Τερατοκουτάκια (BoxTrolls)
Σε έναν κόσμο διαφορετικό από τον δικό μας όπου αντί για χρήμα όλα μετριούνται σε τυριά και η κοινωνική θέση εξαρτάται από το χρώμα του καπέλου ζουν κάποια μικρά πλασματάκια που φοράνε χαρτόκουτα και ζουν υπογείως. Βγαίνουν μόνο το βράδυ και ο κόσμος τα φοβάται γιατί ακούγεται ότι κλέβουν παιδιά και τα τρώνε. Βγήκε μάλιστα και απαγόρευση κυκλοφορίας το βράδυ και μια ομάδα κυνηγών τα αναζητά μανιωδώς να τα εξολοθρεύσει. Τα τερατοκουτάκια όμως είναι στην πραγματικότητα άκακα, φοβισμένα και χαρούμενα όντα. Ο πρωταγωνιστής, ο μικρός Αυγά, είναι ένα παιδί που μεγάλωσε από μωρό με τα τερατοκουτάκια και ζουν όλοι αρμονικά σαν μια οικογένεια. Το όνομα του το πήρε από το χαρτόκουτο που φοράει, όπως και τα υπόλοιπα τερατοκουτάκια. Ένα βράδυ που βγήκαν από τον υπόνομο θα γνωρίσει την Γουίνι, κόρη του κυβερνήτη και η ζωή του θα αλλάξει. Τα δυο παιδιά θα προσπαθήσουν να βοηθήσουν τον κηδεμόνα του Αυγά, Ψάρι και τα άλλα τερατοκουτάκια να βρουν το θάρρος που τους λείπει και να μαχηθούν για την ελευθερία τους.
Η ταινία που κατέπληξε άπαντες στο φετινό animaSyros. Ένας ευγενές μπόλιασμα του Τρίου της Μπελβίλ με το Monsters’Inc, ένας γάμος που βασίστηκε στον έρωτα του ελεύθερου αρτιστίκ πνεύματος της καλλιτεχνικής δημιουργίας με το εμπορικό παιδικό. Μια καταπληκτική διπολική ανάπτυξη με τη χρήση του animation μαζί με μακέτες και κούκλες που δίνει μια διαολεμένη αληθοφάνεια διατηρώντας παράλληλα την διασκεδαστική παιδικότητα.
Εφάμιλλο με το Muppet Show, πολλοί ίσως θα θυμάστε το Fraggle Rock (1983-1987), που σίγουρα αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τα τερατοκουτάκια, που ζουν υπογείως και ανεβαίνουν κρυφά τη νύχτα στον πάνω κόσμο να κλέψουν σκουπίδια και να μαστορέψουν, όπως εξιστορούνται φυσικά και άπειρα παιδικά παραμύθια και μύθοι, όπως και τα δικά μας καλικατζαράκια. Παρόλο που τα βασικά θέματα είναι το δικαίωμα της ελευθερίας και της διαφορετικότητας όπως και η γενναιότητα που κρύβουμε όλοι μέσα μας, τα Τερατοκουτάκια έχουν κι άλλες προεκτάσεις που θα ‘πιάσει’ το μεγαλύτερο ηλικιακά κοινό.
Τα Τερατοκουτάκια μοιάζουν θα έλεγε κανείς με μια πιο steampunk εκδοχή της Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων. Η τεχνική stop-motion animation, δηλαδή πραγματικά αντικείμενα που τα κουνάς λίγο-λίγο και τα βγάζεις φωτογραφίες. Με πολύ υπομονή και μεράκι όλα το τελικό οπτικό αποτέλεσμα οφείλεται σε κούκλες και μοντέλα που έφτιαξαν χρησιμοποιώντας την τεχνική 3D printing και σε καταπληκτικές μακέτες όλων των χώρων που παρουσιάζονται στην ταινία.
Natural Touch: Είναι μια ταινία που πραγματικά την απολαμβάνεις σε 3D, αφήνοντας το τρισδιάστατο να φαίνεται φυσικό όχι υπερδιογκωμένο ή αφύσικα παραμορφωμένο. Τα περισσότερα τρισδιάστατα για να δημιουργήσουν την ψευδαίσθηση του βάθους επικεντρώνονται σε δυο επίπεδα το μπροστά που στο πετάνε στα μούτρα με έντονα χρώματα και στο πίσω που φαίνεται συνήθως σαν φλατ θολωμένο φόντο. Τα Τερατοκουτάκια δημιουργούν μια ξεχωριστή αίσθηση πεδίου ως συνδυασμό των γραφικών αλλά και των πραγματικών αντικειμένων που χωρίς να φλυαρεί ή να υπερβάλει . Οι επιφάνειες και τα πρόσωπα έχουν τη δική τους ξεχωριστή υφή, όπως έχουν και τα πραγματικά υφάσματα και υλικά που χρησιμοποιήθηκαν.
Επειδή πλέον στα παιδικά πάντα μας ενδιαφέρει και η γενικότερη δυνατότητα εμπορευματοποίησης της ιδέας είναι πολύ προσεγμένη. Πέραν επόμενων σίκουελ ή τηλεοπτικών μεταφορών σε κινούμενα σχέδια, μόνο που βλέπεις τα μικρά χαρούμενα και αστεία τρολς μέσα σε αυτά τα βίντατζ διαφορετικά μεταξύ τους κουτάκια σκέφτεσαι πόσο θα ήθελες κι εσύ ένα τέτοιο κουκλάκι, πόσο μάλλον τα μικρά παιδιά. Είναι και λογικό μιας που μπήκαν σε τόσο κόπο και έξοδα οι άνθρωποι να φτιάξουν τόσα καλούπια να σκέφτηκαν το ενδεχόμενο μετέπειτα πώλησης μινιατούρων από την ταινία.
Τελικά να το δω; Όπωσδήποτε! Αν είστε γονείς τα παιδιά σας θα σας σύρουν έτσι κι αλλιώς μέχρι μέσα στην αίθουσα (και καλά θα σας κάνουν) αλλά θα το διασκεδάσετε κι εσείς με την ψυχή σας, ενώ αφήνει και ωραία νοήματα. Η ελληνική μεταγλώττιση είναι αρκετά αξιοπρεπής (ζελεδάκι), αν και για τους μεγαλύτερους σε ηλικία θα πρότεινα ανεπιφύλακτα να διαλέξουν την ξενόγλωσση προβολή, όπου μεταξύ άλλων οι βρετανοί Μπεν Κίνγκσλεϊ, Τζάρντ Χάρις και το δίδυμο Νικ Φρόστ – Σάιμον Πεγκ είναι απολαυστικότατοι.
