Chernobyl Η καλύτερη και η πιο τρομακτική μίνι σειρά της χρονιάς

Τον Απρίλιο του 1986, μια καταστροφική έκρηξη πυρηνικού αντιδραστήρα στο εργοστάσιο πυρηνικής ενέργειας του Chernobyl σήμανε μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην Ιστορία της ανθρωπότητας, οδηγώντας στον θάνατο και την μόλυνση από ραδιενέργεια χιλιάδες κόσμο στην Σοβιετική Ένωση και όχι μόνο. Η πρωτοφανής αυτή καταστροφή συνοδεύτηκε από πολιτικά παιχνίδια του κομμουνιστικού καθεστώτος του Γκορμπατσόφ, προέδρου τότε της Σοβιετικής Ένωσης, της KGB που στοχευμένα απέκρυψε αλήθειας και καθυστέρησε επίτηδες στην ενημέρωση του συμβάντος προκειμένου να μην αμαυρώσουν την εικόνα του καθεστώτος στην Δύση. Ομάδα επιστημόνων προσπαθούσε να εξηγήσει το γεγονός και ευτυχώς απέτρεψε τα χειρότερα από μια καταστροφή που θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμα και στον αφανισμό του μισού πληθυσμού της Γης.  Τριάντα χρόνια μετά, το HBO κάνει μια μίνι σειρά 5 ωριαίων επεισοδίων, ξυπνώντας έναν εφιάλτη αλλά και εξηγώντας μετά από χρόνια έρευνας τι ακριβώς συνέβη.

ΤΟ ΗΒΟ δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις για τις προσεγμένες και σχεδόν πάντα εξαιρετικές του παραγωγές κάνοντας την διαφορά και δημιουργώντας στο σήμερα έναν αντίλογο και μία πιο ουσιώδη πρόταση στα μαζικά και εύπεπτα θεάματα του Netflix. Ο δημιουργός της σειράς Graig Mazin– το βιογραφικό του περιέχει παραγωγές όπως οι συνέχειες του Hangover- ξεπερνάει τον εαυτό του και με τον Σουηδό Johan Renck στην σκηνοθεσία καταφέρνει να αποδώσει όλο το γεγονός ξεκινώντας δευτερόλεπτα πριν την αρχή της καταστροφής φτάνοντας μέχρι το φινάλε και την δίκη που θα αποκαλυφθεί του τι ακριβώς συνέβη.

Τα δύο πρώτα επεισόδια της σειράς αποτελούν μια πραγματικά μεγάλη στιγμή του καναλιού αλλά και της τηλεοπτικής ιστορίας. Η ατμόσφαιρα των επεισοδίων είναι αποπνικτική και ο αόρατος τρόμος αρχίζει να εξαπλώνεται. Εκπληκτική δουλειά στην φωτογραφία και ιδιαίτερη μνεία στην σκηνή της έκρηξης που την βλέπουμε μέσα από ένα παράθυρο. Το σενάριο και οι χαρακτήρες είναι τόσο καλοδουλεμένοι που δεν αφήνει το παραμικρό κενό στην ιστορία. Ανατριχιαστικές μολύνσεις, άγνοια και ο άνθρωπος ανίκανος μπροστά στα τερατώδη επιτεύγματα του. Στο τρίτο επεισόδιο αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε το πόσοι άνθρωποι θυσιάστηκαν για το ευρύτερο καλό, την ώρα που τα πολιτικά παιχνίδια του κομμουνισμού και οι άνθρωποι της εξουσίας αρνούνταν πεισματικά να καταλάβουν τι συμβαίνει. Στο τέταρτο επεισόδιο και ενώ ανθρώπινες ζωές θυσιάζονται και χάνουν την ανθρωπιά τους ( αριστουργηματικές σκηνές η εξόντωση των μολυσμένων ζώων) ενώ η επιστημονική κοινότητα βρίσκεται στο κατώφλι μιας εποχής που θα πρέπει να σώσει την ανθρωπότητα από το ψέμα και από την άγνοια ενός πολιτικού θανατηφόρου παιχνιδιού. Στο πέμπτο επεισόδιο η δίκη και η εξήγηση του ατυχήματος απλά θα επιβεβαιώσει το άκρο στο οποίο έφτασε η ανθρωπότητα με αυτό το ατύχημα-δυστύχημα.

Από τους πολιτικούς γραφειοκράτες, τον Γκορμπατσόφ, τους πυροσβέστες, τον απλό κόσμο που έβλεπε την καταστροφή από μια μακρινή γέφυρα (Γέφυρα του Θανάτου όπως ονομάστηκε μετέπειτα λόγω του ότι σχεδόν όλοι νόσησαν από εκείνη την φαντασμαγορική όπως νόμιζαν βραδιά), τους εργάτες του εργοστασίου, τους επιστήμονες, τους ανθρακωρύχους που πρόλαβαν με κόστος την ζωής τους να μην περάσει η μόλυνση στο υπόγειο νερό, τα παιδιά, τα ζώα στην μολυσμένη περιοχή, οι έγκυες γυναίκες, όλα στο Chernobyl αναφέρονται και αντικατοπτρίζονται με τον πιο επιτυχημένο τρόπο. Ο Stellan Skarsgard ως πολιτικός Boris Shcherbina του καθεστώτος συναντιέται ξανά με την Emily Watson (που στο φανταστικό χαρακτήρα της, ο σεναριογράφος συμπεριέλαβε όλες τις προσπάθειες της επιστημονικής κοινότητας να εξηγηθεί αλλά και ν αποκαλυφθεί η αλήθεια) 22 χρόνια μετά το Δαμάζοντας τα Κύματα, δίνοντας και οι δύο ερμηνείες υψηλού επιπέδου. Όπως ακριβώς και ο Jarred Harris ως Valery Legasov, ο πυρηνικός φυσικός που σχεδόν ξύπνησε το καθεστώς και πρόλαβε την μεγαλύτερη καταστροφή.

Μακράν η καλύτερη μίνι σειρά του έτους που διανύουμε αλλά και των τελευταίων χρόνων, το Chernobyl κατάφερε να ανεβάσει τον πήχη των τηλεοπτικών παραγωγών ακόμα πιο ψηλά όχι μόνο από άποψη θεάματος αλλά κυρίως από άποψη ουσίας και τροφής για σκέψης, ξυπνώντας έναν εφιάλτη που νομίζαμε ότι είχε περάσει, ακούγοντας τις σειρήνες να αντηχούν Vnimaniye! Vnimaniye!