Berlinale 2019: Το θαύμα της θάλασσας των Σαργασσών
Ανταπόκριση από το Βερολίνο: Ελίζ Λιγγερίδου
Η Μίνα είναι μία γυναίκα, χαμηλοβλέπουσα κυρίως, με μία – φαινομενικά – βαρετή, μονότονη καθημερινότητα. Καθαρίζει χέλια στο τοπικό εργοστάσιο, ολοκληρώνοντας τις εργασίες της σιωπηλά, κυρίως με την συνοδεία της μάτσο κολλητής της, Axel. Η Ελισάβετ, αντιθέτως, η οποία έχει οριστεί διοικητής της αστυνομίας του Μεσολογγίου και έχει εργαστεί στο παρελθόν στην αντιτρομοκρατική ομάδα της Αθήνας, παρουσιάζει από την πρώτη στιγμή την αψιθυμία της, καθώς και μία μενταλιτέ «δεν μασάω», μη διστάζοντας να αποδοκιμάσει, πολλές φορές μέσα στην ίδια φράση, τους στενούς της συνεργάτες.
Άγνωστες η μία για την άλλη, και παραβλέποντας τις αποκλίσεις των χαρακτήρων τους, οι δύο γυναίκες έχουν κάτι κοινό – το συνεχές συναίσθημα της κατάπληξης, της μη ολοκλήρωσης, και της αναζήτησης για το καλύτερο. Όσο η Ελισάβετ «πνίγει» τον καημό της για τη μετάθεση της εκτός της Αθήνας με ποτό και συχνή χρήση κοκαΐνης, τόσο η Μίνα στρέφεται στον ιερέα της γειτονιάς για να αφοσιωθεί στην προσευχή. Ωστόσο, κάτι την κρατάει στο να την πει ολόκληρη. Στο κεφάλι της στροβιλίζονται βρισιές, στο πρόσωπο της γραμμένο το άλγος. Κάτι τη στοιχειώνει, την αποσυγκεντρώνει από την πραγματικότητα, ίσως ένα καλά φοδραρισμένο μυστικό.
Οι υποψίες μας κορυφώνονται με την εμφάνιση του αδερφού της Μίνας, του Μανώλη. Η παρουσία του στον χώρο της εργασίας της δείχνει να την αγχώνει – πράγμα φαινομενικά αδιανόητο, καθώς ο σκοπός της επίσκεψης είναι για να την προσκαλέσει, φιλικά, στο νυχτερινό κέντρο όπου εμφανίζεται το βράδυ. Κατά την εμφάνιση της στο κέντρο, γίνεται εμφανές το σαρκαστικό στοιχείο του έργου, καθώς και μία επίδειξη της πραγματικότητας της νυχτερινής ζωής της Ελλάδας. Γαρύφαλλα, επιδεικτικά κορμιά, καθώς και το ντουέτο «στην Αυλή του Παραδείσου» από τον Μανώλη και τη Ρίτα, προβάλλουν μια Ελλάδα του ντεκαντάνς, ξεχασμένη από τον υπόλοιπο κόσμο, που παλεύει να κρατηθεί όρθια με το μόνο που της απομένει – την παράδοση. Το ντουέτο αυτό είναι, αναμφίβολα, από τις πιο δυνατές σκηνές της ταινίας, προβάλλοντας την ιδέα της υπεροχής του άνδρα πάνω στη γυναίκα, καθώς και την ανασφάλεια της Μίνας απέναντι στον ίδιο της τον αδερφό.
Στην εξέλιξη του σεναρίου έρχονται να προστεθούν και πολλά στοιχεία σουρεαλισμού και αβάν-γκαρντ, που μπορούν εύκολα να γίνονται φανερά στο θεατή μέσω των άστατων ονείρων της Μίνας. Κάπου κάπου η πλοκή θα διακοπεί από έναν νέο εφιάλτη της, όπου μια πληθώρα εντόμων ξεπετιούνται από το ανοιχτό της στομάχι – ίσως θέλει έτσι ο Τζουμέρκας να κάνει πιο έντονο το αδιάκοπο αίσθημα αναστάτωσης.
Κάπου μετά τη μέση ένα γεγονός έρχεται να αναταράξει την τοπική κοινωνία και να συνδέσει τις ζωές των δυο γυναικών ακαριαία και ανεπιστρεπτί.
Οι άψογες ερμηνείες της Αγγελικής Παπούλια και Γιούλα Μπούνταλη βγάζουν για άλλη μία φορά ασπροπρόσωπο τον Τζουμέρκα, ο οποίος εξελίσσεται μεθοδικά και βαδίζει, δικαίως, προς την πορεία άλλων ομοίων του. Μία ιστορία που έρχεται να καθηλώσει και τα εκτός Ελλάδος κοινά, λαμβάνοντας αδιάλειπτα χειροκροτήματα στην παγκόσμια πρεμιέρα στο Zoo Palast του Βερολίνου. Και εις ανώτερα!
