Άγνωστες ιστορίες του Ρότζερ Μουρ ως Μποντ
Είδωλο από τα 60s, με τον τηλεοπτικό ρόλο του Άγιου (the Saint) ως Σάιμον Τέμπλαρ να είναι ιδιαίτερα δημοφιλής, ο Ρότζερ Μουρ ήταν μέσα στο στόχαστρο και στη λίστα με όσους είχαν εξαρχής υπόψιν τους οι παραγωγοί Μπροκόλι και Σάλτζμαν για το ρόλο του Τζέιμς Μποντ.
Ο λόγος που τελικά δεν προτιμήθηκε ήταν ότι ο Μπροκόλι θεώρησε ότι ήταν αρκετά νέος ηλικιακά και ένα «τσακ» πιο όμορφος από ότι αυτός που έψαχνε για το ρόλο. Έτσι, η ιστορία τελικά έγραψε τον Σον Κόνερι ως τον πρώτο πράκτορα 007.
Περίπου μια δεκαετία αργότερα, ενώ παράλληλα ο Μουρ είχε και προσωπική φιλική σχέση μαζί τους και λέγεται ότι έπαιζαν πόκερ παρέα σχεδόν κάθε εβδομάδα, ξαναήρθε η ιδέα στο προσκήνιο. Τότε όμως, μάλλον δεν ήταν έτοιμος για το ρόλο ο ηθοποιός… εμφανισιακά, καθώς είχε πάρει κιλάκια και είχε μακριά μαλλιά. Του τέθηκε λοιπόν ο όρος να χάσει κιλά και να κουρευτεί!
Ο Ρότζερ Μουρ αντικατέστησε τον Σον Κόνερι στον ρόλο του 007. Παρ’ όλα αυτά είναι ο ηθοποιός που υποδύθηκε τον εμβληματικό ρόλο τις περισσότερες φορές από όλους. Για την ακρίβεια έχει πρωταγωνιστήσει σε επτά ταινίες της σειράς σε διάστημα 12 χρόνων (1973-1985), αφήνοντας πίσω τον Σον Κόνερι με έξι. Μάλιστα, έγινε ο μεγαλύτερος σε ηλικία Μποντ στα 58, με την ταινία Επιχείρηση Κινούμενος Στόχος το 1985.
«Γνώρισα τον Τζέιμς Μποντ»
Ο σεναριογράφος Μαρκ Χέινς μοιράστηκε μία απίστευτη ιστορία με τον Ρότζερ Μουρ:
«Όταν ήμουν επτά ετών -περίπου το 1983- τις ημέρες που δεν υπήρχαν σαλόνια πρώτης θέσης στο αεροδρόμιο, βρισκόμουν με τον παππού μου στο αεροδρόμιο της Νίκαιας και είδα τον Ρότζερ Μουρ να κάθεται στην πύλη αναχωρήσεων, διαβάζοντας εφημερίδα. Είπα στον παππού μου ότι είχα μόλις δει τον Τζέιμς Μποντ και τον ρώτησα εάν θα μπορούσαμε να πάμε και να πάρω αυτόγραφο. Ο παππούς μου δεν είχε ιδέα ποιος ήταν ο Τζέιμς Μποντ ή ο Ρότζερ Μουρ, έτσι με πήρε, πήγαμε εκεί, με έβαλε μπροστά στον Ρότζερ Μουρ και είπε: “ο εγγονός μου λέει ότι είστε διάσημος. Μπορείτε να υπογράψετε αυτό;“
» Ήταν τόσο γοητευτικός όσο μπορείτε να φανταστείτε. Ο Ρότζερ ρώτησε το όνομά μου και υπέγραψε στο πίσω μέρος του αεροπορικού μου εισιτηρίου, ένα σημείωμα γεμάτο ευχές. Είμαι ενθουσιασμένος, αλλά καθώς πηγαίνουμε στις θέσεις μας, βλέπω την υπογραφή. Είναι δύσκολο να την διαβάσω, αλλά σίγουρα δεν λέει “Τζέιμς Μποντ”. Ο παππούς μου την κοιτάζει, ψιλο-καταλαβαίνει ότι λέει “Ρότζερ Μουρ”. Δεν έχω ιδέα ποιος είναι αυτός και η καρδιά μου βουλιάζει. Λέω στον παππού μου ότι υπέγραψε λάθος, ότι έβαλε το όνομα κάποιου άλλου. Έτσι, ο παππούς πηγαίνει πίσω στον Ρότζερ Μουρ κρατώντας το εισιτήριο που μόλις είχε υπογράψει. Εγώ κάθισα δίπλα στις θέσεις μας και άκουσα τον παππού μου να λέει: “(Ο μικρός) λέει ότι υπογράψατε λάθος. Λέει ότι το όνομά σας είναι Τζέιμς Μποντ”. Το πρόσωπο του Ρότζερ Μουρ φωτίστηκε καθώς κατάλαβε και γύρισε να με κοιτάξει. Έσκυψε, σήκωσε το φρύδι του και με χαμηλή φωνή, είπε: “Πρέπει να υπογράφω ως Ρότζερ Μουρ διαφορετικά… ο Μπλόφελντ μπορεί να ανακαλύψει ότι ήμουν εδώ”. Μου ζήτησε να μην πω σε κανέναν ότι είχα δει τον Τζέιμς Μποντ και με ευχαρίστησε που θα κρατήσω το μυστικό του. Γύρισα στις θέσεις μας, με τα νεύρα τσίτα από ευτυχία. Ο παππούς μου με ρώτησε εάν υπέγραψε ως Τζέιμς Μποντ. “Όχι”, του είπα. “Εγώ έκανα λάθος”. Δούλευα με τον Τζέιμς Μποντ τώρα.
» Πολλά, πολλά χρόνια αργότερα εργαζόμουν ως σεναριογράφος σε μία ηχογράφηση που είχε σχέση με τη UNICEF και ο Ρότζερ Μουρ διάβαζε ένα απόσπασμα ως πρέσβης (καλής θελήσεως της UNICEF). Ήταν πολύ ευγενικός και την ώρα που οι κάμεραμεν έστηναν τα μηχανήματα, του είπα βιαστικά την ιστορία από το αεροδρόμιο της Νίκαιας. Χάρηκε που την άκουσε, γέλασε και είπε: “Δεν τη θυμάμαι, αλλά χαίρομαι που γνώρισες τον Τζέιμς Μποντ”. Ήταν πολύ ευγενικό.
» Και ύστερα έκανε κάτι φανταστικό. Μετά τα γυρίσματα, πέρασε δίπλα μου στο διάδρομο την ώρα που πήγαινε προς το αμάξι του, αλλά όταν έφτασε πλάι μου σταμάτησε, κοίταξε δεξιά – αριστερά, σήκωσε το ένα φρύδι και με σιγανή φωνή είπε: “Φυσικά θυμάμαι τη συνάντησή μας στη Νίκαια. Αλλά δεν είπα τίποτα εκεί μέσα επειδή αυτοί οι κάμεραμεν -οποιοσδήποτε από αυτούς – θα μπορούσε να δουλεύει για τον Μπλόφελντ”!
» Ενθουσιάστηκα στα 30 όπως είχα ενθουσιαστεί στα 7 μου χρόνια. Τι άνδρας. Τι υπέροχος άνδρας».
