Τα δεδομένα;
Ο Ουμπέρτο ‘Εκο στον πρόλογο του βιβλίου του, Το ‘Ονομα του Ρόδου έγραφε πως μία συγκεκριμένη φράση του , ειπωμένη σε διαφορετικό πλαίσιο θα μπορούσε να τον στείλει στην κρεμάλα. Εν προκειμένω κρεμάλα δεν υφίσταται, αλλά άδικη 20ετής καθειρξη. Φανταστείτε μία εγκληματική πράξη, που ενώ δικαστικώς με όλους τους τύπους κατά τεκμήριο, έχει αποδειχτέι πως την διέπραξε η Χ, η αναπόδεικτη πραγματικότητα, ειναι εντελώς διαφορετική. ΟΧΙ, η καμπαρντίνα της Λίζας, δεν είναι ματωμένη επειδή σκότωσε τη συνάδελφό της με την οποία ειχε καβφαδίσει προηγουμένως. ΟΧΙ, δεν ξεπλένει τα αίματα που ανακάλυψε παραξενεμένη πάνω στο ρούχο, επειδή προσπαθεί ν’αποκρύψει την πράξη της. Ούτε κρατούσε τον ματωμένο πυροσβεστήρα επειδή μόλις ειχε χτυπήσει μ’αυτον στο κεφάλι την προαναφερθείσα συνάδελφο. Η ταινία του Fred Cavaye Anything For Her εντάσσεται άνετα σ’εκείνη την κατηγορία των ταινιών “μη σου τύχει αυτή η αναποδιά που θα σου γ****ει τη ζωή”. Αποτελει επίσης τον “πρόγονο” της εντελώς πρόσφατης The Next Three Days του Paul Haggis με τον Russell Crowe στο ρόλο του Τζων Μπρέναν(εδώ τον υποδύεται ο Vincent Lindon και λεγεται Ζουλιέν), την Elizabeth Banks στο ρόλο της άτυχης συζύγου του Λάρα(εδώ την υποδύεται η ωραία αλλά υποτονική Diane Kruger και λεγεται Λίζα), και τον Liam Neeson.
O Ζουλιέν λοιπόν ,ο ερωτευμένος φιλόλογος-καθηγητής, από “ένας συνηθισμενος άνθρωπος” όπως τον χαρακτηρίζει ο αστυνομικός που βρίσκεται στο κατόπι τους, μετατρέπεται σε έναν απ΄αυτους που “κοσμούν” τα αστυνομικά δελτία. Ο λογος; Η απελευθέρωση της συζυγου του , από μιά εντελώς άδικη και μη ανταποκρινομενη στα πραγματικά περιστατικά ποινή κάθειρξης, που καθίσταται οριστική μετά από απανωτες αιτήσεις αναίρεσής της. Εσείς πως θ’αντιδρούσατε αν μαθαίνατε πως ο άνθρωπός σας θα σαπισει στη φυλακή για έγκλημα που ΔΕΝ διέπραξε; Η ταινια σε καμιά περίπτωση δεν φτάνει το Τελευταια Εξοδος: Ρίτα Χέηγουωρθ βεβαιως, και θεωρώ μειονέκτημα την μοιρολατρικη τροπον τινά, παρουσία της Λίζας. θα μπορούσε να είναι πιό λυσσαλέα η αντίδρασή της σ’αυτο που βιώνει. Ισως πάλι να ειναι συνειδητή σεναριακή επιλογή, λόγω του ότι η ταινία κατ’ουσίαν εστιάζει στις ενεργειες και αντιδράσεις του Ζουλιέν που βρισκεται εκτός φυλακής. Δεν προκειται δηλαδη για δράμα φυλακής όπως θα λεγαμε. Προσέξτε ιδιαίτερα τις “συμβουλές απόδρασης” που δίνει ο πρώην τρόφιμος κι 7 φορές δραπέτης και εσ΄χατως συγγραφέας,στον απελπισμένο Ζουλιέν, όπως και το πολύ ενδιαφέρον από Ηθικής άποψης, ολίσθημά του στην παραβατική συμπεριφορά με στοχο την απελευθέρωση της γυναίκας που λατρεύει. Το remake με Russell Crowe επιφυλασσομαι να το δω. Υποψιαζομαι πάντως πως θα προκειται για πιο ρωμαλέα ταινία και σίγουρα η μαγνητικη παρουσια του Crowe δεν περναει απαρατήρητη. Αν εχουν διατηρήσει και την ερωτικη σκηνή στην αρχή της ταινίας τοτε έχουμε πολύ hot stuff,για τα δεδομένα των mainstream ταινιών δηλαδή… Ποτέ δεν πίστεψα ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα που μετερχόμαστε για να τον πετύχουμε. και χάρηκα που η συγκεκριμένη ταινία διατηρεί τις επιφυλάξεις της(ενσαρκώνονται στο προσωπο της Λίζας και του συγγενικου περιβάλλοντος του Ζουλιέν) επ΄αυτού. Η ουσία πάντως είναι να μην τυχαίνουν ποτέ τέτοια περιστατικά σε κανέναν. Γιατι η ζωή δυστυχώς, οταν ξεστομιζουμε “ποτέ”, ειρωνεύεται χοντρά τα λεγόμενά μας. Αλίμονο στους απέλπιδες. Φράνσις
O Ζουλιέν λοιπόν ,ο ερωτευμένος φιλόλογος-καθηγητής, από “ένας συνηθισμενος άνθρωπος” όπως τον χαρακτηρίζει ο αστυνομικός που βρίσκεται στο κατόπι τους, μετατρέπεται σε έναν απ΄αυτους που “κοσμούν” τα αστυνομικά δελτία. Ο λογος; Η απελευθέρωση της συζυγου του , από μιά εντελώς άδικη και μη ανταποκρινομενη στα πραγματικά περιστατικά ποινή κάθειρξης, που καθίσταται οριστική μετά από απανωτες αιτήσεις αναίρεσής της. Εσείς πως θ’αντιδρούσατε αν μαθαίνατε πως ο άνθρωπός σας θα σαπισει στη φυλακή για έγκλημα που ΔΕΝ διέπραξε; Η ταινια σε καμιά περίπτωση δεν φτάνει το Τελευταια Εξοδος: Ρίτα Χέηγουωρθ βεβαιως, και θεωρώ μειονέκτημα την μοιρολατρικη τροπον τινά, παρουσία της Λίζας. θα μπορούσε να είναι πιό λυσσαλέα η αντίδρασή της σ’αυτο που βιώνει. Ισως πάλι να ειναι συνειδητή σεναριακή επιλογή, λόγω του ότι η ταινία κατ’ουσίαν εστιάζει στις ενεργειες και αντιδράσεις του Ζουλιέν που βρισκεται εκτός φυλακής. Δεν προκειται δηλαδη για δράμα φυλακής όπως θα λεγαμε. Προσέξτε ιδιαίτερα τις “συμβουλές απόδρασης” που δίνει ο πρώην τρόφιμος κι 7 φορές δραπέτης και εσ΄χατως συγγραφέας,στον απελπισμένο Ζουλιέν, όπως και το πολύ ενδιαφέρον από Ηθικής άποψης, ολίσθημά του στην παραβατική συμπεριφορά με στοχο την απελευθέρωση της γυναίκας που λατρεύει. Το remake με Russell Crowe επιφυλασσομαι να το δω. Υποψιαζομαι πάντως πως θα προκειται για πιο ρωμαλέα ταινία και σίγουρα η μαγνητικη παρουσια του Crowe δεν περναει απαρατήρητη. Αν εχουν διατηρήσει και την ερωτικη σκηνή στην αρχή της ταινίας τοτε έχουμε πολύ hot stuff,για τα δεδομένα των mainstream ταινιών δηλαδή… Ποτέ δεν πίστεψα ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα που μετερχόμαστε για να τον πετύχουμε. και χάρηκα που η συγκεκριμένη ταινία διατηρεί τις επιφυλάξεις της(ενσαρκώνονται στο προσωπο της Λίζας και του συγγενικου περιβάλλοντος του Ζουλιέν) επ΄αυτού. Η ουσία πάντως είναι να μην τυχαίνουν ποτέ τέτοια περιστατικά σε κανέναν. Γιατι η ζωή δυστυχώς, οταν ξεστομιζουμε “ποτέ”, ειρωνεύεται χοντρά τα λεγόμενά μας. Αλίμονο στους απέλπιδες. Φράνσις
