Σινέ εμπειρίες

Κινηματογραφικές εμπειρίες: Όταν βλέπεις ένα κάποιο Nymphomaniac

Ο φίλος μας ο Χ –ας τον πούμε Μήτσο για χάριν ευκολίας- συζητούσε με τον Τάιλερ για την ταινία Nymphomaniac.

-Και λοιπόν; Είναι πολύ τσόντα;

-Όχι, όχι τόσο –όσο το έχουν διαφημίσει δηλαδή. Υπάρχουν στιγμές που λες «Μα καλά, πού είναι η τσόντα;» Άσε που έχει και υπόθεση. Οι τσόντες συνήθως έχουν ως πρόσχημα την υπόθεση και περνάνε γρήγορα στο σεξ.

Ο φίλος μας ο Μήτσος, λοιπόν, όντας φαν του Λαρς Φον Τρίερ (αλλά όχι του Melancholia, ούτε του Αντίχριστου), αποφάσισε να δει το Nymphomaniac. Αλλά επειδή τάσσεται κατά της αύξησης του εισιτηρίου στο σινεμά (λέει ο ίδιος) ή επειδή απλά βαριέται (λέμε εμείς) να πάει σε κινηματογράφο αποφάσισε να κατεβάσει την ταινία από το Διαδίκτυο (ντροπή σου Μήτσε!)

Κοιτάζει λοιπόν στο ψαχτήρι του και ως εκ θαύματος, το βρίσκει. Και μάλιστα σε screener. Το κατεβάζει, λοιπόν, και ένα βράδυ μετά τη δουλειά αποφασίζει να το δει.

Η ταινία ξεκινά και έχει και υπόθεση. Ο Μήτσος βλέπει-βλέπει και γρήγορα διαπιστώνει ότι η ταινία είναι τσόντα. «Μα καλά» αναρωτιέται «τι λέει αυτός ο Τάιλερ; Αφού η ταινία έχει τσόντα».

Η ταινία προχωρά και έχει ήδη δει γύρω στο 20λεπτο και παραμένει τσόντα, οπότε αναρωτιέται: «Τι γίνεται εδώ; Τι τσόντες βλέπει ο Τάιλερ ώστε αυτή του φαίνεται ότι δεν είναι;»

Επειδή, όμως, η ταινία έχει υπόθεση και επειδή είναι και screener συνεχίζει να βλέπει σαν να μην τρέχει τίποτα. Του παίρνει 40 λεπτά μέχρι να καταλάβει ότι επί της οθόνης γίνονται όργια και ότι η ταινία που κατέβασε είναι ένα κανονικό πορνό -και όχι η ταινία του Τρίερ- που απλά το λένε και αυτό Nymphomaniac!

«Μα είχε σενάριο» λέει στον Τάιλερ αργότερα. «Κάτι νυμφομανείς μαζεύονται και κάνουν group therapy μέχρι που αρχίζουν και κάνουν σεξ ο ένας με τον άλλο».

«Και καλά ρε Μήτσο, δεν κατάλαβες ότι στην ταινία δεν έπαιζε κανένας από τους ηθοποιούς που θα έπρεπε να παίζουν; Ούτε Ούμα Θέρμαν, ούτε Σαρλότ Γκενσμπούργκ, ούτε Σάια Λα Μπεφ…»

«Εεε… σκέφτηκα… Τρίερ είναι αυτός. Μπορεί η τσόντα να ερχόταν πριν και η ταινία μετά!»

Και από ότι μάθαμε, ο φίλος μας ο Μήτσος δεν ήταν ο μόνος που έκανε το ίδιο λάθος…

* Στείλτε μας τη δική σας κινηματογραφική εμπειρία στο cinepivates@gmail.com και εμείς θα τη δημοσιεύσουμε

Αγγελική Στελλάκη

Η πρώτη ταινία που είδε σε κινηματογραφική αίθουσα ήταν το Χορεύοντας με τους Λύκους. Κατά τη διάρκεια του οποίου διάβαζε Μίκι Μάους, σπάζοντας τα νεύρα όλων. Σε σινεφίλ μονοπάτια οδηγήθηκε όταν, κατά τη διάρκεια μοναχικών κινηματογραφικών βραδινών περιπλανήσεων, διαπίστωσε ότι νοιώθει μια παράξενη ευτυχία, κάθε φορά που τα φώτα χαμηλώνουν, ο ήχος του προτζέκτορα πλημμυρίζει το χώρο και μυρωδιά ποπ κορν ξεχύνεται στην αίθουσα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *