Μαύρη Αφροδίτη
Storyline: Λονδίνο 1817. Η ιστορία της Σάατγιε Μπάαρτμαν, μιας νοτιοαφρικανής που έφτασε με την βία στην Ευρώπη. Εγινε διάσημη ως θέαμα σε τσίρκο του Λονδίνου και του Παρισιού εξαιτίας των σωματικών της διαφορών, αλλά δεν έπαψε ποτέ να αγωνίζεται για την ελευθερία της.
Η Σάατγιε Μπάαρτμαν, που από το Κέιπ Τάουν βρέθηκε στο Λονδίνο με τον λευκό μάνατζέρ (περισσότερο αφέντη θα τον έλεγα παρά μάνατζερ) της, Χέντρικ Σίζαρ, πρωταγωνιστεί σε σόου ως η Οτεντότη Αφροδίτη. Η Σάατγιε φοράει ένα ολόσωμο στενό ρούχο στο χρώμα του δέρματός της, βγαίνει από ένα κλουβί με μια αλυσίδα στο λαιμό, μορφάζει στο πλήθος, δαμάζεται από τον αφέντη λες και είναι άγριο ζώο, χορεύει, αφήνει (χωρίς τη θέλησή της) να της πιάσουν τα υπερμεγέθη οπίσθια για να πεισθεί το κοινό ότι είναι αληθινά. Στη συνέχεια, την αναλαμβάνει ο Ρίο, ένας εκπαιδευτής αρκούδων, που την περιφέρει στα μπουρζουά σαλόνια και πολυτελή πορνεία του Παρισιού. Μαζί με μια άλλη κοπέλα θα καταλήξει σε πορνείο, θα πεθάνει από κάποια αρρώστια και το σώμα της θα καταλήξει στο πανεπιστημιακό εργαστήριο ενός ανθρωπολόγου προς εξέταση.
Ως προς τα τεχνικά κομμάτια, ο σκηνοθέτης Αμπελατίφ Κεσίς επιλέγει μεγάλες σκηνές που αποτυπώνουν το συνεχές βασανιστήριο της Σάατγιε – που εν μέρει ήταν εθελούσιο – με κάθε λεπτομέρεια, χωρίς να κόβει τα ευκόλως εννοούμενα, τονίζοντας εντονότερα τα αληθινά στοιχεία της ιστορίας. Τα συναισθήματα που προκαλεί στον θεατή είναι ανάμεικτα: οργή για τον άθλιο τρόπο που της συμπεριφέρονταν οι υποτιθέμενοι συνεργάτες της, αηδία για την δήθεν υψηλή κοινωνία που πίσω από το φαίνεσθαι κρύβουν τόση ανωμαλία, συμπόνια για την Σάατγιε που περνάει όλο αυτό το μαρτύριο σιωπηλά, αγανάκτηση όταν πέταξε την ευκαιρία να ξεφύγει από όλο αυτό και στο τέλος συνειδητοποίηση του πως ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται και αντιμετωπίζει την διαφορετικότητα.
Οι ερμηνείες των ηθοποιών ήταν αξιόλογες, με εξέλιξη χαρακτήρων και χωρίς υπερβολές. Η Γιαχιμα Τόρες είναι εξαιρετική ως Σάατγιε, που καθ όλη την διάρκεια της ταινίας έχει μια μελαγχολία στα μάτια της, δεν μιλάει πολύ, φοβάται και εξοντώνεται σιγά σιγά, αλλά αντιδρά. Οι Αντρέ Τζέικομπς και Ολιβιέ Γκουρμέ απέδωσαν άρτια τους ρόλους τους, δημιουργώντας τα απαραίτητα συναισθήματα στον θεατή. Δεν διστάζουν για χάρη του χρήματος να τσακίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια μιας κοπέλας διαφορετικής από εκείνους. Μάλιστα, θα έλεγα πως αποτύπωσαν επακριβώς την άποψη της λευκής φυλής που θεωρεί τον εαυτό της ανώτερη από τους έγχρωμους.
Η «Μαύρη Αφροδίτη» είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα αν και σκληρή ταινία, που σε κάνει να ντρέπεσαι που είσαι άνθρωπος, με τον ρατσισμό, τον σεξισμό, την απληστία, τον ηθικό ξεπεσμό και την ταπείνωση να αποτελούν τα κύρια χαρακτηριστικά της ταινίας του Κεσίς.
