Σινέ εμπειρίες

Κινηματογραφικές Εμπειρίες: οι βιντεοκασέτες, το «γύρω γύρω όλοι» και ο Λόρενς της Αραβίας

Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου είχαμε τηλεόραση σπίτι. Δεν θυμάμαι ποτέ να μας απαγόρευσαν οι γονείς μου να δούμε κάτι, αν και μικρή παρακολουθούσα τον Γιάννη Ζουγανέλη να τραγουδά «γεια σας παιδιά και να ’σαστε καλά» -και αργότερα Αυτός, Αυτή και τα Μυστήρια. Τον Ζουγανέλη μάλιστα τον έγραφα και στο βίντεο για να τον δω όταν θα γυρνούσα από το σχολείο.

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είχαμε και βίντεο. Μια τεράστια γκουμούτσα, μεταλλική. Φάνταζε το πιο θαυμαστό μηχάνημα του κόσμου. Ο μπαμπάς μου εκτός από τα home video που έφτιαχνε (κατά βάση τα καλοκαίρια από το χωριό του, σκηνές σε πανηγύρια και συνάξεις με φίλους), διέθετε μια τεράστια συλλογή από γουέστερν και περιπέτειες.

Φρόντιζε να τοποθετεί στην κάθε βιντεοκασέτα ετικέτα με τον τίτλο και τους πρωταγωνιστές και τις φυλούσε όλες μαζί στο έπιπλο κάτω από την τηλεόραση. Μετανιώνω που ποτέ δεν έκατσα να δω μερικούς από αυτούς τους θησαυρούς (όσο υπήρχε βίντεο και καιρός). Ταινίες ενός είδους άγνωστου σε μένα, με ηθοποιούς όπως ο Γκλεν Φορντ, ο Τζον Γουέιν, κλασικά καουμπόικα με κλέφτες και αστυνόμους.

Υπήρχαν, όμως και άλλες ταινίες. Επικά δράματα, περιπέτειες… Κάποια φορά η αδελφή μου πήρε την απόφαση να δει τον Λόρενς της Αραβίας. Γραμμένη σε δύο δίωρες κασέτες, έβλεπε, έβλεπε για περίπου 200 λεπτά. Φτάνοντας στο τέλος η ταινία κόβεται. Βλέπετε, μαζί με τις διαφημίσεις ξεπερνούσε τον χρόνο της κασέτας. Έβριζε η αδελφή μου, φώναζε «Τι τις γράφουμε άμα είναι να μην τις έχουμε ολόκληρες;»

Για χρόνια αρνιόταν να δει το τέλος του Λόρενς της Αραβίας. Ένα κλασικό αριστούργημα έμελλε να μείνει ημιτελές…

  • Έχετε μια κινηματογραφική εμπειρία και θέλετε να τη μοιραστείτε μαζί μας; Στείλτε μας e-mail στο cinepivates@gmail.com και διηγηθείτε μας την εμπειρία σας (ή των γονιών σας, των θείων σας, των φίλων σας).

Αγγελική Στελλάκη

Η πρώτη ταινία που είδε σε κινηματογραφική αίθουσα ήταν το Χορεύοντας με τους Λύκους. Κατά τη διάρκεια του οποίου διάβαζε Μίκι Μάους, σπάζοντας τα νεύρα όλων. Σε σινεφίλ μονοπάτια οδηγήθηκε όταν, κατά τη διάρκεια μοναχικών κινηματογραφικών βραδινών περιπλανήσεων, διαπίστωσε ότι νοιώθει μια παράξενη ευτυχία, κάθε φορά που τα φώτα χαμηλώνουν, ο ήχος του προτζέκτορα πλημμυρίζει το χώρο και μυρωδιά ποπ κορν ξεχύνεται στην αίθουσα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *