Τιμήθηκε η Ανιές Βαρντά στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο

Η γνωστή στους σινεφίλ σκηνοθέτιδα Ανιές Βαρντά έγινε η δεύτερη γυναίκα, μετά την Κίρα Μουράτοβα,  στην οποία απονεμήθηκε η τιμητική Χρυσή Λεοπάρδαλη. Ο διευθυντής του Φεστιβάλ Κάρλο Σατρίαν δήλωσε “Με το έργο της η Ανιές Βαρντά αποδεικνύει ότι ο κινηματογράφος είναι μια δημιουργική πράξη που απαιτεί την απόλυτη δέσμευση του ανθρώπου πίσω από την κάμερα τόσο πολιτικά όσο και καλλιτεχνικά. Έκανε την ελευθερία της φόρμας και την αναζήτηση σε γλωσσικό επίπεδο κανόνες δημιουργίας” .  Η Ανιές Βαρντά γεννήθηκε στο Βέλγιο από μητέρα Γαλλίδα και πατέρα ελληνικής καταγωγής. Εγκαταλείποντας το Βέλγιο η οικογένεια εγκαθίσταται στον νότο της Γαλλίας και μετά στο Παρίσι. Η νεαρή Ανιές σπουδάζει φωτογραφία στην Σχολή Καλών Τεχνών και Ιστορία Τέχνης στην σχολή του Λούβρου. Εργάζεται ως φωτογράφος για το Λαϊκό Θέατρο του Ζάν Βιλάρ όπου και γνωρίζει τον έρωτα της ζωής της, τον γνωστό σκηνοθέτη Ζακ Ντεμί.  Η πρώτη της ταινία με τίτλο La pointe courte έχει ως πρωταγωνιστές τους Φιλίπ Νοιρέ και την Σύλβια Μονφόρ και μοντέρ τον Αλέν Ρενέ. Γυρίζοντας την ταινία με πενιχρά μέσα, με νέους ηθοποιούς και σε φυσικούς χώρους η σκηνοθέτιδα αφηγείται την ρήξη και την επανένωση ενός ζευγαριού. Θα αποτελέσει έτσι την απαρχή του Νέου Κύματος καθώς και οι υπόλοιποι νέοι κινηματογραφιστές θα εμπνευστούν από την τόλμη της.

Η Κλεό από τις 5 ως τις 7  είναι η δεύτερη ταινία της Βαρντά που επιβεβαιώνει το στύλ της δηλαδή ένα κινηματογραφικό μείγμα ντοκυμαντέρ και μυθοπλασίας. Το θέμα της ταινίας είναι η αναμονή των αποτελεσμάτων της βιοψίας της Κλεό μιας πανέμορφης τραγουδίστριας. Η Κλεό περιφέρεται στην γειτονιά του Μονπαρνάς και η Βαρντά δίνει στην ηρωίδα της το δικαίωμα στο βλέμμα πάνω στον εαυτό της και οχι μέσα από τα μάτια των άλλων. Είναι μια ταινία πάνω σε όλα τα συναισθήματα αλλά κυρίως μια κριτική στον τρόπο με τον οποίο η κοινωνία αντιλαμβάνεται τις γυναίκες. Η ταινία όμως που θα της χαρίσει τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ της Βενετίας είναι το Δίχως στέγη, δίχως νόμο με την Σαντρίν Μπονέρ στο ρόλο μιας νεαρής που εγκαταλείπει την δουλειά της και περιφέρεται στην γαλλική επαρχία μέχρι να βρεθεί νεκρή στο μέσο ενός παγερού χειμώνα. Το πορτραίτο της νεαρής σκιαγραφείται από τις αφηγήσεις ανθρώπων που την γνώρισαν κατά την διάρκεια της περιπλάνησης της. H σκηνοθέτιδα κινηματογραφεί με αποστασιοποιημένο τρόπο την περιπλάνηση της κοπέλας κάνοντας τον θεατή να μοιραστεί την περιέργεια και το ενδιαφέρον για την ηρωίδα και τις δοκιμασίες της.

Οι επόμενες σημαντικές δουλειές της θα είναι η ταινία Jacquot de Nantes η βιογραφία του συζύγου της Ζακ Ντεμί που είναι ένας συγκινητικός φόρος τιμής στον δημιουργό της υπέροχης ταινίας Οι ομπρέλες του Χερβούργου και το ντοκιμαντέρ Les glaneurs et la glaneuse. Η σκηνοθέτιδα θα πραγματοποιήσει το πρώτο της γύρισμα με ψηφιακή κάμερα για να κινηματογραφήσει από συλλέκτες τροφών μέχρι ρακοσυλλέκτες και είναι κινηματογραφημένο με πολύ ελεύθερο στύλ καθώς η Βαρντά θέλει να αποδείξει ότι μπορούμε να κάνουμε τέχνη αλλά και να ζήσουμε με μικροπράγματα ενώ η μοντέρνα οικονομία μας παρακινεί να χρησιμοποιήσουμε πάντα το καλύτερο προϊόν. Μια σκεπτόμενη και πολιτικοποιημένη δημιουργός που δυστυχώς χάνεται στην σκιά των μεγάλων ονομάτων του γαλλικού κινηματογράφου παρά την τολμηρή και διεισδυτική ματιά της στις εποχές αλλά και στην ανθρώπινη ψυχή.