλλον αποτυχημένος Αμερικανός επιχειρηματίας (Τομ Χανκς) πηγαίνει στη Σαουδική Αραβία για να προτείνει ένα πρωτότυπο σύστημα ψηφιακής επικοινωνίας στον βασιλιά. Μόνο που τα προβλήματα πριν από την παρουσίαση της ιδέας είναι πολλά, ο Άλαν έχει χάσει τον δρόμο του, ένα παράξενο λίπωμα έχει εμφανιστεί στην πλάτη του και ο βασιλιάς δεν λέει να κάνει την εμφάνισή του…
Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Ντέιβ Έγκερς, το φιλμ του Τομ Τίκβερ φανερώνει τις λογοτεχνικές καταβολές του. Υπάρχουν πράγματα που σε ένα βιβλίο θα μπορούσαν να λειτουργήσουν, ενώ σε μια ταινία όχι. To «Ολόγραμμα» είναι μια ταινία για την κρίση μέσης ηλικίας ενός άνδρα που έχει χάσει το δρόμο του, ενώ το εξωτικό στοιχείο εκπροσωπείται εδώ από τη Σαουδική Αραβία (άμμος, αυστηροί κανόνες για τις γυναίκες, ακόμα και οι… βόμβες χρησιμοποιούνται ως χαριτωμένες αναφορές -αν και δεν είναι).
Με στοιχεία από ταινίες όπως το «Ψαρεύοντας Σολωμούς στην Υεμένη», αλλά πιο… άχρωμο, το φιλμ του Τομ Τίκβερ ξεχωρίζει για την ευαισθησία της προσέγγισης, αλλά για τίποτε άλλο. Τι εννοώ όταν λέω ευαισθησία της προσέγγισης; Προσέξτε τον κεντρικό γυναικείο χαρακτήρα. Η αγγλίδα -με ινδικές καταβολές- Σαρίτα Τσουντχούρι ερμηνεύει τον κεντρικό γυναικείο χαρακτήρα. Είναι ένας χαρακτήρας που αρχικά θεωρείς ότι θα είναι περιφερειακός, αλλά στη συνέχεια σε κερδίζει με τα χαρακτηριστικά του -και με τον υπέροχο τρόπο που τον ερμηνεύει η Τσουντχούρι: πρόκειται για μία γυναίκα δυναμική, ευφάνταστη, ανεξάρτητη, έξυπνη, μια γυναίκα που στα χέρια άλλου σκηνοθέτη θα είχε «μικρύνει» κατά 20 χρόνια. Εδώ, όμως, ο Τίκβερ χειρίζεται έξυπνα τη μεταφορά του σεναρίου.
Εδώ αξίζει να γίνει και μια επισήμανση. Ενώ ο Τίκβερ δείχνει μεγάλη ευαισθησία σε αυτό το σημείο, υπάρχει ένα άλλο σημείο που αποτελεί την επιτομή του whitewashing (του να βάζεις δηλαδή λευκούς ηθοποιούς να ερμηνεύουν μη λευκούς χαρακτήρες). Έτσι, τον Γιούσεφ ερμηνεύει ο Αμερικανός Αλεξάντερ Μπλακ που μπορεί να είναι χαριτωμένος στον ρόλο, αλλά δεν παύει να είναι εξαιρετικά λευκός και «Δυτικός» -και αυτό να γίνεται φανερό στην οθόνη. Κρίμα γιατί ο Τίκβερ θα μπορούσε να κάνει και εδώ τη διαφορά.
Αν το σκεφτεί κανείς, σχεδόν τίποτε δεν συμβαίνει στο «Ολόγραμμα», ενώ η ταινία δεν ξεφεύγει από την πεπατημένη. Ο Τομ Χανκς είναι φυσικά πολύ καλός στον ρόλο του μπερδεμένου Άλαν, αλλά αντίστοιχους ρόλους τον έχουμε δει να κάνει και άλλες φορές.
Τελικά να τη δω;
Αδιάφορη μεταφορά ενός best seller, με ευαίσθητη ματιά, αλλά ελάχιστα αξιοπρόσεκτα σημεία.
Trivia: Ο Τομ Χανκς, θαυμαστής του συγγραφέα του βιβλίου Ντέιβ Έγκερς, έγραψε μία εξαιρετική κριτική για το βιβλίο στο Twitter το 2012.
