Συναντώντας τον συγγραφέα κόμικ, Αλ Γιούινγκ

Στα πλαίσια του Comicdom con Athens, είχαμε τη χαρά να συναντήσουμε τον Al Ewing, γνωστό βρετανό συγγραφέα κόμικ, που έχει εργαστεί σε πολλές γνωστές σειρές ηρώων, όπως οι New Avengers. Ο δημιουργός μάς μίλησε για το έργο του, για τους αγαπημένους ήρωες κόμικ, αλλά και για τις ταινίες με σούπερ ήρωες.

Ξεκινώντας την καριέρα του από το πεντασέλιδο Future Shocks του 2000AD, προχώρησε στα Judge Dredd, the Zaucer of Zilk (μαζί με τον Brendan McCarthy), Damnation Station και συνδημιούργησε τον Zombo (με τον σχεδιαστή Henry Flint), ενώ παράλληλα συνέβαλλε στα Solar Wind, Future Quake, the End is Nigh και στο mobile comic, Murderdrome. Μπαίνοντας στο σύμπαν της Marvel έγραψε για σειρές όπως Mighty Avengers, Ultimates, the New Avengers, Loki: Agent of Asgard και το Contest of Champions. Επίσης ανέλαβε τη συγγραφή ακετών σειρών Doctor Who: the Eleventh Doctor για την Titan, το Jennifer Blood και τη spin-off σειρά The Ninjettes της Dynamite Entertainment. Το Pax Britannia: El Sombra, η νουβέλα που αποτέλεσε το ντεμπούτο του, δημοσιεύθηκε από την Abaddon Books το 2007.

– Πως ξεκινήσατε να δουλεύετε στα κομικ;

Το 2001 – 2002 έστειλα κάποιες προτάσεις κόμικ σεναρίων (κόμικ) στην 2000 AD. Το καλό με την 2000 AD είναι ότι πρόκειται για μία από τις λίγες αγγλόφωνες εκδόσεις κόμικ που δέχεται προτάσεις. Εάν στείλεις κάτι παρόμοιο στη Marvel ή την DC θα το πετάξουν στο καλάθι των αχρήστων και δεν θα το κοιτάξουν καν. (Για την 2000 AD) πρέπει να κάνεις μία τετρασέλιδη ιστορία επιστημονικής φαντασίας ή τρόμου με ανατροπή. Εάν το κάνεις αυτό, τελικά κάποιος θα το δει και μπορεί να σε προσλάβει. Πολύς κόσμος στη Βρετανία ξεκίνησε κατ’ αυτόν τον τρόπο στα κόμικ, στέλνοντας στην 2000 AD. Εγώ ήμουν ένας από αυτούς. Σε απορρίπτουν πολλές φορές, αλλά μπορείς να ανέλθεις στην ιεραρχία. Κατάφερα να γράψω τη δική μου σειρά, να συνεργαστώ με άλλους καλλιτέχνες και τελικά έγραψα ιστορίες Judge Dredd που ήταν κάτι πολύ σημαντικό.

– Ποια κόμικ διαβάζατε ο ίδιος σαν παιδί; 

Κυρίως τα κόμικ της 2000 AD. Από τη Marvel, όταν μεγάλωνα θυμάμαι ότι επανεκδόθηκε η πρώτη σειρά Secret Wars σε βρετανικό κόμικ. Διάβαζα πράγματα που δεν θα περνούσαν εύκολα από το μυαλό κάποιου, όπως Alpha Flight, ο παλιός Iceman, παράξενα κομμάτια από το σύμπαν της Marvel. Διάβαζα Sandman, the Invisibles, τα κλασικά.

– Κάνατε ποτέ κάποια άλλη δουλειά εκτός από το να εργάζεστε στα κόμικ; 

Από τα κόμικ βγάζω τα προς το ζην. Δεν ήμουν ποτέ πολύ καλός στο σχέδιο, δεν έβγαζα χρήματα από αυτό. Εργαζόμουν σε αποθήκη, πακετάροντας, για να πληρώνω τους λογαριασμούς μου πριν βγάλω τα προς το ζην από τα κόμικ. Ζω έξω από το Λονδίνο, δεν έχω παιδιά, δεν έχω αυτοκίνητο, δεν χρειάζομαι τόσα όσο άλλοι άνθρωποι. Αυτό που άλλαξε την κατάσταση για μένα ήταν το γεγονός ότι άρχισα να γράφω βιβλία για την 2000 AD.

– Πώς είναι το γραφείο σας όταν δουλεύετε; Τακτοποιημένο ή ακατάστατο; 

Τακτοποιημένο. Εργάζομαι στο μπροστινό δωμάτιο του σπιτιού μου. Μου αρέσουν οι οργανωμένοι χώροι, αλλά δεν είμαι καλός στο να τους φτιάχνω. Θα έπρεπε να ξεφορτωθώ κάποια πράγματα, όπως παλιά κόμικ. Έχω ράφια ολόκληρα γεμάτα με κόμικ. Πρόκειται για μια ολόκληρη ζωή σε μαγαζιά με κόμικ, σε καταστήματα με αντικείμενα από δεύτερο χέρι. Τώρα, φυσικά, υπάρχουν όλα σε ψηφιακή μορφή και μπορώ να τα μεταφέρω μαζί μου σε ένα τάμπλετ, αλλά αυτό δεν μπορεί να αλλάξει τη σωματική σχέση με τα παλιά κόμικ.

– Υπάρχει κάποιος χαρακτήρας που να αντικατοπτρίζει δικά σας χαρακτηριστικά;

Έβαλα πολύ από τον εαυτό μου στον Λόκι. Υπάρχει μεγάλο μέρος του εαυτού μου σε αυτόν τον χαρακτήρα. Πολύ χιούμορ, ενοχή. Υπάρχει, επίσης ο Outlaw που είναι βρετανός εκδικητής στο Contest of Champions και είναι ο μοναδικός χαρακτήρας με τον οποίο μπορώ να είμαι… Βρετανός. Μπορώ να χρησιμοποιήσω βρετανική φωνή. Με τους αμερικανούς χαρακτήρες πρέπει να σκέφτομαι σαν Αμερικάνος.

– Παίρνετε σοβαρά την έκφραση της διαφορετικότητας στο έργο σας, χρησιμοποιώντας χαρακτήρες πολιτικοποιημένους όπως ο Black Panther ή την Αμέρικα Τσάβες, ομοφυλόφιλη γυναίκα λατινοαμερικανικής καταγωγής. 

Προσπαθώ να μην κάνω λάθος. Οι περισσότεροι χαρακτήρες για τους οποίους γράφω είναι Αμερικανοί, επομένως έρχονται από διαφορετικό σημείο από ότι εγώ. Προσπαθείς να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς με κάθε χαρακτήρα, να μην τα κάνεις θάλασσα, να έχεις τα αυτιά και τα μάτια σου ανοιχτά, να έχεις το μυαλό σου ανοιχτό. Στο τέλος το ζήτημα είναι ποιους χαρακτήρες θέλω πραγματικά να χρησιμοποιήσω όταν κάποιος μου ζητά να προτείνω ένα κόμικ με μία ομάδα υπερηρώων, όπως οι New Avengers ή οι Ultimates. Με τους New Avengers είχα τον τίτλο και είχα το ελεύθερο να επιλέξω από ήδη υπάρχοντες χαρακτήρες. Πήρα κάποιους από τους χαρακτήρες που υπήρχαν ήδη και ίσως να μην είχαν αγαπηθεί όσο θα έπρεπε. Ήθελα να πάρω χαρακτήρες όχι τόσο γνωστούς ή αγαπητούς. Δεν ήθελα τα ονόματα που μπαίνουν πρώτα στη μαρκίζα. Προσπάθησα να τους αναδείξω, να τους κάνω σουπερστάρ. Στους New Avengers έφτιαξα πολλούς νέους κακούς.

– Σας εμπνέουν τα φιλμ της Marvel;

Όλους τους εμπνέουν οι ταινίες, γενικά πρόκειται για καλές ταινίες. Έχω δει επίσης την πρώτη σεζόν του Agent Carter και την πρώτη σεζόν του Daredevil και απόλαυσα και τα δύο -περισσότερο το Agent Carter από το Daredevil. Θέλω, επίσης, να δω την Jessica Jones, αλλά πρέπει να βρω χρόνο.

– Και οι ταινίες της DC;

Δεν έχω δει την τελευταία (σ.σ. το Batman v. Superman). Είδα τον Άνθρωπο από Ατσάλι και βρήκα το θέαμα αρκετά καλό. Μου άρεσε ο Χένρι Κάβιλ, νομίζω ότι είναι αξιοπρεπής Σούπερμαν. Αυτό που με ξενέρωσε στο Man of Steel ήταν ο Τζόναθαν Κεντ, ο πατέρας του Κλαρκ Κεντ. Νομίζω ότι έγιναν παράξενες επιλογές (όσον αφορά τον χαρακτήρα). Γενικά η ταινία ήταν σκοτεινή και θλιβερή. Ήταν λίγο παράξενο. Δεν έχω δει τον Μπεν Άφλεκ στον ρόλο του Μπάτμαν, αλλά είμαι σίγουρος ότι τίποτα δεν σταματά τον Μπεν Άφλεκ από το να είναι καλός Μπάτμαν. Επιχείρησα να δω το Green Lantern στη διάρκεια μιας πτήσης κάποτε, αλλά δεν κατάφερα να δω πολύ. Είδα ένα επεισόδιο του Supergirl και μου άρεσε πραγματικά. Θα ήθελα να δω περισσότερο Flash.

– Υπάρχει κάποιο κόμικ ή κάποιος ήρωας που θα θέλατε να δείτε να μεταφέρεται στην οθόνη;

Ω Θεέ μου! Το Strontium Dog από την 2000 AD. Από τη Marvel, οι Young Avengers θα ήταν πολύ καλή ταινία ή τηλεοπτική σειρά. Μου άρεσε πολύ ο Hawkeye του Ματ Φράξιον. Δεν ξέρω εάν ο Τζέρεμι Ρένερ θα τα κατάφερνε στον ρόλο, αλλά ίσως να τα κατάφερνε. Θα ήθελα να δω στο σινεμά το Warlock του Τζιμ Στάρλιν. Μου αρέσει αυτή η ψυχεδέλεια των 70s. Ανυπομονώ να δω το Doctor Strange. Έχοντας δει το τρέιλερ, νομίζω ότι θα είναι ενδιαφέρον με αυτά τα στοιχεία α λα Inception και τα ψηφιακά εφέ. Να υπολογίζετε ότι θα την δω. Περιμένω επίσης να δω το Captain Marvel, ενώ και μία solo ταινία Black Widow θα ήταν τέλεια. Δεν ήμουν ποτέ τύπος της DC, οπότε είναι πιο δύσκολο να επιλέξω.

– Σας ενοχλούν ορισμένες φορές οι μεταφορές κόμικ στο σινεμά; Πιστεύετε ότι καταστρέφουν τη μαγεία; 

Όχι πραγματικά. Ακόμα και το Man of Steel ήταν μια ταινία Σούπερμαν! Ακόμα και αν μια ταινία είναι η χειρότερη ταινία όλων των εποχών και παρανοήσει τελείως τον χαρακτήρα, δεν νομίζω ότι μία ταινία μπορεί να καταστρέψει την μαγεία ενός κόμικ. Το κόμικ θα συνεχίσει να είναι αυτό που είναι. Το μόνο πράγμα που μπορεί να καταστρέψει μια ταινία είναι άλλες ταινίες. Θυμάμαι την πρώτη ταινία Judge Dredd. Ήταν διαβολική, τραγική, ήταν ασυναίσθητα μια κωμωδία. Ήταν τόσο κακή που δημιούργησε κακό προηγούμενο για την δεύτερη ταινία Judge Dredd με τον Καρλ Έρμπαν -η οποία ήταν καλή.

– Όταν οι ταινίες είναι καλές, μπορούν να φέρουν κόσμο στα κόμικ; 

Αυτό θα ήταν υπέροχο. Ο αριθμός νέων αναγνωστών βοηθά τα κόμικ. Έχω έναν φίλο που λέει ότι ο λάθος κόσμος διαβάζει πλέον κόμικ. Το να λες αυτό είναι φριχτό. Δεν με ενδιαφέρει γιατί κάποιος θέλει να διαβάσει κόμικ, αλλά εάν αυτό συμβαίνει, τότε ελάτε, διαβάστε τα κόμικ μας! Παρακαλώ! Και αν θέλει κάποιος να μάθει την ιστορία του ήρωα, μπορεί να τη διαβάσει στη Wikipedia.

– Στο “Doctor Who: The Eleventh Hour” κάνατε το αντίστροφο. Πρώτα ήταν η τηλεοπτική σειρά και πάνω σε αυτή βασίσατε τα κόμικ…

Ναι, αυτή η διαδικασία είχε ενδιαφέρον. Η Titan πήρε τα δικαιώματα για τα κόμικ Doctor Who και ήθελε να φτιάξει ένα κόμικ για κάθε γιατρό. Το ενδιαφέρον ότι έπρεπε να δημιουργήσεις κάτι που θα μπορούσε να διαβαστεί σαν επεισόδιο του Doctor Who και παράλληλα να διατηρήσει ότι κάνει τα κόμικ ενδιαφέροντα. Πρόκειται για ενδιαφέρουσα ισορροπία. Χρειάστηκα χρόνο μέχρι να βρω τον κατάλληλο τόνο. Έπρεπε να συλλάβω την περσόνα του Doctor Who όπως την ερμήνευσε ο Ματ Σμιθ. Διαφορετικά, οι αναγνώστες θα έλεγαν: Αυτός δεν ακούγεται σαν τον Doctor Who.

– Στο παρελθόν, μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι έφτιαχναν κόμικ για παιδιά. Τώρα, νεότεροι άνθρωποι φτιάχνουν κόμικ για μεγαλύτερους αναγνώστες (αναγνώστες στα 30 τους). Πώς αισθάνεστε για αυτό; 

Με απασχολεί το γεγονός ότι ο μέσος αναγνώστης κόμικ μεγαλώνει πολύ. Τώρα τελευταία μάς διαβάζουν καινούριοι αναγνώστες, νέοι αναγνώστες. Όταν ο Μπάρι Άλεν ζωντάνεψε, αυτή ήταν καθοριστική στιγμή για μένα. Ήμουν 35 χρονών όταν επέστρεψε. Θυμάμαι ότι ήμουν 8 όταν διάβασα ένα κόμικ με τον θάνατο του Μπάρι Άλεν και αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με τον Flash του Μπάρι Άλεν: ο θάνατός του. Και ύστερα ήρθε ο Γουόλι Γουέστ και έγινα μεγάλος φαν του Flash του Γουόλι Γουέστ. Και ξαφνικά τον εγκαταλείπουν και φέρνουν πίσω τον παλιό. Θυμάμαι ότι σκέφτηκα: Είμαι 35 και εσείς κυνηγάτε αναγνώστες που είναι πέντε χρόνια μεγαλύτεροι από μένα. Κάτι πάει στραβά με αυτή την εικόνα. Η αναγνωσιμότητα θα πέσει. Κατανοώ ότι οι άνθρωποι έχουν αυτό το εισόδημα που κάπου πρέπει να ξοδέψουν, αλλά την ίδια στιγμή νοιώθω ότι πρέπει να καλλιεργήσουμε ένα νεότερης ηλικίας κοινό, πρέπει να φέρουμε όσο περισσότερους νέους ανθρώπους γίνεται γιατί από πού θα έρθει η επόμενη γενιά αναγνωστών;

Στην Ευρώπη, η κατάσταση είναι πιο υγιής. Στην Αμερική και τη Βρετανία γίνεται κάτι λάθος. Ας πούμε ότι ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι βλέπουν την νέα ταινία Avengers. Πόσοι διαβάζουν την ιστορία τους; Σε μία καλή μέρα μιλάμε για 500.000. Αυτή θα ήταν η καλύτερη μέρα της ζωής τους.

Δεν πιστεύω, βέβαια, ότι τα κόμικ πεθαίνουν, νομίζω ότι αποκτούν μια δεύτερη ζωή μετά από μία περίοδο όπου ήταν ετοιμοθάνατα σε Βρετανία και Αμερική. Τα πράγματα δεν πάνε ακόμα καλά. Δεν νομίζω, όμως, ότι το να απευθύνεσαι σε 40χρονους είναι η λύση. Οι 40χρονοι θα πρέπει να μάθουν να τους αρέσουν πράγματα που αρέσουν στους 20χρονους ή σε ανθρώπους νεότερης ηλικίας. Πιστεύω ακράδαντα ότι μπορείς να γράψεις κάτι, και να το λατρέψουν τόσο ένας 8χρονος, όσο και ένας 80χρονος. Η αλλαγή πρέπει να έρθει, αλλά υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να μην θέλεις να επαναλάβεις το παρελθόν και να θέλεις να το ξεχάσεις. Είναι σαν την αρχιτεκτονική στη Βρετανία τη δεκαετία του 1960. Πολλοί έλεγαν: ας καταστρέψουμε τα παλιά κτίρια, δεν τα χρειαζόμαστε πια. Πιστεύω ότι χρειαζόμαστε τους κλασικούς, όπως για παράδειγμα ο Τεν Τεν. Γιατί αλλιώς δεν μιλάμε για αλλαγή, αλλά για διαγραφή.

– Είναι σαν να καταστρέφεις έναν ναό…

Ακριβώς.